➶𝘍𝘳𝘦𝘴𝘴𝘪𝘢

-Hâlâ seninleyim

Güçlü bir şimşek çaktı yeryüzünde. Karanlık bulutlar tüm şehri sarmıştı. Yağmur, sanki insanların günahlarını temizlemek istermişcesine, hiç olmadığı kadar sert ve asi yağıyordu. Buna rağmen umursamazcasına yürüyordu kötü insanlar. Yeryüzü onlarla doluydu.

Jimin derin bir nefes aldı. Ama veremedi. Küçük bir hıçkırık olarak çıktı dudaklarından nefesi. Tanrı acıyordu zavallı çocuğa. Yağmur damlalarının hırçın sesi bastırdı küçük çocuğun hıçkırıklarını. O hengâmede bile duyabiliyordu Jungkook. Duyabiliyordu küçüğünün acı hıçkırıklarını.

Bir şimşek daha çaktı. Gök gürültüsü tüm yeryüzünü sarstı.
Göz göze geldi iki kırgın adam. O karanlık caddeyi, keskin bir ışık doldurdu. Jungkook şimşeğin keskin ışığıyla, daha net gördü küçüğünün titreyen dudaklarını, ıslak kirpiklerini..
İri bir damla aktı gözlerinden çenesine doğru.

Jimin bir adım attı.
Jungkook bir adım geriledi.

Jimin gülümsedi.
Jungkook saklayamadı hıçkırıklarını.

Sonra o ürkütücü gök gürültüsünün arasında, bir melek sesi duyuldu.

"Jeon Jungkook!"

Jungkook kalbinin saniyelikte olsa durduğunu hissetti. Yapamayacağından korkuyordu. Biraz daha onun acı çeken gözlerini izlerse, bırakıp gidemeyeceğinden korkuyordu.

Korkak bir adamdı Jungkook. Hislerinden korkardı. Küçüğünü incitmekten korkardı. Aşık olmaktan korkardı.

Buna rağmen tam aksiydi sevgilisi.

Cesurdu Jimin. Hislerinden korkmaz özgürce yaşardı. İncinmekten korkmazdı. Yara almaktan korkmazdı, yine Jungkook saracaksa yaralarını..
Dolu dolu yaşardı hislerini de, hayatını da.
Hatta Jungkook'u bile dolu dolu yaşardı..

"Gitme Jungkook! Bırakma beni!"

Jiminin titreyen çığlığıyla, Jungkook'un dudaklarından sesli bir hıçkırık daha kurtuldu. Yalvarışlarına sessiz kalmalıydı ama yapamıyordu. Küçüğünü incitmekten korkarken, şimdi paramparça etmişti onu. Gözlerini kapattı ve gözyaşlarının yağmur damlalarıyla birlikte akıp gitmesini bekledi.

Jimin titreyen dudaklarını birbirine bastırdı sıkıca. Öylece gitmesine göz yumamazdı. Araladığı dudaklarından firar eden hıçkırıkları görmezden gelerek var gücüyle bağırdı.

"Beni gökyüzü olmayan bir hayata terk etme!"

Jungkook duyduklarıyla acı içinde bağırdı. Gözyaşları, yağmur damlalarından fazlaydı. Çığlık çığlığa bağırmak istiyordu. Boğazında ki o yumru geçmiyordu bir türlü. İnsanlar umursamıyordu onları, tanrı acıyordu. O siyahlar içinde ki insanların arasında, yolun karşısında ışıl ışıl parlayan sevgilisine bakıyordu Jungkook.