Venüs// Texting

Misafirlik

Mesajı attıktan sonra gelen otobüse bindim, havalar iyice soğumaya başlamıştı artık. Camdan dışarıyı izlerken sağ tarafımdan çok tanıdık bir müzik sesi geliyordu, bir çocuk son ses 'yaşlı amca - ve ben' dinliyordu. Kulaklığım olmadığı için biraz üzülsem de son ses olduğu için mutluydum, kafamı ritme uydurarak mırıldanmaya başladım. Telefonum titrediğinden hemen açtım

Şerefsiz: ben senin görmek istediğin her yerdeyim.
Ahsen: Ney?
Şerefsiz: son iki yıldır senin sevdiğin her şeyi sevmeye başladım. Mantar yemeklerinden nefret ederdim ama senin sevdiğini öğrenince çok farklı oldu.
Şerefsiz: Mesela bulutlara bakıp üflemeye çalıştığında beni yanında hisset, sinirden kafanı yastığa gömüp deli gibi çığlık atarken ben yanındaymışım gibi düşün. Senin ne zaman ihtiyacın olursa ben orda olacağım.
Ahsen: ee yanii? Sonuç olarak yanımda olmayacaksın ama
Şerefsiz: Ahsen ruhsuz musun?
Ahsen:belki

Telefonu kapattıktan sonra düşünmeye başladım, net bir cevap veremiyor. Demek ki o da karşıma çıkıp çıkmama konusunda kararsız. Bir şekilde kim olduğunu öğrenmek istiyordum doğrusu. Eve giderken telefonumu çıkarıp Demir'i aradım "Eğer iş kitleyeceksen en baştan söyleyeyim meşgulüm." "Sakin iş kitlemiycem sadece öylesine aradım. Ne yapıyorsun?" Oflama sesi geldi "annem sabah erkenden kaldırıp perde astırdı, yerleri sildirdi şu an da toz alıyorum." ufak bir kahkaha attım "e sen baya ev hanımı olmuşsun Demir." "Gülmesene kızım, yarın öbür gün karıma yardım edicem ben."

Çalışma masamdan kalktıktan sonra telefonu elime aldım Sıla aramıştı, yemek yiyip dönerim diyerek mutfağa indim. Annem salata yapmakla meşguldü, masayı gören cennette olduğunu hissedebilirdi "burası bizim mutfak mı yoksa bir kraliyet ailesinin davetinde miyim?" Annem bana ters bir bakış attı "zevzeklik yapma da suları doldur, misafir gelecek ondan böyle hazırladım." "Bu ev yol geçen hanı mı? Neden sürekli misafir geliyor? Ve bundan neden benim haberim yok?" suları doldurduktan sonra annem beni baştan aşağı süzdü "kız olduğunu belli eden tek şey dilin, azıcık kendine çeki düzen ver de insanlar maymun sanıp korkmasınlar." bir an duraksadım. Gözlerimi anneme diktim "maymun mu? Bir insan kendi yavrusuna maymun da demez be! Pes ölmüş ebeveynlik ölmüşşş." odama çıkarken annem arkamdan kötü kadın gülüşleri atıyordu. Aynanın karşısına geçip kendime bakmaya başladım "harbiden maymuna benzemişim lan. Yine de bir piremses olabilirim." dolabı açıp içinden siyah bir jean, boğazlı beyaz kazak ve kareli oduncu gömleğimi aldım. Gömleğin mavi oluşu aşırı hoşuma gidiyordu, normalde bu kadar cırtlak tonları pek kullanmazdım ama bu hoşuma gidiyordu. Banyoya girip saçlarımı açtım "ama sen neden uzuyorsun anlaşmıştık hani uzamayacaktın." saçlarımın bir santim bile uzaması beni deli ediyordu. Kısa saç hayranlığım çok uzun süredir devam ediyordu, saçlarımın uçlarını düzleştirdikten sonra biraz taradım. Odadan çıkmadan önce aynaya baktığımda cici bir kız olmuştum

Şerefsiz: Merak etme her halin ile mükemmelsin.

Mesaja baktığımda bir an tedirgin olup etrafıma baktım "Ahsen aptal mısın? Burda olsa görürdün o zaman..." kafamı balkona çevirip ışık hızında ulaştım. Sokağın her tarafını taramıştım hatta ölmek uğruna kendimi sallandırıp bina kapısına bile bakmıştım "bu beni nasıl görüyor ya!"

Ahsen: Sapık mısın nesin? Bir defol kardeş.
Şerefsiz: *sevgilim yazacaktın her halde. Ayrıca bu kadar güzel olmanın nedeni ne?
Ahsen: aa bak onu söylemeyi unuttum
Şerefsiz: aynen
Ahsen: bir kelime var ki benim acayip hoşuma gidiyor şimdi izninizle onu kullanıcam
S A N A  N E
Şerefsiz: ayıp ayıp sevgililik ölmüş püğğğğ
Ahsen: işim olmasa seninle uğraşırdım da neyse.

