Against the Waves (THE PRESTIGE 1)

31

Survival

Nang magising ako ay nasa loob na ako ng isang purong puting kwarto. Pagod na pagod pa rin ako. Ang bigat pa rin. Bakit ganito? Bakit buhay pa rin ako?

Iginala ko ang paningin ko, nasisiguro kong nasa ospital ako. Huminto ang tingin ko kay Lene na ngayon ay nakikipag-usap sa nurse. Bukod sa kaniya at sa nurse ay wala ng ibang tao akong kasama. Nanatili lang ang tingin ko sa kanilang dalawa hanggang sa makaalis ang nurse.

Lene's eyes widened a little when she saw me. Lumapit ito kaagad sa akin.

"Are you okay?" matamlay niyang tanong at inayos ang nakakumot sa akin.

Iginala ko ang paningin ko. I remembered what I did. I caressed my wom. I still feel empty...just like my womb. It feels empty.

"I killed it." Nabigla si Lene sa sinabi ko. Binalingan ko siya. "Right?"

"Layana...why did you do it? We're here. We're always here for you. This...this is not the solution for everything," nanghihina nitong sabi at hinaplos ang ulunan ko.

Tulala lang ako sa kaniya. She looks so pained for my situation right now. But what can I do? I also pity myself. Everything is a mess. Pinaparusahan ba ako ng Diyos? Wala kaming tinatapakang tao pero bakit sa amin nangyayari ang lahat ng ito?

"Si Hayes?" tanong ko kay Lene.

Bahagya itong natigilan at nag-angat sa akin ng tingin. She looked at me with displeased eyes. Parang hindi inaasahan ang tanong ko.

"Patay na ang anak ko diba? I made sure of it. Si Hayes? Alam niya na bang patay ang anak niya?" nanghihina kong sabi. "Umiyak ba siya? Anong sabi, Lene?"

Even after what happened, I still want him to feel the pain I am undergoing right now. Hindi sapat na nakulong siya. Parang ang unfair. I undergone a lot and he was only imprisoned? No i can't let it slide like that. I want him to feel the pain slowly.

Her lips parted a little. Her eyes easily turned into pool of tears.

"What?" tanong ko. Wala na ang bata sa sinapupunan ko. Mukhang nagtagumpay ako sa plano ko. I smiled. "The monster is really gone right?" Kinuha ko ang kamay ni Lene at ipinatong iyon sa tiyan ko. "See? Lene, the monster is gone!"

Mabilis na binawi ni Lene ang kamay. Bahagya namang napakunot ang noo ko dahil doon. Kitang kita ang pagkadisgusto at galit sa mga mata niya.

"You're unbelivable!"

"Anong sabi ni Hayes, Lene? I want him to die in pain. What did he say!" I shouted.

Lene kept on crying. She stepped backwards. Pana'y ang iling nito. "Y-you killed your own child! Bakit parang wala lang sa iyo!?"

Child. It makes me want to puke.

I laughed sarcastically. My vision became blurry but I felt nothing. "Child? Lene wala akong anak ng demonyo! Wala akong anak ng mamatay tao!"

Hindi ko anak iyon! Wala akong anak ng mamamatay tao!

"Can you hear yourself, Layana!? Your child is innocent. W-why...Why did you have to do this!"

"Hindi ko nga anak iyon!" sigaw ko. Ngumiwi ako nang maramdaman ang kirot sa tiyan ko.

Kung akala ko'y wala na akong maramdaman, kinakain ako ng galit ngayon. Bakit parang siya pa ang nagagalit sa akin ngayon? The father of that monster is the reason why I'm in pain right now. Why can't she understand it!

"Hindi ka na naawa sa anak mo!"

Binato ko ng unan si Lene. Nanlaki pa ang mata nito nang tumama iyon sa kaniyang dibdib. Naiinis ako sa kaniya!