The Sweet Taste of Summer (Summer Series 1)

Chapter 11

"Ano gagawin mo sa Manila?" - pag-iiba ko ng usapan, ayoko munang pag-usapan ang offer ni Maam Relanie.

"About the business, I need to talk to some businessman for the expansion of the distribution of the sugar" - nilagay ko ang asukal sa mainit na mantika.

"Matagal ka doon?"

"Not really, why you will miss me?" - umirap ako kahit na hindi niya kita.

"Hindi noh! Nagtatanong lang mamiss na agad" - sagot ko, uminit ang mukha ko, siguro dahil sa init ng kalan.

Hindi naman pumasok sa isip ko na mamimiss ko siya pagumalis siya, hindi ko kasi na iimagine na umalis siya dito sa lugar namin. Umaasa ako noon pa na mananatili siya dito.

"You don't have to sound defensive"

"Hindi ako defensive, hindi talaga, baka nga ikaw diyan"

"Yeah I will surely miss you" - seryosong sabi niya, nawala na ang playful na tono niya kanina.

"Mamimiss mo talaga ako, ako pa naman ang unang kaibigan mo dito" - sabi ko, nilapag ko sa harap niya ang bananaque.

Nagtimpla ako ng juice at nilapag sa mesa.

"Kain na" - kumuha siya ng isa at nilagay sa plato niya.

"You can study in the house if you want, we have lots of books"

"Hindi na, nakakahiya" - hinipan ko ang saging.

"I can lend you some if you like" - umiling ulit ako, baka mawala ko oh masira ko.

"Hindi na, kaya ko na to"

"I know you will pass"

"Sana nga" - ayokong pangunahan pero gagawin ko.

Alas kuwatro ng umalis siya, alam ko na hindi na siya magtatagal may ginagawa na siya at seryoso yun.

Sinabi nga sa akin ni Nanay na gusto akong makausap ni Maam Relanie bukas, masaya si Nanay ng ibalita, hindi ko kayang tuluyang maging masaya.

Sumama ako kay Nanay kinabukasan sa mansion, nasa opisina daw si Maam Relanie kay doon ako dumaretso, hindi ko nakita si Laz sa mansion baka nasa kuwarto lang niya o umalis.

Kumatok muna ako ng tatlong beses. Kinakabahan ako

"Come in" - rinig kong sigaw ni Maam Relanie mula sa loob. Binuksan ko, tumambad sa akin ang malaking kuwarto, may malaking mesa sa gitna, may isang bookshelf sa kilid at may sofa para sa bisita o kliyente nila.

Nakaupo si Maam Relanie sa sofa, nakaharap sa laptop niya sa lamisita.

"Take a sit stancia" - nilahad niya sa akin ang katapat na couch.

"Im glad you came, I wanna talk about the scholarship since the new school year is about to start" - tahimik akong nakikinig sa kaniya.

"Thank you for helping my son and accompanying him, I can see that you two become good friends"

"Hindi naman po mahirap pakisamahan si Laz" - sagot ko totoo naman, hindi siya kill joy at hindi siya mapili sa pagkain, sa lugar at sinasamahan niya.

"I know you heared the bad rumors but still continue to be friend to my son"

"And Im true to my words, the scholarship that Im offering is yours now" - masaya akong tumingin sa kaniya.

"Salamat po, hindi ko po sasayangin ang tulong at oportunidad na ito"

"I know, youre a hardworking and smart child"