My Possessive Vampire

Two Words

Six teen : My Vampire Lover 💐

Two words

I'M SORRY.

Dalawang salita, dalawang salita lang pero nagbibigay ng kakaibang pakiramdam sakin, it's give me a rollercoaster of emotions. Ang marining ang salitang iyon mula kay Jungkook ay nagbibigay ng kakaibang pakiramdam. 

It's like I really wanted to hear him say them.

"Eli, are you alright?" Napabalik ako sa realidad ng marinig ulit ang boses ni Jungkook.

Naramdaman ko ang pagbabadya ng mga luha sa aking mga mata. Agad ko itong pinunasan bago pa nila pamansin. Gosh, those words really gave me a huge impact.

"O–oo...Okey lang ako. Hindi mo kaylangang humingi ng tawad. Hindi naman ako nasaktan." pagsisinungaling ko.

"The words just slipped right out of my mouth. But in any case, I'm sorry and I mean it." sabi niya habang diretsong naka tingin sa aking mga mata.

"O–okay." simpleng sagot ko habang iniiwas ang tingin sa kaniya.

Why do I feel like I want to hear him say them again? 

Nagiging makasarili na ba ako? Kung tutuusin ay hindi naman talaga niya kaylangang humingi ng sorry dahil hindi naman niya alam ang ginagawa niya tuwing nasa other form siya.

Pero sa totoo lang, hindi ko naman talaga sinasadya nung sinabi ko sa kanya na hindi niya kailangan mag-sorry. Agghh!!

"Kaylangan na muna nating umalis para makapag pahinga si Eli." tikim ni Jin.

Siguro ay nagtataka din siya tulad ng iba, pero alam kong mas exhausted sila rather than confused. If there's one thing they all need now, iyon ang magpahinga rin tulad ko.

"Okay ka lang ba na mag-isa?" nag-aalalang tanong ni Taehyung.

"Oo, magpapahinga lang ako saglit." sabi ko habang maingat na humihiga sa aking kama. I immediately felt my eyelids getting heavy. Two vampires fed off me at himalang hanggang ngayon ay buhay pa ako.

"We'll clean this mess by tomorrow. Go to sleep." sabi ni Suga bago sila lumabas ng kwarto.

Nabigla ako dahil kahit paano ay hindi na naging ma-usisa si pa Jungkook. Marahil napansin niya ang pagod at mga sugat ng mga kapatid niya. Nakita ko rin ang pag-aalala sa mga mata niya ng tanungin niya ang mga ito kung bakit may mga pasa at sugat sila.

More importantly, why did he apologize? It's like he just blurted it out for some reason. Hindi ba dapat ay wala siyang naaalala sa ginawa ng other form niya? Paano niya nasabing nasaktan niya ako kung ganoon? Nagugulahan na talaga ako.

Siguro ay dahil lang to sa pagod. Kung anu-ano ang mga naiisip ko.

Nangibabaw sa akin ang pagod at tuluyan na akong nakatulog. Hindi pa ako ganoon katagal na natutulog nang may narinig akong kaluskos. Umupo ako at inilibot ang paningin sa loob ng kwarto, pero wala naman akong nakitang kahina-hinala.

Fear got the better of me so I was a bit paranoid as I looked around. Kaylan ba ako magkakaroon ng katahimikan? Thus scene is familiar with me, parang nangyari na 'to noong unang araw ko dito.