İlahi Komedya

Cehennem | Onuncu Kanto

1 Ustam şimdi surlarla mezarlar

arasında gizli yolda yürüyordu,
peşinden yürüyordum ben de.

4 "Ey inançtan yoksun bu dairelerde,

beni istediği gibi dolaştıran yüce bilge"
diye, girdim söze: "konuş, yanıt ver isteklerime.

7 Mezarlarda yatan ölüleri

görecek miyim? Kapakların hepsi
açık, bekçi de yok görünürde."

10 O dedi ki: "Kapanacak hepsi,
yeryüzünde bıraktıkları cesetleriyle
birlikte Arasat'tan buraya döndüklerinde.

13 Epikuros'la onun yolunu izleyenlerin,

ruhun da vücutla öldüğünü söyleyenlerin
mezarları şu köşede.

16 Bana sorduğun soruya gelince,
yanıtı birazdan burada verilecek,
bana açmaktan kaçındığın gizin de."

19 Dedim ki: "Sevgili rehberim, yüreğimi

gizliyor değilim, az konuşmamın nedeni,
çok konuşmamı istemeyen sensin."

22 "Ey bu ateşler kentinden
dürüst sözler söyleyerek geçen
canlı Toscana'lı, biraz kalsana bizimle.

25 Konuşmandan belli ki,
belki de haksızlık ettiğim

o soylu toprağın çocuğusun sen de."

28 Mezarların birinden yükselmişti

bu ses; korku sarınca içimi
biraz daha sokuldum rehberime.

31 O dedi ki: "Ne yapıyorsun? Dönsene!

Bak, Farinata yerinden doğruldu:
belinden başına dek göreceksin onu."

34 Gözlerimi onun yüzüne çevirmiştim bile;
göğsünü kabartmış, başını kaldırmış duruyordu,
sanki Cehennem'i lanetliyordu.

37 Rehberim becerikli, süratli elleriyle
mezarların arasından ona doğru itti beni,
"Çekinme, ne söyleyeceksen söyle" dedi.

40 Mezarın başına vardığımda, içindeki

bana baktı bir süre, sonra küçümser gibi
sordu: "Kimlerdensin sen?"

43 İsteğini yerine getirmek istedim,

her şeyi söyledim, hiçbir şey gizlemeden;
bunun üzerine kaşlarını kaldırdı
46 ve dedi ki: "Öyle düşmandılar ki,

bana da, atalarıma da, partime de,
iki kez sürmek zorunda kaldım onları."

49 "Kovulsalar da, dört bir yandan geri döndüler"

dedim, "hem ilk sürgünden, hem de İkincisinden;
ama sizinkiler aynı sanatı öğrenemediler."

52 Tam bu sırada mezarın ağzından bir gölge uzandı,

başı ilk gölgenin çenesinde kalıyordu,
sanırım dizleri üstünde duruyordu.

55 Gözleriyle çevremi taradı,

sanki yalnız olup olmadığıma baktı;
içindeki kuşku silinince,

58 konuştu gözyaşları içinde: "Bu karanlık yere

akıllı olduğun için geldinse,
oğlum nerede? Niçin gelmedi seninle?"

61 Dedim ki: "Tek başıma gelmedim ki,

şurada bekleyen kişi yol gösteriyor bana,
belki de oğlunuz Guido saygısızlık etmişti ona."