❛ five ❜

4.4K 157 55
                                    




The atmosphere is really comforting. It's been a week at mas lalo naming nakikilala ang isa't-isa ni Fabian. Tama nga ako sa first impression ko sa kan'ya, na isa siyang soft hearted. He's warm, gentle, considerate, and accommodating.

"Do you want to buy a new clips and ribbons for your hair?" His voice was gentle.

He knows that I like clips and ribbons because I always wear one. He saw it in my mini organizer. Minsan nga, siya pa ang nagtatali sa akin at namimili ng ribbon na ilalagay ko. I don't know. . . but he likes taking care of me.

"I don't know. I had obviously a lot of it," my lips formed into a thin line.

We are very comfortable in each other's company. Hindi ko na nga naiisip na kaya kami nasa iisang condo ngayon ay dahil sa falling game. Nawawala na sa isip ko na laro lang 'tong lahat. Mas'yado na ako nawiwili dahil sa nangyayari sa aming dalawa.

"But you love those, right?" He asked.

Dahan-dahan akong napatango. Nakahiga ako sa kan'yang lap habang siya naman ay nakaupo nang maayos at may binabasa. Nasa libro ang kan'yang atensyon ngunit paminsan-minsan ay sumusulyap siya sa akin kapag nagsasalita ako.

"Let's buy you a new one," he spoke calmly.

"Shopping?" Maikling tanong ko. "Or date?" I smirked.

"If that is how you call it, then let's date," he strokes my hair as he putted the book on the side table.

I stood up quickly because of excitement. Bihira na lang din akong lumabas dahil mas'yado akong busy sa school at marami kaming nagagawa ni Fabian sa condo. Parang hindi ko na kailangan pumunta sa kung saan saan para lang ma-entertain because Fabian is doing his best to amuse me.

"I'll wait you outside," he smiled genuinely and quickly pinched me on my cheeks.

"Stop it! It hurts!"

He chuckled, not minding my protest. Tinulak niya ako at lumabas na siya habang tumatawa. Pumunta ako sa harap ng salamin at kinuha ang pang-curl ko. I curled the bottom of my hair and after that, I putted light make-up on my face. I wore a black spaghetti straps bustier dress and a black heeled sandals.

I opened the door slowly and I saw Fabian leaning against the wall. When he heard the sound of my heels, mabilis na umangat ang kan'yang tingin at sumilay ang ngiti sa kan'yang labi. He walked slowly towards me and when he reached my distance, he suddenly gripped my hand.

"You are really beautiful and very attractive, Venus Arleth," he said sweetly.

I giggled as he uttered my whole name. The way he pronounced my name is really different from others. Also, it gives me a different feelings and makes my heart beats rapidly.

"I know. Stop drooling over me," I confidently said, para mawala ang kaba ko.

He shakes his head and laughed a little. Hinila niya ako papunta sa basement. Halos lahat ng taong nandito ay napapatingin sa aming dalawa. Iba talaga ang dating ni Fabian, kaunting lakad lang niya, mapapatingin ka na.

"I don't know where to go," I honestly uttered.

"Mall? Alam kong gustong-gusto mo nang mag-shopping," saad niya.

Mahina akong natawa at bahagyang umiling. Napapansin ko sa sarili ko, simula no'ng nakasama ko siya, nalilimitahan ko na ang pagwawaldas. He made me realized that money can't but everything, including your happiness. He taught me how to be contended in everything that I have.

"I just want to eat," I chuckled.

He glanced at my side, then turned his full attention to the road. Mahigpit ang hawak niya sa manibela at masasabi mo na seryoso sa lahat ng bagay si Fabian. He once told me that he wants to be an architect at nakikita ko ang passion niya roon dahil naaabutan ko siya na gising tuwing madaling araw, gumagawa ng plates.

