Mr. Perfect and His Cute Little Son

Chapter 4

Wow so this is their house!! Ang ganda at ang laki, parang sa mga dramas na napapanood ko sa tv o mas bongga pa??

Pero bakit pakiramdam ko napuntahan ko na ito dati?

It's big at hindi lang isa kundi tatlong malalaki at naggagandahang mga bahay ang nakatayo sa napakalaking lote na ito ngayon. There's also a beautiful garden in front and a tall fountain in the middle.

"Let's go." Nagulat ako ng makita si Dustin sa gilid ko and the door at my side is already open while his hand is being extended to me.

What a gentleman. Hindi ko siya namalayang bumaba ng kotse because of being fascinated with their mansion and the familiar feeling that I've been here before.

"Thank you." Medyo shy pa na sabi ko, "but the houses here are big." I can't even call it a house but a castle (chos).

"I'm the big boss remember? And Yozon is our family name." Mayabang na sabi niya.

"Haha, you're right." as expected from the richest man in the country.

Dustin Chrome Yozon.

Nauna siyang naglakad at sumunod naman ako habang namamangha sa kagandahan ng kanilang front yard na may kakaibang landscape.

Who would ever think that I, who is just a nobody will step foot in the hideout of the richest family in the country that is not even open in the public and only a few people knew about its location? At nakakamanghang siya pa ang una kong mae-encounter pagbalik na pagbalik ko ng Pilipinas after 12 years!

Is this what we call, DESTINY???

Haha.. who knows.

Pero ang gwapong big boss na ito ay huminto sa harapan ng two panel doors ng mansion na nasa kaliwa na siyang pinakamaliit at pinakasimple compared sa dalawa pa. Pero take note, maganda pa din ito at may pagkamodern ang disenyo.

Papasok pa lang kami pero dinig na dinig na namin ang iyak ni Little fella. My heart aches just hearing his cry. I can't believe that he has been crying since earlier.

He lost his mom at a very young age. Pero ako... May nanay nga ko pero never ko namang naexperience ang pagmamahal niya at pag-aaruga. I don't know who is more pitiable between us.

Pagpasok namin ng bahay ay kitang-kita ang pagkakataranta ng mga tauhan sa loob dahil sa umiiyak na bata, kahit gusto nilang lapitan ay tinataboy sila nito.

"Levi." Tawag ni Dustin. Tumingin ito at umiiyak na tumakbo palapit sa kanya. Cuuuutttteeeee.

Agad siyang kinarga ni Dustin, yumakap naman siya dito habang panay pa rin ang paghikbi. Noong kumalma siya ay saka ako nagpakita sa kanya at sinilip siya over Dustin's shoulder.

"Hi, Little fella." bati ko.

Agad itong tumingin sakin at tila nagningning ang mga mata ng makilala ako.

His eyes became teary again while extending his small little hands towards me.

"Ma--- *hic! Hic!!* Uwuuu!!"

"May I??" Tanong ko kay Dustin. Iniabot niya sakin si Little fella at agad itong tumahan matapos kong kargahin, "Huwag ka ng umiyak okay??"

Tumango ito saka yumakap sakin.

"Wow!!" Sabi ng mga tauhan habang manghang-manghang nakatingin sakin.

"H-huh?? B-bakit??"

"Young miss, anong ginawa niyo? Paano niyong napatahan si Little Master na kahit isa samin ay walang nagtagumpay?"