Kızımız İçin

Kİ 45.BÖLÜM

Multi: Kaya orkun..

Hızımı biraz daha artırarak koştum. O kadar hızlı koşuyordum ki hızımı alamayarak düştüm. Saatlerdir koşuyordum. Gözyaşlarım eşliğin de. Kafamı kaldırıp baktığım da mezarlığa geldiğimi fark etmiştim. Elimi taşa dayayarak kalktım. Şimdi onlar yanımda olsalardı,benim düşmeden tutarlardı. Hatta düşmeme bile izin vermezdiler.

Yorgunluk adımlarıma yansımıştı yavaş adımlar ile abimin yani cem çakırın mezarının başına geldim. Elim ile mezar taşını okşarken boğazıma takılı kalan hıçkırığı serbest bıraktım."Onlara inamadım ki,sen benim abimsin." burukça gülümsedim. Aklıma gelen anılarımız ile, ateşimin çıktığı gece,beraber uyduğumuz geceler,evcilik oynadığımız geceler,kahvaltı sohbetlerimiz ve daha niceleri."Ben ne yapacağım bilmiyorum abi,ben onlara siz affedemem dedim ama daha küsemiyorum bile." aklıma hepsinin yüz ifadesi geldiğin de kendimi tutamayıp hıçkırarak ağlmaya başladım. Halbuki daha ağlamam dinmemişti." Kırıldım sadece. " sesim fısıltı gibi çıkmıştı. Gerçekten kırılmıştım ama ne olursa olsun onlara küsmemiştim, sadece hepimizin zamana ihtiyacı var yoksa ben hepsini kıracaktım.

Abimin mezar taşını okşayarak ağlıyordum. Elimden birşey gelmiyordu."Özür dilerim abi, bunca yıl seni ihmal ettim ondan böyle bir yalan uydurdular. " histerik bir şekilde güldüm. Hatta kahkaha attım."Neymiş mavili benim abimmiş, cem çakır benim abim değilmiş ben çakır kızı değilmişim. " kahkaha atarak ağlıyordum. Aklıma gelen babam ile burnumu çekip omuzlarımı dikleştirdim."Ben çakır kızı olmasam babam beni güzel kızım diye sevmezdi ki." gözyaşlarımı silip omzlarımı düşürdüm. Babam ve abim ne kadar beni seviyorsa annem o kadar nefret ediyordu. Her seferin de senden nefret ediyorum diyip igrenti ile bakardı bana..

"Neden beni bu kadar erken bırakıp gittin abi? Daha omuzunda ağlayamadım bile. Herkesin dilinde ki yalanları susturmam için yanım da olman gerekirdi. Ama sen beni bırakıp gittin." tekrar ağlamaya başlamıştım. Gözlerimin şiştiğini hissediyordum. Elimi ayağımın altındaki taşlara vurmaya başladım. Dayanamıyordum acım dinmiyordu.
"O benim abim değil. Benim sadece bir abim var o da burda. " kalbimi göstererek konuştum. Arkamdan gelen hıçkırık sesi ile kafamı arkama çevirdim.

Mavili, rüzgar şuan arkamda ki ağaca yaslanmış ağlıyordu. Ona daha fazla bakmadan kafamı önüme çevirip kalktım. Ellerime baktığım da kandan gözükmeyecek hale gelmişti. Umursamadan yürümeye başladım. Arkamdan gelen sesi duymazdan geldim."Özür dilerim asel, sana yemin ederim hayatımı seni bulmaya adadım. Her taşın altın da bir izini bulmaya çalıştım. Biliyorum, " derin bir nefes alıp devam etti. Konuşmasının arasına hıçkırıkları dahil oluyordu."Çok geç geldim, sana gelemiyordum asel ben her ne kadar seni istesem de bizim kabuşmamızı istemeyenler vardı." hırsla önüme döndüm. ona doğru yürüyüp göğsünü yumruklama ya başladım."Yalan söylüyorsun. Benim tek bir tane abim var o da cem. Sen benim abim değilsin. Abim olsan beni bırakıp gitmezdin. Hep arkada bırakılan oluyorum. Neden? " sona doğru sesim içime kaçmıştı. İki saniye sonra etrafımı saran güçlü kollar ile ağlamaya devam ettim. Açtığı o yarayı sadece o temizleyebilirdi. Titreyen elleri ile yüzümü sildi." Bunların hepsini telafi edeceğim küçüğüm. Elimden gelenin fazlasını yapacağım. " kafamı kaldırıp onunla göz göze geldim. Mavi gözlerinin içi ve etrafı kıpkırmızı olmuştu. Yanağında ki çiller belirginleşmişti."Hem kimse sana cem abin değil diyemez,cem de senin bir abin. Orkun gibi, alp gibi, efe gibi,çağan ve poyraz gibi. " bizimkilerin adını duymamla hıçkırdım.

"Sakın o şerefsize inanıp onlara kızma. Bir suçlu varsa o da benim. Sana bu kadar geç gelerek hatta yaptım, ama bu zamanların hepsini beraber atlatacağız. Sana kendimi affedereceğim." birşey demedim. Zaten şuan ne desem boş olurdu. Sadece kafamı saladım. Eğilerek elini dizimin altına geçirdi ve beni bir çırpıda kucağıa aldı. Yüzüne baktığım da ilk gün ki gülümseme vardı yüzünde. Ona yumruk attığım zaman ki gülümsemeydi bu. Park olan arabasının arkasına bindirmişti beni. Eğilip kemerimi bağlamış ve ardından gözlerime bakıp gülümseyerek anımı öpmüştü. Naif öpücüğü ile içimde ki bir yerler kendini tamamlarken ben de gülümsedim.