After Light: Journey To The Empyrean (Agnes, Book One)

Chapter 34

Nasa kalagitnaan kami ng aming paglalakbay ng may naaninag kaming taong nakatayo sa dulo ng daan. Naka itim na balabal ang lalaki na may talukbong sa mukha. Bahagyang itinaas ng lalaki ang kanyang mukha na biglang nagpakaba sa akin. I know him. His scent, his built, his eyes.

"Lucas." I whisper a word only I could hear. I saw his lips grin as he took his hood off.

Gamit ang kanyang kapangyarihan ay mabilis siyang nakalapit sa amin. Mga ilang pulgada mula sa aming kinatatayuan. Akmang aatake na sana si Eulises nang itaas ko ang aking kamay. Angus look at me worriedly, I know he already know who this guy is in my life. Dalawang hakbang ang aking ginawa patungo sa kanyang kinalalagyan. Sa ikatatlo ay may kamay na humawak sa aking braso na nagpahinto sa akin. I look back and saw Larco and his eyes.

"Do you know him?"

I slowly nod and stare at his eyes. Alam kong alam ng aking mga kasama na isang bampira ang nasa aking harapan, isang pureblood. Ang tanong lang ay kung paano siya natitiis ang init ng araw? Binitawan niya ang aking braso at hinayaan akong makalapit sa lalaking ilang hakbang nalang ang layo mula sa akin. Dalawang hakbang paabante bago kami nagkaharap.

"Mademoiselle."

He whisper as he slowly close our distance and tuck my hair behind my ear. Akma siyang lalapit sa akin nang bigla itong nahinto at tumingin sa aking likuran ng masama. He sigh and gaze at me like I did something wrong and I know what it is.

"And I guess you just gave me enough reason to stay by your side mademoiselle." malahulugan niyang saad sabay tingin sa aking likuran.

I sigh.

"Alam kong alam mo ang pakay namin sa Camelot, Lucas. " I stated a matter of factly.

He nod.

"I have my personal reasons for coming here." He said and stare at me like he already knew something was off. Something I shouldn't have done.

Mabilis na nagsilapitan ang aking mga kasama. Bago pa ako makakilos ay hinatak na ako ng kung sino palayo kay Lucas habang siya naman ay seryosong nakatingin sa taong nasa aking likuran. Mabilis akong ginaya ni Larco sa kanyang likuran na may dalang punyal sa kanang kamay.

"Ano ang kailangan mo bampira?" sigaw ni Eulises na katulad ni Larco ay halatang hindi nagustuhan ang biglang paglitaw niya sa aming paglalakbay.

"I am here for what is mine, human." he answered Eulises and turn his eyes on me, like he could see me behind Larco's back.

"There is nothing for you vampire." sigaw ni Eulises sabay atake patungo kay Lucas. My eyes widen because of his sudden attack that Lucas just manage to dodge. Nang makitang nahihirapan si Eulises ay tumulong na rin si Larco. Panay atake ang dalawa habang depensa lamang ang ginawa ni Lucas. Mabilis na nagpalabas ng kapangyarihan si Ophelia nang bigla kong hinarang ang kanyang kamay.

"Ano ba priestess Agnes, kita mo ngang nahihirapan na sila!" sigaw niya na akmang magpapalabas na sana ng kapangyarihan pero naunahan ko siya.

I quickly gesture my hand in the air and a century old tree fall to the ground. Kapwa sila mabilis na naghiwalay ng biglang bumagsak ang puno patungo sa kanila. Magkasama sina Eulises at Larco habang nasa kabila naman si Lucas. Mabilis na lumapit si Ophelia kay Larco sabay tingin kong nasugatan ba siya. Habang nakaupo lamang si Angus sa gilid na nakamasid sa kanilang tunggalian. Masamang tingin ang iginawad sa akin ni Ophelia ng makitang sinadya ko ang nangyari. I guess her true colors is starting to surface. Though, I know it is one of her defense mechanism to insure the safety of her mate.

