Game Of Life: Volume 1 (SELF-PUBLISHED UNDER IMMAC)

3. Player

|| Eivel ||

Hindi ko namalayan na hapon na pala. Natauhan na lang ako nang may nagsalitang professor. 

"Students! Balik na lang kayo sa monday. Uwian na po," sambit ng isang guro.

Napaawang ang bibig ko sa narinig. Buong araw akong nandito. Dapat nag pa-cut off na sila kanina para hindi kami mukhang tangang nag-iintay.

Iritado akong tumayo at inilagay ko ang cellphone ko sa bulsa. Uuwi na 'ko sa bahay at bubungad nanaman sa akin sina dad. Sigurado akong nalaman na niya ang ginawa ko kanina at pagagalitan na naman niya 'ko.

Lumabas ako ng campus at naglakad. Hindi kalayuan ang bahay namin sa school kaya wala akong rason para mag-commute. I also like walking.

Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa pati na rin ang earphones ko. Nagpatugtog ako ng playlist ng the script at nagpatuloy ako sa paglalakad habang nakasuot ng earphones.

The sun is almost gone, naghahalo-halo ang kulay sa langit. Kaswal lang akong naglalakad nang may humintong itim na sasakyan sa harap ko. Agad akong natigilan at napatanggal ng earphones sa tenga.

Tinted ang bintana ng sasakyan kaya hindi ko makita ang tao sa loob. Kita ko ang sarili kong repleksyon sa labas. 

Mabilis na bumigat ang pakiramdam ko at dahan-dahan akong humakbang paatras. There's no freaking way that this car was just parking. Nasa gitna kami ng kalsada. There are no other people around.

Nang pabukas ang pinto ay agad akong nag-akmang tumakbo sa kabilang direksyon. Pahakbang pa lang ako ay natigilan na 'ko nang may makitang may isang sasakyan pa. My instinct is telling me to run but I was surrounded. There's no other route to escape.

I flinched when the doors opened. Men in suits came out of the car.

I tried to hide my panicking expression. Pasimple kong tinitignan ang paligid ko. Napalunok ako nang malalim nang naglakad papalapit sa 'kin ang isa sa mga lalaking lumabas sa sasakyan.

"Good afternoon, Miss Eivel L. Leoda. We would like you to come with us," sambit niya.

Natigilan ako sa narinig. He freaking knows my whole name. No introductions, straight to the point.

It can't be kidnapping, they could've forced me. It can't be holdapping, they definitely have the money. If they're 'talking' first, they must need something. Kahit nararamdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko ay pinakita ko sa kanila na nanatili akong kalmado. I tried to breath and talk normal.

"A-Ah sorry. I don't have the time. Maybe some other time," kalmadong pagdadahilan ko, mabilis na nag-iisip.

Is it connected to school? My grades? How about my father's work?

"I'm sorry Miss Eivel, but I was told that I will not take no as an answer."

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sagot niya at napalunok ako nang malalim. Red flag.

Hindi ko kilala ang mga taong ito, pero hindi ako pwedeng umakto basta-basta. There's a 0% chance na makaaalis pa 'ko ng buhay kung kikilos ako ng hindi ko pinag-iisipan mabuti.

"O-Oh. I see. Then can I call my dad for a sec? Magpapaalam lang ako," sambit ko.

Nabigla ko nang humakbang ang lalaki papalapit sa akin.