Chapter 8: Diwata

2.5K 60 15
                                    

A small dwelling

In the wild meadow

Will be enough

If you are there

with me

∞∞∞

Samantala, nalibang yata masyado si Mika at hindi n'ya namalayan na napalayo na pala s'ya. Huli na ng matuklasan n'ya ito. Nagpalinga-linga s'ya at hindi na n'ya alam kung nasaang parte na s'ya ng kagubatan at hindi na n'ya rin mahagilap si Jeron.

"Jeron? Jeron? Hoy wala namang biruan ng ganito." Tawag n'ya sa binata pero tanging ang ingay lang ng mga kuliglig ang tumugon sa kanya.

"Lumabas ka na dyan sa pinagtataguan mo Jeron. Hindi na to nakakatuwa." Nag-umpisa nang kumabog ang dibdib n'ya sa kaba. Hindi n'ya alam kung paano s'ya napunta doon at wala s'yang sense of direction kaya malaking problema kung sakaling naliligaw s'ya.

"Jeron wag ka namang ganyan. Natatakot na ako." Naiiyak na s'ya pero wala pa ding Jerong tumutugon sa kanya.

-Mika's POV-

Tears came running down through Mika's face. She was alone in the middle of a forest she was not familiar with even for the slightest bit with only her flashlight on one hand and a pile of woods on another.

Hindi. Hindi tama to. Hindi pwedeng basta na lang akong umiyak dito. Kelangan kong gumawa ng paraan.

She wiped her tears off as she was filled with a sudden urge of determination. With the help of her flashlight she made her way through the forest. She has no idea where her feet would bring her but she hoped that she'd at least find their camping site. She doesn't care if it would take her until sunrise as long as she would find it.

She walked and walked without any direction until she was drained to exhaustion. Right then, all she wanted to do was sleep. Unfortunately, she knew that was something far from reality as of the moment. What bothered her more was that she kept passing through this enermous Molave tree. It was as if the saying, "When it rains, it pours," was proving its worth to her as she realized that she had been walking in circles all along.

Arghh! Wala na bang imamalas ang araw na to? Ang tanga-tanga ko kasi kaya ako nandito ngayon.

Have you ever heard of the saying, "Be careful what you wish for because you just might get it?" Well that's what exactly happened to Mika.

"Bakit kasi hindi mo ginagamit yang utak no Mika." I heaved out of frustration.

Sa sobrang pagod at pagkainis ay naupo na lang s'ya sa isa sa mga ugat ng Molave. Naisip na muna n'yang magpahinga bago ipagpatuloy ang paglalakad na hopefully ay magawa na n'ya ng tama sa susunod. Medyo lumalamig na kasabay ng paglalim ng gabi kaya inilapit ni Mika ang mga binti n'ya sa kanyang saka iyon niyakap. Tahimik ang paligid at tanging ang pagaspas ng mga dahon at ang kanyang hininga lamang ang maririnig nang bigla na lamang s'yang nakarinig ng kaluskos sa di kalayuan.

"Sinong andyan?" She asked. Nervousness starting to creep in her system.

When no one replied, she gripped one of the woods, she collected earlier,really hard, ready to attack any moment. Though, there was no guarantee if it would do as much to protect her. But she knew so well that having something is a lot better than nothing.

Nakahinga naman s'ya ng maluwag nang makita kung ano yung gumagawa ng ingay.

Phew! Baboy damo lang pala.

Frozen Heart (KARA FANFICTION)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