To Catch A Dream (Architect Series #1)

❛ twenty-five ❜

"Sige, subukan mo pang maghabol doon, Vena! Sige lang, subukan mo pa! Hindi pa ba sapat sa 'yo 'yong makita siyang ibang babae na ang hinahawakan?!"

My lips pursed. Iniyak ko na ang lahat ng sakit. Nagluksa na ako, nagmakaawa na ako, pero wala pa rin. Baka nga, gano'n kabilis nawala 'yong nararamdaman niya sa akin at hindi ko lang tanggap dahil putangina, ano 'yon? Dumaan lang 'yong hangin, wala na siyang feelings?

"Ikaw pala mas tanga sa akin, e! Lakas ng loob mong sabihan ako ng tanga, e mas tanga ka pa," ilang beses na akong inirapan ni Devi.

"Ih, bahala na 'yon sa buhay niya. Hindi ko talaga aalalahanin 'tong araw na 'to. Huwag niyo 'to ipapaalala sa akin, ah! Hindi ako umiyak sa harap ng buwiset na 'yon! Ang landi landi!" Gigil kong saad.

Si Bella ay tahimik lang na nasa aking likod habang sinusuklayan ako. Mas pinili niyang manahimik at pakalmahin ako dahil alam niyang kapag nag-rant pa siya, mas madadagdagan lang ang bigat ng loob ko dahil... totoo ang mga sinasabi nila.

"Buwiset ka kasi, Melanie! Mag-iisip na nga lang ng laro, falling game pa! Tingnan mo, lahat tayo broken!"

"Mas buwisit ka. Kasalanan ko ba na-fall ka agad?"

"H'wag na nga kayo magsisihan. Walang may kasalanan. Umibig lang kayo," mahinahong pagsaway sa kanila ni Bella bago lagyan ng clip ang aking buhok.

"Kung ako sa 'yo, Vena, sinampal ko pa 'yon nang ilang beses!"

"Oo nga, tapos babasagin ko 'yong mukha para hindi na siya makalandi!"

"Ano ba 'yang tinuturo niyo sa akin? Kay Sheal at Damien niyo gawin 'yan. Dinadamay niyo pa ako sa kasamaan ng ugali niyo."

"Wow, dinadamay," inismiran ako ni Melanie at mahinang natawa. "E, mas masama pa nga ugali mo kaysa sa amin."

I heaved a sigh and smiled a bit. Naalala ko 'yong isang sinabi sa akin ni Fabian, na isa rin pala sa dahilan kung bakit niya ako inayawan ay dahil sa ugali ko. Ayaw niya ng demanding. I laughed bitterly. Baka nga nagsawa.

"Let's move-on. Hayaan niyo na rin siya, Melanie, para makalimutan niya nang mabilis si Fabian," Bella stood up and she took her bag. "Besides, kailangan na nating umuwi."

My friends agreed and fix theirselves first before saying their goodbye to me. Tipid lamang akong ngumiti at tumango. Hinatid ko sila malapit sa may pintuan. Kita ko pang napahikab si Devi kaya nagmadali na silang umuwi dahil inaantok na rin sila.

Napahiga ako sa kama dahil sa pagod, iniisip ang mga ginagawa ko noong panahong clueless pa ako sa mga ginagawa ni Fabian. 'Yong pagkatapos ng dinner namin with his Mom, biglang nagbago ang lahat. Doon na nagsimula ang pangamba ko, ang pag-usbong ng takot sa dibdib ko, at ang pangungulila ko.

And in that day, doon na ako nagsimulang maghanap at magmakaawa ng kan'yang atensyon. Ilang beses akong pumunta sa kan'yang condo para matingnan siya pero wala akong naaabutan na Fabian. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung saan siya pumupunta sa mga panahong alalang-alala ako dahil wala siyang paramdam.

I still can't believe that I begged, na ginawa kong tanga at bulag ang sarili ko, na ginawa kong bingi ang sarili ko para sa kan'ya. Alam ko... alam ko na nakipaghiwalay na siya noong oras na 'yon, pero naniwala at kumapit pa rin ako na baka... baka puwede pa, dahil akala ko mahal niya ako, akala ko isang tulo lang ng luha sa mga mata ko, bibigay siya.

Pero wala, ako pala ang bumigay. Wala akong nakitang panghihina at panghihinayang sa kan'ya. I am really sad and disappointed. Siguro, nag-expect talaga ako dahil sa mga kilos niya sa akin noon, akala ko mahal na mahal niya ako, more than I love him.