We already arrived in our destination. Mas nauuna siyang maglakad kaysa sa akin dahil sinasadya ko talagang bagalan ang lakad ko. Ayaw kong makasabay siya dahil gusto kong isipin ng mga lalaki rito na single ako.

Kapag nakita nilang katabi ko si Fabian, edi iisipin nilang boyfriend ko 'yon, edi hindi na nila ako mapopormahan. Sayang naman kung wala akong magiging kalandian.

My eyebrows furrowed in confusion when he pulled me beside him. Bumagal ang kan'yang lakad para masabayan ako. I looked around, may ilang nakakita sa amin ngunit mabilis akong umiwas ng tingin.

"Do you want to eat first?" He asked, using his cold tone.

He looked annoyed at something but I don't know what's the reason. Sometimes, Fabian is really a moody. Madaldal siya tapos biglang tatahimik. Kanina, ang ayos ng boses niya, ngayon naman ay matamlay.

"Yes!" I shouted in excitement.

He didn't answer me, instead naglakad lang siya at hindi na ako pinansin. Sinundan ko siya at mabilis kaming pumasok. Siya ang nag-order. Nakatitig lang siya sa akin habang hinihintay namin ang pagkain.

"Hello hello ka pa sa mga lalaki mo," inirapan niya ako at nahihimigan ko ang pait sa kan'yang boses.

"What do you mean?" I tilted my head because of confusion.

"Akala mo hindi ko nakita? Kaya pala nagpapahuli kasi nakikipagngitian sa mga lalaki tapos nagha-hi pa," matigas niyang sambit.

Sandali akong natahimik at hindi na napigilan ang sarili na matawa. I bit my inner cheeks to stop myself from laughing because I can almost tell that he's irritated because of his facial expression. I shrugged and pouted my lips in order to make myself look sexually attractive.

"Are you jealous?" I teased him, my lips and eyes were smiling. I am very amuse because of his reaction.

"I am not," he looked away. Lumikot ang mga kamay niya na nakapatong sa lamesa. "Nakakainis lang. Ako 'yong kasama mo pero nasa iba atensyon mo."

I can't hold my laugh anymore so I laughed hard, really hard. Napapatingin na ang ibang tao sa amin but I don't care because I am happy. His words and facial expression make sense. Hindi niya alam na nagseselos siya kaya siya naiirita.

I know boys. I am surrounded by my male cousins since I was elementary to high school. Sa sobrang tagal ko silang nakasama, alam ko na kahit papaano ang mga lalaki.

"You are jealous, Fabian," I giggled happily.

"So what? I am the one who brought you here so definitely, focus on me. . ." He whispered.

I can't find my tounge. I really want to say something pero nang sandaling 'yon, parang nakalimutan ko ang lahat ng mga salita. I was mesmerized by his eyes, his beautiful eyes. Parang hinihigop ako nito, dahilan kung bakit doon lang ako nakakatitig.

"I thought, you want me to own you? I am owning you from now on. I know that you are sexually attractive lalo na kapag nagsusuot ng gan'yan, but will you please stop flirting with other boys? Ako lang ang puwede mong landiin. . ." He said, almost a whisper.

Kusa akong napatango. Napapasunod niya ako nang hindi ko alam. Parang kahit ano'ng sabihin niya ay susundin ko. Kung gusto niyang tigilan kong mang-hunting, titigilan ko.

"Here, drink your dutchmill while waiting. I brought it for you," he said, using his small and sweet voice.

Tinusok niya ang straw, pagkatapos ay binigay niya sa akin. Nang abutin ko 'yon ay sandali niyang hinawakan ang aking kamay at marahang hinaplos 'yon.

"Maghahanap ka pa ba kung kaya naman kitang alaagan? Kung lagi naman kitang bine-baby? Inaayos ko pa buhok mo, lagi kitang pinapakain ng donut. What else, Vena, hmm?" He hummed and gave me a warm smile.

To Catch A Dream (Architect Series #1)Where stories live. Discover now