I saw Lucas turn his eyes on me and grin. He must really find what I did surprising. Hahakbang na sana si Lucas papalapit sa akin ng bigla siyang linundagan ni Eulises. Mabilis niya itong naiwasan pero huli na ng lumapat sa kanyang pisngi ang punyal ni Eulises. I felt a sting of pain in my cheeks as fresh blood drips into the ground. Patakbong lumapit si Angus sa akin na ikinahinto ng susunod na atake ni Eulises. Napatingin ang lahat sa aming kinatatayuan at nagulat ng makitang magkapareha ang sugat na ginawa ni Eulises kay Lucas at sa akin. I turn my gaze towards Larco and saw him turn his back away from me. Tiningnan ako ni Ophelia nang masama at mabilis na sumunod kay Larco.

"Enough Eulises! Enough!"

Malakas na sigaw ni Angus na nagpatigil kay Eulises. He look at me and Lucas and turn his back away from us following Larco and Ophelia. I felt my wound slowly healing as Lucas heal himself. Seryosong nakatingin si Angus kay Lucas.

"Alam mo kong ano ang pakay namin sa Camelot, Lucas. Dahil sa kumakalat na salamangka sa buong syudad na maaaring pumatay sa libo-libong inosente na umaasa sa proteksyon ng syudad." salaysay ni Angus habang ginigiya ako sa kanyang likuran.

"Isa ang mga angkan mo sa mga pilit na bumubuwag sa katahimikang aming ipinangako para sa aming nasasakupan. Ano nga ba ang pakay mo sa Camelot Lucas?" dagdag na salaysay ni Angus ngunit sa mas kalmadong paraan.

"Kailangan kong mahanap ang aking kapatid na kinuha ng mga Camellus, ilang daang libo na ang nakalipas. Mula ng mapasakamay ng Camellus ang libro ng Gehenna na galing sa aking ama." senserong sagot ni Lucas.

Napatango si Angus sa sinabi nito pero alam kong alam niya ang mangyayari pag nagsabay ang aming pangkat sa kaniyang pagpunta ng Camelot. Halata sa mukha ni Lucas na hindi na siya nagulat sa agresibong pag-atake sa kaniya ng aming mga kasama dahil alam niya kong ano ang ginagawa ng kaniyang mga nasasakupan bilang hari nito.

"Inaamin ko ang mga mapangahas na hakbang ng aking angkan sa mga taong nagdaan. Inaako ko rin ang responsibilidad bilang kanilang hari but things changed. I need to protect my people from witches who tries to take their alliance with the wolves. My realm is a chaos so is yours. As their king I need to ensure their safety." mahaba niyang salaysay pilit pinapaliwanag sa amin kong ano ang kaibahan noon at sa ngayon.

"Nothing really change Lucas." I said out of nowhere.

I stood up and stare at his eyes. "The humans still remember what your people did. It will not be forgotten from this generation to the next. The lives you took, the blood that drips from your fangs, the eyes that witness the cruelty of your people. Isa ang aming ina sa biktima ng mga kagaya mo, kagaya ko, kagaya natin. A century of trying to fit in with people's lives, to gain the trust of the council and you wouldn't understand that, Lucas. Hindi mo alam ang sakripisyo namin. Though I trust you cause it will also be the death of you if you kill me but I cannot trust you with the lives of my friends, Lucas. Sorry."

Isang marahang tango lamang ang ginawa niya bago siya humakbang paatras. Mabilis siyang naglaho na parang bula na nagpakalma sa aking isipan. Tiningnan ako ni Angus na parang may alam na siya na hindi ko pa sinasabi sa kanya.

"Magkaka-pamangkin naba ako?"

Agad ko siyang sinapak sa kanyang tanong. Isang malakas na tawa lamang ang ginawa niya bago niya ako mahigpit na niyakap. I buried my face in his chest and stayed that way for a few minutes. Agad kaming napatingin sa pinanggalingan ng yapak sa may hindi kalayuan. Naglalakad sina Eulises, Ophelia at Larco patungo sa aming kinalalagyan na halatang may pinag-uusapan. Angus tap my left shoulder as Larco turn his gaze into me with a deep frown furrowed in his brows.

"Goodluck, sister."