Telefonu sessize alıp salona indim "babam gelmeyecek mi?" Annem son kez masayı kontrol ediyordu, anlamadığım gelen kimdi?? "Babanlara sofra yolladım onlar orda yiyecek biz de burda." Üzerimde göz gezdirdiğinde "ehh bizımlasın." annem kendi kendine gülerken televizyonu hayatımızdan nasıl çıkarabiliriz diye düşünüyordum. Aşırı dozda gündüz kuşağı annemde kafa yapıyordu "çok merak ediyorum bu gelenler kim? Hayır anlamadığım neden bu kadar önemliler?" kıçıyla azcık öteye ittirip önümdeki çatal kaşıkları düzeltti "eski evimizin ordan bir komşumuz babanın yakın arkadaşı, kızı da kocasıyla bizim üst kata taşınmış. Karısı da çok tatlı bir insandır." annemin gereksiz verdiği bilgilerden bir tanesi jetonumu düşürmüştü "üst komşu mu?" bitkin bir şekilde bana baktı "biz seni bebekken yere filan da düşürmedik ki, hayır bu gerizekalılık nerden geliyor kavrayamıyorum." "Anne geç şimdi dalgayı, dün sabah onlar üzerime bir kova su boşalttılar." Koltuğa oturup kafasını bana çevirdi "benim niye haberim yok." "Ne bileyim bir an haber vermeden çıktım yukarı konuştum filan çocukları yapmış." Bir anda annemin gözleri pörtledi "çoçukları mı?" kafamı olumluca salladım. "İyi de onların çocuğu yok ki, daha yeni evlendiler. Ayyy..." bir anda olduğum yerde sıçradım "ne oldu anne?" "Bunların damat daha önce bir kere evlenmiş, çocuğunu mu saklıyor acaba." boş gözlerle anneme bakıp sabır çektim "ne bileyim anne gelsinler anlarız."  Zilin sesi ile ikimizde kapıya koştuk, annem kapıyı açıp gelenler ile konuşuyordu ben de gülümseyip cici kız modelimi sürüyordum. Salona geçenlere bakarken saçlarımda birisinin ellerini hissettim, kafamı çevirdiğimde Emre ve Mete'yi gördüm.

Hepimiz masaya oturmuş yemek yiyorduk, annemler sohbet ederken ben de tabağımdaki yemeklerle aşk yaşıyordum "maşallah ne tatlı bir kız." gelen kadınlardan birinin beni kast ettiğini anladığım anda toparlandım "teşekkürler." herkes sessizken bir anda Mete ve Emre gülmeye başladı, kahkahalarının arasından konuşuyorlardı "Ahsen mi tatlı?... Dur dur nefes alamıyorum." Yanımda oturan ablalarının sert bakışlarına maruz kalmışlardı ki bir anda sustular "şey yani iyi bir insan o manada şey ettik dimi Mete?" "Aynen aynen çok iyi bir insan, zaten biz aynı okuldayız." herkes onlara garip bir bakış attıktan sonra muhabbetlerine döndü yavaşça eğilip fısıldadım "neden erkekler ile değilsiniz." Emre böreği ağzına atarken bana bakıp güldü "burda daha çok eğleniyoruz." Mete'ye döndüğümde telefonuyla uğraşıyordu. Önüme dönüp tabağımdaki sarmaları mideme indirmeye başladım, huzuru buldum derken telefonum titredi. Şerefsiz mesaj atmıştı

Şerefsiz: Ben de çok garip bir misafirlikteyim. Karşımda bir kız var nasıl gıcık.
Ahsen: benim de karşımda iki hayvan var. İkisi de birbirinden aptal. Biri bizi kurtaramaz mı?
Şerefsiz: sanırım kurtaramazlar. Sen şu hayvan dediklerinin fotosunu atsana.
Ahsen: tanıyor musun?
Şerefsiz: binadan girerken biraz baktım ama tam çıkaramadım. Belki tanıyorumdur.

Karşımdaki kertenkelelere baktığımda bir Emre kendi kendine bir şeyler konuşuyor Mete ise hala telefon ile ilgileniyordu. Dikkatlice telefonu tutup fotoğraflarını çekip yolladım.

Şerefsiz: tanıdım bunlar bizim okuldalar.
Ahsen: yani aynı okuldayız.
Şerefsiz: kıvıramam dimi? Baya büyük pot kırdım.
Ahsen: aman boşver seni bulmaya biraz daha yaklaştım. Bu iyi bir şey bence
Şerefsiz: he yani sen beni arıyorsun, bu kadar hızlı aşık olabileceğini düşünmemiştim.
Ahsen: yaa ne demezsin aşkından deli oluyorum.
Şerefsiz: ss aldım zamanı geldiğinde bu mesajları sana gösterip trip atıcam.
Ahsen: bizim rollerimiz neden tam tersi
Şerefsiz: bir dakika bir dakika
Şerefsiz: bizim bri gelceğzim var yni
Ahsen: önce sakin ol ve yazmayı bırak, ayeıca lafın gelişi şey ettim çok da şey yapma yani.
Şerefsiz: ulam misafirlikte olmasam sevinçten  delirebilirdim.

Telefonu kapatıp önüme döndüm kısık sesle kendime kızıyordum "salak mısın Ahsen? Sanki ilerisi olabilir."
Tüm akşam beklediğim kadar sıkıcı geçmemişti Mete ile az da olsa insancıl bir şekilde konuşabildiğimizi fark ettik. Emre hayvanı ile hala aynı yerdeyiz, tüm enerjisini bana harcadı resmen. Onları geçirirken Emre kulağıma fısıldamaya başladı "fotoğraflarıma bakacak kadar mı hoşlandım benden?" Ona korkunç bakışlar atarken o sadece gülüyordu. Eline düştüğümü hissediyorum, galiba sıçtım.
*
*
*
*
*
*
Her ne kadar fizik çalışmam gerekse de yeni bölüm atmaya karar verdim. Fizik seven cindir kardeşlerim bunu sakın unutmayın. Hepinize başarılar ve güzel sınav notları diliyorum. 💜