Against the Waves (THE PRESTIGE 1)

27

Mess

"Omygod." I heard Lene's gasp when she saw the results. Tulala lang ako. Hindi pa nagsisink in sa akin ang lahat.

"This... Omygod!" She repeated. "I'm sorry but I can't literally think properly right now," mas mukha pa itong problemado sa akin. "What are your plans?"

Ano na nga bang plano ko?

Napahawak ako sa tiyan ko. Magkakaanak kaming dalawa. Buntis ako. Dinadala ko ang anak ni Hayes. Pero...hiwalay na kami.

"Iniwan na nga ako. Nag-iwan pa sa akin ng remembrance." Natatawa kong kumento.

"Hey." Amo sa akin ni Lene.

She squatted in front of me. Nakaupo kasi ako sa isang upuan ng dining table. Agad na nangilid ang luha ko.

"We already separated, Lene."

Lene's mouth parted. I gave him a tired smile.

"And...I don't know what was his reason. He just...shoved me off. Nagsawa raw. Something like that."

"Layana."

I tried to smile again but my tears betrayed me. "His cheating issue is enough, I guess? Enough reason to tell me that I wasn't enough?"

"Layana, no. Don't think like that."

"And now I am pregnant." Problemado kong sabi. "Pregnant with the man who cheated on me."

Tanggap ko na. Sa ilang araw na nagdaan, natanggap ko na lang. Kahit hindi siya nag-explain o hinayaan man lang na sabihin sa akin iyong totoo, isa lang naman ang konklusyon ng lahat.

He cheated on me. He cheated on me with the girl he told me not to worry about. He cheated on me with his friend.

Hinayaan ako ni Lene na mailabas sa kaniya lahat. Hindi ko mapigilang hindi maiyak. Ang tanging nasa isip ko lang ay ipaalam kay Hayes na magkakaanak kami. May kung anong takot ang namumuo sa puso ko dahil bata pa ako.

I'm just 20 years old. I still have dream...and I don't know if I can raise my child alone if Hayes doesn't come back.

"Hindi ko na alam, Lene," bulong ko, nanghihina.

I covered my face with both of hands and started crying so loud this time.

"Masaya naman ako. Masaya ako dahil magkakaanak ako. Hindi ko iyon pinagsisisihan dahil alam kong ginusto ko rin naman ito. Ginusto namin ito...pero nakakatakot. Natatakot ako para sa anak ko sa ideya na baka lumaki siyang walang ama."

I don't want my child to experience how harsh the world is. Sobrang bata ko pa. Hindi ko alam kung kaya ko nang mag-isa.

"Stop crying," pang-aalo ni Lene. Nasa gilid ko na ito at niyakap ako.

"Natatakot ako, Lene. Natatakot ako."

I'm just 20.

"We're here," patuloy niyang pagpapatahan sa akin at hinaplos haplos ang buhok ko. "We'll find him, okay?" Umiiyak akong tumango. "We'll find, Hayes."

Umiling ako. "Para saan pa?"

Hindi ko alam kung ano pang dahilan bakit ko pa ipapaalam. He inflicted so much pain to me. But on the other side, I don't want my child to deprived his rights to know his father.

"For our baby." Lene answered. She is teary eyed too.

Mas dumoble ang luhang pumatak mula sa mga mata ko.

"We'll find him."

Pinanghawakan ko ang salita ni Lene. Pinakiusapan ko rin muna ito na kung maari ay kami munang dalawa ang makakaalam na buntis ako. Natatakot ako...natatakot ako sa sasabihin ng iba. Alam kong mali pero iyon ang totoo. Marahas ang mundong ginagalawan ko. Mauuna ang panghuhusga nila bago alamin ang buong kwento.