အစည္းအေဝးတြင္ထိုင္ကာ တင္ပို႔ရမည့္ပစၥည္းေတြနဲ႕
ထုတ္လုပ္ေရးမန္ေနဂ်ာ၊ အေရာင္းပိုင္း မန္ေနဂ်ာနဲ႕ Marketing မန္ေနဂ်ာ စသည့္စသည့္႒ာနေတြကရွင္းျပလိုက္ၾကၿပီး ရီပို႔ေတြတင္ၾကသည္။အႀကိတ္အနယ္၊အၿပိဳင္အဆိုင္ ေဆြးႏြေးၿပီးေနာက္ အစည္းအေဝးႀကီးေအာင္ျမင္စြာၿပီးသြားေလသည္။
၄နာရီျပန္ေရာက္မည္ဟု ညီ့ကိုေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ယခုက၄၅မိနစ္နဲ႕သာ အားလုံးၿပီးခဲ့သည္မို႔ ေစာေစာျပန္ကာ Supriseလုပ္ရမည္။
'သားေတြနဲ႕ေန႕ခင္းဘက္ကို အိပ္မွာဆိုသည့္ညီ.....ကေလးေတြနဲ႕အၿပိဳင္ အိပ္မ်ားေပ်ာ္ေနမလား.....?
အိပ္ေပ်ာ္ေနပါလွ်င္လည္း သူ႕ ေဘးနားကပ္ကာ ဖက္အိပ္ဦးမည္။ အေတြးတို႔နဲ႕အတူ ၿပဳံးလိုက္ၿပီးေနာက္ ညေနစာကို ညီနဲ႕အတူ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာသြားစားၿပီး ညီသြားခ်င္ေနသည့္
rooftop barသို႔လိုက္ပို႔မည္ဟုေတြးထားသည္။ ထိုအေၾကာင္းေျပာလိုက္လွ်င္ ညီ ဘယ္လိုတုန့္ျပန္မည္လဲ။ ေျပးပဲဖက္မလား။ ဖက္ၿပီး ကိုက အေကာင္းဆုံးလို႔ပဲေျပာမလား။ အခ်စ္ဆုံးလို႔ပဲဆိုလာေလမလား။ အေတြးနဲ႕ပင္ အေတာမသတ္နိုင္စြာၿပဳံးၿပီး တစ္ေယာက္တည္းသေဘာေခြ႕လို႔ပင္။ အိမ္ျပန္ရန္ အိတ္ကိုကိုင္ဆြဲခ်ိန္ အခန္းထဲမွ ႐ုံးဖုန္းျမည္လာသည္။ အခန္းေရွ႕ကအတြင္းေရးမႈးအား ခိုင္းထားသည္မို႔ ကိုယ္တိုင္ကိုင္လိုက္မိရာ ငယ့္အသံပင္။
အသံေတြကလဲ တမ်ိဳးႀကီးနဲ႕ ဘာျဖစ္ေနသည္လဲမသိေပ။
ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာခဲ့ပါသည္။ သို႔ေပမယ့္လည္း အရမ္းႀကီးေတာ့ ပစ္ပစ္ခါခါမလုပ္ခ်င္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကမွားခဲ့သူမို႔ အားလဲနာသည္။ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျပန္ေျပာကာ
အေမးတို႔ဆိုၿပီး ကူညီဖို႔သာေတြးလိုက္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုသူ႕ဆီအတင္းလာေစခ်င္ေနၿပီး လုပ္ဇာတ္ဆင္ကာေခၚေနသည္ဟုထင္မိ၏။
ကလိမ္ကက်စ္သိပ္ေျပာတတ္ေသာ သူ႕အက်င့္ေလးကိုသိထားသည္ကို။
မအားဘူးဟုဆိုမည္ႀကံခ်ိန္
အသံေသးေသးေလးနဲ႕ မျပတ္မသားစကားတို႔ကိုဆိုလာသည့္ ငယ္ က အစာအိမ္ေအာင့္၍လဲက်ေနၿပီဆိုျခင္းမွာ
စေနာက္ေနသည့္အသံမဟုတ္ခဲ့ေပ။ သူ၏အေဖေရာ ၊မိသားစုေတြေရာက ဆက္သြယ္လို႔မရဟုဆို၏။ ကယ္ပါဆိုျခင္းေၾကာင့္ေရာ အစာအိမ္ေရာဂါရွိေနသူမို႔ ပစ္မထားသင့္ဘူးဟုေတြးၿပီး ေဆး႐ုံပို႔ေပးရန္သာေတြးလိုက္သည္။ သူ႕မိဘေတြအား ကိုယ္တိုင္ဆက္သြယ္ၾကည့္သည္။ ဖုန္းသာေခၚေနၿပီး မည္သူမွျပန္လည္မေျဖၾကားခဲ့ေခ်။ Spaေရာက္ေနတယ္ ေဆး႐ုံပို႔ေပးထားပါလား ဒီကၿပီးရင္သြားၾကည့္လိုက္မယ္ဟု နႏၵမိုးေန၏အေမကေျပာလာ၏။ ဆက္မေျပာေတာ့ပါပဲ သူေနထိုင္ရာ
တိုက္ခန္းသို႔သြားလိုက္သည္။