Kinabukasan, I decided to go home. I really need my family's comfort right now so when I got home, Mom embraced me warmly. They don't know about what happened. Hindi ko pa rin sa kanila nasasabi na wala na kami ni Fabian.

Mom's eyes was filled with confusion when I hugged her tightly. She caressed my back and tried to hush me when she heard my sobs.

"What happened, anak? Why are you crying? Kapag nalaman 'to ng Daddy mo, malalagot ako," she asked softly.

"M-mommy," I called her in between of my sobs.

"Yes, anak, nandito lang si Mommy. Tell me, what's bothering you?"

"Fabian and I broke up and I don't want to lose him, Mom. I love him so much, Mommy. Hindi ko na alam kung saan ako magsisimula ngayon. Nangangapa ako. . ." I broke down in tears and Mom tried to comfort me.

"Bakit mo naman kasi dinepende 'yong buhay mo sa kan'ya, Venus? And why did you two broke up? What's the reason?"

"Malabo pa rin sa akin, Mommy, pero ang sabi lang po niya sa akin, ayaw sa akin ng Mommy niya kaya ayon po," my voice cracked. "And I begged him to stay pero wala pa rin po."

"Wow, Fiona na naman," narinig ko ang mapakla niyang boses.

"In this world, Venus, sarili mo palagi ang kasama mo hanggang dulo. Before you love someone else, love yourself first. Kasi alam mo, kapag mahal mo ang sarili mo, alam mo na may worth ka kaya maiisip mo na 'ah, sila naman ang nasayangan, e.'" She kissed my cheeks and wipe my tears.

"And why did you beg him to stay? You lose yourself. Delikado 'yan, anak. Siguro, pinaghiwalay muna kayo dahil sobra-sobra na ang pagmamahal mo sa kan'ya. 'Yong tipong naiwawala mo na ang sarili mo kaya time muna para mag-break at ayusin ang sarili." Her lips parted, tinitimbang niya ang aking emosyon.

"Love is a poison, Venus. Nasa sa 'yo kung magpapalason ka hanggang sa hindi ka na makaahon o tatanggihan mo ang lason at mag-grow muna bago mahalin siya ulit." Dagdag niya sa mahinang boses.

"Everything bappens for a reason. Naghiwalay kayo dahil hindi na tama. Be patient. Just wait for a moment hanggang sa maging tama ang panahon at maging tama ang pag-iibigan niyong dalawa," she stared at me and smiled genuinely.

Parang naibsan ang aking nararamdaman at nabawasan ang bigat na dinadala ko. Sandali kong nakalimutan si Fabian dahil sa kan'yang sinabi. She hugged me again and whispered something to me like; 'you are beautiful, Vena', 'you are worth it' and so on.

My mom is the best mom in the world for me. She is always there for me. Siguro nga, mali na talaga 'yong way ng pagmamahal ko kay Fabian dahil mas pinipili kong i-spend ang time with him kaysa sa mga magulang ko na nag-leave pansamantala sa kanilang trabaho para lang makasama ako.

"Take a rest, Venus. You need it," she kissed me again before opening my room's door.

Hinatid niya ako sa aking kama at dinalhan ng tubig. Nilapag niya iyon sa side-table bago siya nagpaalam na umalis para makapag-isip ako sa lahat ng nangyari.

Yes, it is already the time to let go of him. I am losing myself and I need a break. My mom and friends were right. Hindi ako ang nawalan dahil siya ang nawalan ng kagaya ko na magmamahal nang sobra sa kan'ya.

Kinuha ko ang aking camera at nagtingin ng mga pictures namin doon. There are a lot of pictures that was taken by Melanie sa aking cam but I decided to keep it. But I was taken aback when I saw a video– my fvcking sex video with him but because of stupidity, I decided to keep it, too, because it is a memory! I didn't delete it to have a remembrance of my first sex with someone that I really love.

Tanga na kung tanga but I value my virginity and I lose it with him. Ayaw kong makalimutan 'yon nang gano'n-gano'n lang. I just want to remember that he is my first.

Napailing na lamang ako at itinago ulit ang aking camera. I heaved a sigh and reminisce the moments that I have with him. Ang hirap niyang bitiwan pero kailangan na.

And in this night, I am letting him go. Hindi na ako maghahabol, hindi na ako magmamakawa, hindi na ako iiyak, dahil ngayong gabing 'to, pakakawalan ko na siya.

You know, it is okay to be a single again kaysa magising na may boyfriend ka nga, pero feeling mo single ka pa rin.