Mystérieux

laisser | 25. Bölüm

İnsanların içinde kocaman boşluklar olur. Kimsenin yerini dolduramadığı, üstünü kapatıp öylece gidemeyeceği boşluklar. Öyle bir zaman gelir ki hatta boşluğun ta kendisi oluverirsiniz. Artık kurtulmak imkansızdır bu histen. Yok olmak için mükemmel bir zamandır ama söz vermişsinizdir. Tutmakta en zorlandığınız sözler zorunda olmadıklarınızdır. Kimsenin size hesap soramayacağı, iki kişinin arasındaki sözler. Birinin çoktan sözünü bozup gittikleri...

Sen beni terk ettikten sonra uzun bir süre kendime gelemedim. Çevremdeki herkes beni toparlamaya çalışsa da mümkün gelmiyordu bana seni unutmak. Sanki ben senden vazgeçersem gerçekten gidecektin. Bana küsecek ve bir daha rüyalarıma dahi uğramayacaktın. Biliyordum, bir gün istemeden de olsa senden vazgeçeceğimi. Oysa ne hayallerim olmuştu başrolü olduğun. Şimdi hepsini siyah kapaklı bir deftere yazmış, bir daha asla açamamak için kilitlemiş, anahtarını da denizin derin sularında boğmuştum. Defter şu an kitaplığımın en güzel bölümünde kendini sergiliyor ama bir daha asla ona ulaşamayacağım.

Gözlerimi açtığımda sanki evde değil de tüm dünyada tek başımayım. Sanki herkes görünmez olmuş. Kimseyi duymuyorum, anlamıyorum, anlamak istemiyorum. Tartışmalara girmek öyle yorucu geliyor ki. Bir şeyler başarmak için artık çok yaşlıyım. Artık çok fazla büyüdüm. Ölmek istiyorum.

Ellerimi uzattığımda tutan birini istiyorum, bana masallar anlatacak, resimler çizecek, şarkılar söyleyecek birine ihtiyacım var. Benim sana en az anneme olduğum kadar ihtiyacım var.

Her gün her dakika ne kadar aptal olduğumu sayıklayıp duruyorum kendime. Hüznüm gözlerimden yanaklarıma süzülüyor. Silmeye bile kıyamıyorum biliyor musun? Yanaklarımdaki izlerle aynada kendimi izliyorum. Bana bunu mu yakıştırıyordun sevgilim? En güzel makyajım bu olsun istiyorum. Kimse sevmesin beni senden başka. Kimseyi kırmak istemiyorum daha fazla, hiç kimseye geç kalmak istemiyorum.

Öylesine paramparça hissediyorum ki... Sanki beni üzsen, aldatsan, gözlerimin önünde yeniden başkasını sevsen ama ben seni görebilsem... Tanrım, sana yalvarıyorum. Sadece bir kez daha göreyim o güzel yüzünü ve son kez duyayım ismimi onun sesinden. Hayatımın geri kalanında başıma gelecek bütün iyi şeyleri benden alabilirsin bunun karşılığında. Ben onu, çok özledim.

Buradan gitmek istiyorum. Bu şehirden, bu insanlardan, ışıklardan, yıldızlardan her şeyden gitmek istiyorum. Bana her şey seni hatırlatıyor. Her yerde seni arıyor, her seferinde birileri kalbimi yerinden çıkarıyormuş gibi hissediyorum. Canım öylesine yanıyor ki tek başıma kaldığımda titreyen sesimle ismini söylemeye bile utanıyorum.

Bana yeniden aşık olmamı söylemişsin. Taehyung, senden güzeli yok ki bu dünyada. Sen yıldızlarla yarışıyorsun, güneşin ışığını kalbime yansıtıyorsun. Canımı yakıyorsun her kusurunda. Çünkü onlar seni mükemmel bir doğrultuda güzelleştiriyor.

Ben, sana sadece bir konuda söz vermek istiyorum. O da seni her zaman hatırlayacağım. Her zaman benimle birlikte olacaksın. Her anımı seninle birlikte geçireceğim. Aksi takdirde sana ihanet etmiş gibi hissedeceğim.

Ve son olarak, hiç kimseyi senden daha fazla sevmeyeceğim.

Bu kitap bana hatırlamak istemediğim birini hatırlatıyor. O yüzden yeniden okumadan yazdım bu gecikmiş bölümü. Kaçırdığım noktalar varsa bu bahanenin arkasına sığınmak istiyorum. Vee bu hariç bir bölüm daha yazacağım. Sınav dönemim tamamen bittiği için artık yazmaya geri dönebildim. Yeni bir taekook kurgusu daha var hesabımda, isterseniz bakabilirsiniz.

Sizi seviyorum!