After Light: Journey To The Empyrean (Agnes, Book One)

Chapter 28

Hindi ko namalayan na nakatulog ako ng mahimbing. I groan as the heat of the sun touched my face. Dahan-dahan akong umupo kasabay ng pagkalaglag ng kumot sa aking balikat. Everybody is preparing for another long walk and I am the only one who just woke up from a long nap. Bumungad sa akin ang isang usa na nakatali sa isang puno malapit lang sa aking kinalalagyan. Mabilis na lumapit si Angus sabay yuko at halik sa aking ulo na bahagya kong tinulak.

"Good morning, sunshine." he said and chuckle.

I just roll my eyes and stand up. I let my hair flow up to my back and do my usual routine, do a little stretching. Nasa ganoon akong posisyon ng lumapit si Larco at iniligpit ang aking ginamit na kumot. I just let him do it because as long as I remember, I did not put that thing to myself last night.

"And I thought vampires do not sleep." Mapang-asar na saad ni Cerberus na kararating lang galing sa paglalagay ng tubig sa mga lalagyan.

"Priestess Agnes is half-human, dimwit." masungit na saad ni Verleen na mabilis na nilapitan ni Cerberus, pinilit niya itong mapatawa at nang magawa niya ay nagkabati na sila.

Mood swings.

"What's this deer doing here?"

Hindi ko napigilang tanong kay Eulises na inaayos ang pagkakatali ng kanyang sandata sa may bandang tiyan. Tiningnan niya ang usa na tinutukoy ko at itinuro si Larco.

"Nakuha niya yan sa gubat para daw sa iyo." sagot niya sabay lakad paalis.

I turn my gaze towards Larco and saw him quickly left his post. Lumapit sa kanya si Ophelia at tinulungan siyang magligpit ng ilang gamit. I just sigh and look at Angus smirking at me and left. Napailing nalang ako at nagsimula naring ihanda ang aking sarili sa panibagong paglalakbay.

"Let's go." Nagsimula na silang baybayin ang daan patungo sa bundok ng Vernon. Naisipan kong magpahuli sa lakad at tiningnan ang usang nakatali sa may puno. Kinalas ko ang pagkakatali nito habang pilit na pinipigilan ang pagkilos. Isang mahinang tinig ang lumabas mula sa kanya na halatang natatakot sa posibleng mangyari. Nang akma ko na sana siyang kakagatin ay may narinig akong isang mahinang tinig na nanggaling sa may hindi kalayuan. I open my palms and release an air enough to captivate the one creating the same sound as the deer. A few seconds and the small whirlwind appear with a little deer inside.

Natigilan ako ng lumapit ito sa usang nasa aking kamay at inilapit ang kanilang mukha sa isa't-isa. This is a mother deer and her kid is waiting for her. I am so selfish wanting to take her mother away from her for a long time. I am thirsty for blood but I won't resort on killing its mother just for my thirst.

I heal some of its wounds and let her go. Mabilis na umalis ang dalawa pero bago pa sila maglaho sa gubat ay isang tingin ang iginawad nila sa akin na nagpalambot ng aking puso. Alam kong hindi lang ako ang magkaka-interes sa kanya pero kong may mangyari man sa kanila. Sisiguraduhin kong hindi yun galing sa aking mga kamay.

"Hey." Agad akong napalingon ng marinig ang tawag ni Larco.

"Are you okey?" Tanong niya na may halong pag-aalala.

I just smile at him. "Yeah. Let's go."

Nauna akong maglakad paalis habang nakasunod lamang siya. Tahimik naming tinahak ang daan kong saan niya iniwan ang aming mga kasama dahil ayon sa kanya ay nahanap na nila ang paanan ng bundok ng Vernon na nasa malapit lang. We walk in silence having nothing to talk about. Suddenly we both got stunned seeing no one in the place where he said he left them. Tanging mga gamit nalang ang natira at walang ni anong bakas na may nangyaring bakbakan o kahit na anong bakas na pinilit silang kunin. I kneel and touch the green grass. I saw a flicker of light near their things. I took it and saw a tiny firefly that seems dead.