To love a star

Chapter 30

Natasha "nati" Simeon Pov

"Goodbye rain," i whisper to myself before i broke down and cry,i know this is the last,and ok na to, kesa sa parehas kaming mahirapan diba?magiging ok din ang lahat..magiging ok din ako.. diba? Diba?

Hindi ko alam kung ilang minuto ko ng kinukumbinsi ang sArili ko na tama lang ang naging desisyon kong i-let-go siya, convincing myself na everything will be alright, na i will live my life even without her, na makakayanan ko rin.

Convincing myself na wala lang sakin yung, halos hindi na siya makapag-salita sa kakaiyak, na wala lang sakin yung paulit-ulit siyang nakikiusap na huwag ko siyang iiwanan,

Actually, hindi ko na alam, nasasaktan din naman ako, at alam ko na may tendency na mahihirapan din akong mag-adjust.

Gustong-gusto ko siyang yakapin, gustong-gusto kong halikan ang bawat pagpatak ng mga luha niya. Gustong-gusto kong sabihin na mahal na mahal Ko siya, na hindi ko rin naman kayang mawala siya sa buhay ko, pero paano? Kapag ginawa ko yun alam ko rin sa sarili ko na magiging komplikado nanaman sakanya ang lahat, alam ko sa sarili ko na magiging huli nanaman aKo sa mga priority niya,babalik nanaman sa dati yung akin nga siya pero hindi ko siya ma claim sa lahat ng maraming tao lalo na sa pamilya niya.

"Demo yappari dekinai" i thought i can, but i cant.

Masyado ata akong nagpadalos-dalos sa mga desisyon ko? Eh kung mapano siya in this late at night? Bigla akong kinabahan, e kung mapano siya sa daan lalo na sa mga nangyAri samin bKa mawala Siya sa sarili niya bigla?. Kapag may nangyaring masama sakanya, wala akong ibang sisisihin kung hindi ang sarili ko lang.

Tumayo ako at kinuha ko ang susi ng sasakyan ko, and nagmadaling lumabas, kailangan ko siyang mahabol, kailangan ko siyang mahanap, kailangan kong malaman kung ok lang ba siya, kung safe ba siya o ano. Kung ano-ano na ang pumapasok sa isipan ko,my heart is racing
And panicking, my body is shaking,
felt of sudden nausea.anu ba yan!!..

Paglabas ko ng pinto, nasa gilid lang pala ng pintuan ko si Rain, sitting and leaning her back on the wall while her head is resting on her knees and hugging her knees,quietly sobbing..

"Rain?" I choke on my word,While calling out her name

Nag-angat siya ng tingin, nagulat pa siya sa akin, and biglang parang nataranta.

"Don't worry, a-alis narin ako, Nanghi.. nanghina kasi ang mga binti ko kaya napa—" hindi ko na siya pinAtapos at lumuhod ako sa harapan niya at niyakap ko siya ng mahigpit.

"Shh..Babe, I'm sorry, I'm really, really sorry, napakatanga ko talaga,hindi ko dapat ginawa yun sayo, I'm sorry." Resting my forehead on her shoulder and crying with her,feeling guilty.
she cupped my chin,And move it paharap sakin to Meet our eyes.

"Ako dapat ang nagso-sorry sayo diba? Natasha.
Mahal kita..sobra" sobbing.

Hinila ko na siya at tinulungang makatayo, and pumasok na kami sa loob ng condo ko.

"Hindi ko dapat ginawa yun sayo, sorry gulong-gulo na kasi ang isipan ko,sorry kung—" i said and hindi ko na natuloy dahil,umiyak na tAlaga ako ng sobra.

"Hindi, hindi kana galit?" She bite her lower lips.. "mahal, mahal mo na ako ulit?" Still sobbing between her words..

I didn't answer her back instead i grabbed her and kiss her deeply.. till we run out of breath..

"I love you, hindi naman nawala yun, at hindi mawawala kahit kailan,sorry for not thinking straight earlier, masyado kasi akong nadala ng ego ko,hindi ko dapat ginawa yun on the first place..hindi—"she cut me off by kissing me.