Dribbling Heartbeats (Gambol Series #1)

Prologue

DISCLAMER: This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

WARNING: This story is lame, so if you want to try reading lame story then you did a great choice.

Typographical and grammatical errors are always present, never been absent, HAHAHAHAHAHA funny.

This story is a work of fiction, therefore every chapters/scenes are all imaginations, have a mature scene/chapter and bad/hard language so please be ready..

Feel free to suggests anything that you want and you dislike, I would highly appriciate your opinion/s so that I can do my best to grant your request/s.

This story may or may not reach on your expectation/s but please kindly respect the story itself and drop your rants/opinions at the comment section.

Please, enjoy reading! Mwah, aylabyu..

©️sieteclique;
Jenni

___________08/28/20__________

"Ma, alis lang ako saglit," sabi ko kay mama at hindi ko na hinintay pa ang kanyang pag tutol.

"Iyang saglit mo, ala sais na ng gabi ang uwi mo," aniya. Hays I just want to enjoy my freaking life.

Kinuha ko ang bike ni kuya at sinakyan ito, nahihirapan man dahil may kataasan ito ay sinakyan ko parin.

Pupuntahan ko si kuya sa basketball court at papanoodin silang maglaro, sisilay na rin ako kay Isaac.

While I am on my way, I paddled faster as much as I can and I am enjoying it.

"Aaah, This kind of oxygen!" I shouted like a crazy bitch.

Nang mapansin kong malapit na ako sa aking destinasyon, mas lalo kong binilisan ang pag padyak dahil nasisiyahan ako sa paghampas ng hangin sa makapal kong mukha. Lumiko ako at nakita ko agad si kuya na pawisan dahil naglalaro sila ng kaniyang mga kaibigan.

"Kuya! Ang panget mo!" Sigaw ko habang nag mamaneho ng bisikleta nya, hanggang sa nasilayan ko si Isaac na hingal na hingal dahil sa kakalaro, bakit kase napaka attractive nitong lalaking 'to?

"Hoy tanga, slow down!" Paalala ni kuya pero huli na, dahil hindi agad ako nakapag preno at tumalsik ako sabay tama ng ulo ko sa rock bench ng court.

Tumayo agad ako at kinapa ang ulo ko dahil paniguradong bubukol ito mamaya dahil sa katangahan ko, ayts pawisan tuloy ako. Pag tingin ko sa kamay ko na pinanghawak ko sa ulo ko, nagulat ako,

"Kuya.... Dugo!" Sabay pakita sakanya ang aking kamay na mayroong dugo, bigla akong napaiyak dahil nakita kong naka tingin si Isaac sa'min, nakakahiya ang nangyari.

"Putangina, 'yang katangahan mo ang papatay sayo!" Agad naman akong nilapitan ni kuya at pinasakay ulit ako sa bisikleta nya, jusko traumatize na nga ako papasakayin pa ulit ako nitong panget na 'to.

"Kuya.... Nahihilo ako, dahan dahan lang," paalala ko habang nagpipidal sya, nakita kong nakasunod sila Isaac sa'min at ang loko, hindi man lang ma worry sakin kahit fake drama lang.

Hindi ako pinansin ni kuya, if I know concern din to sa maganda nyang kapatid, hanggang sa hindi ko na kinaya ang sakit ng ulo ko, napayakap nalang ako ng mahigpit sa bewang ni kuya at ramdam ko ang bilis ng takbo namin.

Nahihilo na ako dahil naaalog na utak ko sa bilis ng pagbibisikleta ni kuya, jusko naman wag sanang malaglag turnilyo ko sa utak, aba unique ang utak ko.

"Mama, si Yngrid!" Sigaw ni kuya, wow masyadong nerbyoso tong lalaking to, nanghihinang bumaba ako sa bike at umupo, ewan pero parang sumakay ako sa space shuttle at vikings ng sunod sunod.

"Yan, ganyan ang napapala ng babaeng gala," pag sermon ni mama, 'tong si mama nagmisa muna bago mag alala sakin, siguro ampon ako? Never mind, ang ganda ko namang ampon. Binigyan ako ng isang basong tubig ni mama, kinuha ko iyon at ininom hanggang sa nagsuka ako and the next thing I knew, nasa sasakyan na kami.

:)