After Light: Journey To The Empyrean (Agnes, Book One)

Chapter 5

"Lights on." Saad ko sa aking mga tauhan na naghihintay lang sa aking sasabihin. Ilang linggo narin nung pinarusahan ako ng konseho. Vilmore was under the jurisdiction of Franco while I was healing. Kakabalik ko lang nung mga nakaraang araw. So far nothing unusual happened while I was away.

Everyone of us here in the tower is monitoring every breathing, walking, talking motions outside the village. Nasa ganun kaming posisyon ng biglang may malakas na pagsabog ang nagpagimbal sa kapayapaan ng aming tahimik na gabi.

"Soldiers guarding the west wing proceed to the infirmary asap. East, west, north south wing stay in your positions and prepare for future attacks." mabilis na saad ni Verleen.

Lahat ng mga tao sa control room ay nagkakagulo. Kahit na si Franco ay mabilis na tinawagan ang syudad sa kaguluhan na nangyayari ngayon sa loob mismo ng Vilmore.

"Bermont is under attack priestess, so is Silleret and Pembrook. It all came from the inside but everything is now in their full control." saad ni Jay habang nakatingin sa akin at naghihintay kong ano ang aking isasagot.

"Franco. Take charge." I saw him nod before I leave the room to see the commission myself.

I use my speed and run through the crowd who are deeply alarmed because of what they heard. Nagkakagulo ang mga tao kahit na may mga sundalo ng nakapalibot sa buong infirmary. Nang makita nila ang pagdating ko ay binigyan nila ako ng daan. Bumungad sa akin ang mga taong tinutulungan ang mga sugatan. Blood scattered everywhere. I felt a sudden chill inside my body like something inside me wants to get out. I inhale deeply and control myself.

"Nasaan ang mga medica?" tanong ko sa isang babae na tumutulong rin sa akin sa pagdala ng mga sugatan patungo sa loob ng infirmary.

"Nasa loob ho ng infirmary at inaasikaso ang iba. Mas marami ho kasi ang sugatan na dinala na sa loob ng mga sundalo." magalang na saad ng babae bago yumuko at tinulungan ang iba sa pagbubuhat ng mga sugatan.

Sa pagpasok ko sa bungad ng infirmary ay isang napakatamis na amoy ang nagpagimbal sa aking sistema. There is more blood inside, sweet red blood scattered inside the infirmary. Mabilis ang galaw ng lahat ng mga tao at medica na may kanya-kanyang inaasikasong pasyente sa loob.

Nang makitang busy ang lahat ay sinenyasan ko ang mga sundalo na bantayan ang kalagayan ng mga tao sa loob at ang iba ay pinabalik ko sa pagbabantay sa west wing ng Vilmore. Tatlong palapag lamang ang infirmary kaya tinalon ko ito mula sa baba paitaas. Mahinang lumapat ang aking mga paa sa rooftop ng gusali. Hindi man gaanong kataasan ang gusaling ito pero kita mula rito ang west wing at ang pinagyarihan ng pagsabog malapit lang dito sa infirmary.

I stood up looking at my people trying to survive this night. Maraming mga lalaki na rin ang nagkalat sa mga kalsada. Wala ng makikitang mga babae o mga batang malayang naglalakad sa ilalim ng ilaw.

A soldier trying to defend his village.
A father protecting his children.
A man trying to survive and live a lifetime.

Nakatingin ako sa kawalan ng mahagilap ang kaguluhan sa west wing. I run as fast as I could. Leaping from one rooftop to another until I arrive at the scene. Isang lalaking mortal na dala-dala ang kanyang mga gamit na sigurado akong may planong lumabas ng village ngayong gabi. I jump from the rooftop towards the commotion.

"Priestess, siya ho ang nakita sa monitor na nag-iwan ng bomba malapit sa infirmary." saad ng isang sundalo sabay tulak sa isang lalaking may kapayatan at malalim na mata na parang hindi nakatulog ng isang taon.