My Possessive Vampire

Silver Knife

Twelve : My Vampire Lover 💐

Silver Knife

HINDI KO ALAM kung ano bang ire-react ko after ng halikan namin ni Taehyung. I was too stunned. Posible ba 'yun?

Nakatingin pa rin siya sakin. I did my best to avoid eye contact but I always find myself getting sucked in by his gaze.

Hindi pa rin ako makapaniwala hanggang ngayon sa inamin niya.

It's impossible! One of them falling for me would be the last thing I'd think of!

Lagi kong naiisip na baka nga ako ang unang magka gusto sa kanila. Well, sino ba ang hindi? Maliban sa mayaman at guwapo talaga sila, sobrang mababait at mahalaga rin. Almost perfect na nga sila kumbaga.

I never imagine or thought of it the other way around. Akala ko ako lang ang ganoon.

"My brother didn't want to leave us alone because they know I'm starting to like you." sabi niya sabay buntong hininga.

"But you can't. Hindi pwedi." bulong ko.

"Anong ibig mong sabihin?" nakataas kilay niyang tanong.

"Hindi ka pweding magka-gusto sakin. Hindi ako bampira, tao lang ako na pinadala dito bilang pambayad. Ang bampira ay para lamang sa mga bampira o higit pa. Hindi sa isang katulad ko."

"Why? Hindi rin parehong bampira ang mga magulang namin, Eli. At ano naman ngayon sa akin kung hindi ka namin katulad?" tanong niya.

Namula ako bigla dahil sa sinabi niya. Why would he tell me that of all times? I couldn't even grasp the whole idea.

"I know the timing is bad, pero gusto ko lang talagang sabihin kung anong nararamdaman ko para sayo, Eli."

"Siguradong sasaktan ka niya. I'm already his mate, hindi na ako makakawala pa sa kaniya." nakuyom ko ang aking mga palad dahil sa isipang iyon.

Jungkook knows that Taehyung said he's the one that claimed me and I'm scared of the consequences.

Natatakot ako sa pweding gawin samin o sa kaniya ni Jungkook oras na malaman niya ang kasinungalingang ginawa namin.

I remembered the time when Jungkook tried choking him to death, ayokong may nasasaktang iba dahil sakin...ulit.

"Hindi mo kasalanan 'yon. Kasalanan ko dahil masyado akong naging mahina at aminado akong walang sino man sa amin ang may kaya sa kaniya." nilagay niya ang mga kamay niya sa balikat ko.

"Hindi ka mahina. Kung hindi lang sana ako naging pabaya ay hindi iyon mangyayari sayo, hindi ka niya sasaktan at hindi lalabas ang vampire form ni Jungkook. Kasalanan ko. I'm sorry for everything. Simula ng dumating ako ay wala na akong ginawang maganda, puros kapahamakan lang ang ginagawa ko." naiiyak kong sabi.

"Hush now, Eli." hinila niya ako at niyakap. "Stop worrying, you just need to recover alright?" nakangiting alo niya sakin.

"Okey lang ako, I guess I just needed help to calm myself down. I'm just a little hurt, that's all." sabi ko.

Mas makakabuting iyon ang sabihin ko ng saganon ay hindi na lang sila mag-alala pa.

After all, sino bang niloloko ko? Alam kong hindi ako okey, pero kakayanin ko, and I guess I should just forget about it...if it was even possible to forget what Jungkook and I did.