İlahi Komedya

Araf | Yirmi Yedinci Kanto

1 Güneşin ilk ışınları vuruyordu

yaratıcısının kanının aktığı yere, .

Ebro, yüksek Terazi'nin altında akıyordu,

4 öğle sıcağı Ganj sularını ısıtıyordu,

böyleydi güneşin konumu; gün batımı yaklaşıyordu
Tanrı'nın güleç meleği bize göründüğünde.

7 Alevlerin dışında, kenarda duruyordu,

bizimkinden değişik bir sesle
"Beati mundo corde" ilahisini söylüyordu.

10 Yanına vardığımızda dedi ki bize:

"Ey kutsal ruhlar, alevlerden geçmedikçe
ileri gidemezsiniz: girin alevlerin içine
13 ve kulaklarınızı tıkamayın söylenen ilahilere."

Toprağa gömülen ölü gibi oldum
bu sözleri işitince.

16 Ellerimi öne uzattım, ateşe baktım,

diri diri yanan insanları gözlerimde canlandırdım
ve ileriye doğru uzandım.

19 Sevecen rehberlerim bana doğru dönmüşlerdi,

Vergilius dedi ki: "Oğul, burada belki
canın yanar, ama ölmezsin.

22 İyi düşün, anımsa! Geryon'un sırtından bile

kurtarmıştım seni,

Tanrı'ya bunca yakınken neler yapmam ki?

25 Hiç kuşkun olmasın, bu alevlerin içinde

bin yıl kalsan bile
zarar gelmez saçının tek bir teline.

28 Eğer kandırdığımı sanıyorsan seni,

yaklaştır ateşe giysinin eteğini,
kendi ellerinle sına dediğimi.

31 Bırak korkuyu, bırak şimdi;

dön şöyle, çekinmeden gir içeri."

Çakılıp kalmıştım, vicdanımla çelişki içinde.

34 Rehberim, benim kıpırdamadığımı görünce
üzülmüştü belli ki, "Bak oğul" dedi,

"Beatrice ile aranda tek engel bu" şimdi.

37 Dut ağacı kızıla çalarken,

Thisbe'nin adını duyunca, can çekişen
Pyramus'un gözlerini açması gibi,

40 benim de katılığım gevşeyiverdi,

bilge rehberime baktım, düşüncemden
çıkmayan adın söylendiğini işitince.

43 Rehberim başını salladı: "Olduğun yerde mi

kalıyorsun yoksa?" dedi; ardından gülümsedi,
bir elmaya gönlü edilen bir çocuğa gülümser gibi.

46 Sonra önüme geçti, ateşin içine girdi,

Statius'a da geriden yürümesini söyledi,

oysa Statius uzun süre ikimizin arasında gitmişti.

49 Ateşin içine girdiğimde, öyle ölçüsüzdü ki
alevlerin sıcaklığı, serinleyeyim diye
erimiş camın içine bile atabilirdim kendimi.

52 Sevgili babam, yüreklendirmek için beni

yürürken hep Beatrice'den söz ediyordu,

"Gözlerini görür gibiyim şimdiden" diyordu.

55 Öbür yakadan yükselen bir ses, yol gösteriyordu

bize; bu sesi izleye izleye

dışarı çıkıp, bir yokuşun başında bulduk kendimizi.