Dribbling Heartbeats (Gambol Series #1)

Chapter 3

"Kuya, ano puputulin na ba natin yang paa mo?" Nang-aasar na sambit ko. I was laughing hard but it automatically stops when he hit me.

"Panalo naman kami, kaya bawi lang," he was so proud to say that they won, well that's an achievement because they will authomatically be playing on the next game for the championship basketball league.

"Sa next game, mag bangko ka nalang. Aba kuya, basketball player ka at hindi runner huh?" Sabi ko ng may pagmamataray.

"Can you please, shut the fuck up?" Then he turned his back at me then limped off the ER.

"Runner ampota," then I followed him, baka madoblehan at tuluyan ng alisin ang paa nya.

"Kuya, wait!" I shouted but he did'nt listened. Yawa! Nasaan ba kase si bubble gum? Luminga-linga ako and then I marched.

"After 3 days, pwede kana daw ulit maglaro pero dapat alalay ang paglalaro," sabi ni bubble gum; Diara.

"Malayo to sa bituka, atsaka malapit na championship kaya dapat mag practice kami," paalala nya, di shing. Concern na nga si bubble gum tapos hindi nya man lang i-appriciate.

"Bubble gum, hayaan mo na si kuya. 17 na yan at pwede nang makabuo ng bata kaya wag mong masyadong i-baby," aniko.

"Bubble gum?" Nagtataka nilang tanong, I smiled then I raised my two fingers as a peace sign.

"I mean, tita Diara," I defended then go inside my room.

"Hi babi, namiss kitang kausap," sabi ko kay Theo, then gumulong ako.

"Talaga? Sobrang busy mo naman kase," sus, ayaw nalang sabihin na namiss nya rin ako.

"Nanood kase ako ng game ni kuya then deretso kami sa ER, alam mo na... katangahan." Bored kong dahilan.

"It's okay, nanood din kase ako ng league then konting shoot minsan sa ring kapag time out." Oo nga pala, basketball player din kase to. Sa mahigit na tatlong buwan naming magkausap nitong virtual boyfriend ko, madami na kaming alam sa isat-isa.

Nakapag plano na nga kami na sa first anniversary namin ay magmi-meet na kami, at syempre kailangan may special gift ako sakanya. Magpapasama akong bumili ng bola at ipapasign ko ito sa idol nyang basketball player. I'll find ways para mapapirmahan iyong bola at iyon ang magiging regalo ko sakanya, pero matagal pa naman iyon kaya chill lang kami.

"Sige na babi, I'll hang up na. Medyo busy ako ngayon." Theoddore said, nakakapang hinayang kase madami pa sana akong saaabihin sakanya pero busy pala sya.

"Sige, ingat ka huh?" I replied then he ended the call. Wala man lang 'ingat ka din' or 'I love you', tsk buti nga pinagtitiisan ko sya.

Sabagay, through social media lang naman kami nagkakilala then ibang identity pa, hindi ko alam kung bakit ako nakatagal sakanya pero ang dry nya.

I made other social media account and it is not my real identity but it's still part of my identity and that's my name; Yngrid, that because I am to lazy to search for names and because of that virtual world, Theo and I clicked.

Out of nowhere, the image of the guy wearing red sweat shirt with a scar on his lower lip, visualised on my mind. I smiled and fantasized him. Soon, I will get his name and add him on my lists.

"D, alam mo na ba name nung lalaki na kasama ng bet mo doon sa court?" Then Diara faced me with her arched eyebrow.

"Impakta! Bata kapa pero humaharot kana, isusumbong kita sa mama mo," panakot nya. Maling desisyon na tinanong ko sya, wala syang silbi.

"Bata? Kinse anyos na ako at apat na taon lang agwat ng edad natin! Malditang 'to.." Inirapan ko sya at nag walk out. Si kuya nalang guguluhin ko sa kwarto niya.

Habang naglalakad ako, naisipan kong dalhin phone ko na laging naka charge dahil walang silbi ang battery non, at sign na iyon na kailangan ng palitan. Nang nasa harapan na ako ng pinto ni kuya, himala at nakasarado iyon kaya naman dali-dali kong binuksan ito and to my surprise,

"Oh my gosh," mahina kong bulong sabay singhap.

"U-ugh shit, 'ver slow ah down.." Ungol ng babae--sino to?

"What the hell, kuya?" Nagulat kong tanong kay kuya na nakaibabaw sa babaeng kakapusin na sa hininga.

"Fuck, Yngrid!" Inis na sigaw ni kuya at dali dali nagtakip ng kumot sakanilang dalawa.

Napatanga ako dahil hindi ko inaasahan na ganon ang masasaksihan ko, akala ko ba injured ang paa ni kuya?

"Mama! Si kuya, gumagawa na ng apo nyo!" Sigaw ko sabay takbo papasok sa kwarto ko. The fuck? Kung ganon naman pala kapag nagkakaroon ng injury, saludo ako dahil naka puntos sya.

Halos tatlong oras akong nagkulong sa kwarto ko dahil hanggang ngayon ay lumilitaw pa rin sa aking isipan ang eksena nila kuya at nung babae kanina, na parang may ritmo ang pag urong sulong ni kuya at samahan pa ang pag ungol ng babaeng hindi ko kilala.

Nang maghapunan kami, wala akong imik habang kumakain. Nahihirapan mang lumunok ng mga pagkaing aking nginunguya, pinilit kong magkalaman ang aking tyan.

Pag-angat ko ng aking paningin, nakita kong katabi ni kuya ang babaeng kalampungan nya. Masarap kaya ang ginawa nila? Gusto ko man tanungin si kuya ay hindi ko nagawa dahil ako ang nahihiya para sakanila.

Pagka tapos kong kumain, aalis na sana ako ngunit hindi kona mapigilan.

"Kuya, masarap ba?" Pilit kong pasiglahin ang aking tinig upang mawala ang tensyon ngunit...

"Yngrid, ikaw na bata ka!" Naiinis na sigaw ni mama, kaya naman tumakbo na ako paalis sa hapag kainan.

:)