❛ four ❜

4.5K 155 62
                                    




"Do you want to wear my hoodie?" Fabian asked me while combing my hair.

He volunteered a while ago na siya ang mag-blower ng buhok ko. I really don't know his motives. Sometimes, I am confused pero naaalala ko, nasa laro pala kami. Nakakulong kami sa Falling Game.

"Why not?" I smirked, nakatingin ako sa reflection niya sa salamin.

I am still wearing my bathrobe, no undergarments or what. Alam ko namang hindi si Fabian 'yong tipong nagte-take advantage. No'ng sinabi niyang siya ang mag-blower ng buhok ko, uminit ang puso ko.

"It's okay. You can have my gray hoodie and wear a short. It suits you," he spoke slowly and calmly.

Lihim akong napangiti. Fabian is that type of boyfriend na susuportahan ka sa kahit ano'ng gusto mo. Other men will express their disapproval about wearing those kind of clothes dahil nga baka raw 'mabastos' ka. But Fabian on the side, siya pa ang mag-eencourage sa 'yo na magsuot ng gano'n.

"Should I wear dollshoes or iba na lang?"

"Dollshoes is fine with me." Pinatay niya ang blower at nilagay sa gilid.

Nag-aya si Damien na pumunta sa bahay nila. Devi told me that we're invited. Well, lahat naman kami invited. Ayaw sanang pumunta ni Fabian pero napilit ko siya. Nang malaman niyang pupunta ako kahit mag-isa lang ako, mabilis siyang nagbihis.

Sinusuklay niya pa rin ang aking mahabang buhok. Minsan ay sumusulyap siya sa akin gamit ang salamin. Nginitian ko siya but no response. Nagpatuloy lang siya sa ginagawa at tinalian ako ng half ponytail.

"Wait me, okay? Magbibihis lang ako!" I shouted and pushed him hard.

Natatawa siyang iniilingan ako. He looked at me with his amused eyes. Mukhang natutuwa siya sa nangyayari sa aming dalawa. I glared at him, my cheeks flushing. I was about to scold him because of his bad behavior pero mabilis siyang lumabas at malakas na sinarado ang pinto.

Napailing na lamang ako at kinuha ang nilapag niyang short ko at hoodie sa kama. Being with him is like having a babysitter. He's treating me like a child kaya halos lahat ng tantrums ko, sinusunod niya.

Pagkatapos kong mag-make-up ay lumabas na ako. Nakita ko siya sa couch na may inaayos sa bag. Saglit na umangat ang tingin niya sa akin at nagpatuloy sa ginagawa. I tapped his shoulder and it grabs his attention. Tumayo siya at inayos ang bag sa kan'yang balikat.

"What's that? Ano'ng dadalhin mo?" I asked in confusion.

"These are your foods; the doowee donuts, cream-o, and two big delight. May dutchmill pa kung gusto mo," he blabbered on and on.

"You don't have to do that!" I gave him my disapproval look but he stared back, not afraid of me.

"These are your favorites, right?" Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa akin. "We have to go." He said as he putted the two clips on my hair.

He gripped my hand but in a gentle way. Marahan niyang hinaplos ang aking kamay hanggang sa marating namin ang kan'yang kotse. My heart skips a beat. I want to say something but my mouth isn't cooperating with me. Parang may nagbara sa aking lalamunan, dahilan kung bakit hindi ako makapagsalita.

He started the engine and drove fast. The car was filled with music, our voices, and laughters until we arrived at– I don't know this subdivision pero nakita ko na 'to. Kinausap ni Fabian ang guard at ilang minuto lang ang lumipas ay pinayagan na kaming makapasok.

To Catch A Dream (Architect Series #1)Where stories live. Discover now