ဦးရဲ့အဖြည့်ခံ~~~[Complete]

[17]<Zg>

ZAWGYI💫

ဦးရဲ႕အျဖည့္ခံ~~~[17]
•••••••••••••••••

"ေမာင္အိမ္ထဲဝင္ပါဦးလား..."

"မဝင္ေတာ့ဘူးဝမ္ခ်င္...ေနာက္က်ေနၿပီဆိုေတာ့ေမာင္အိမ္ပဲတမ္းျပန္လိုက္ေတာ့မယ္..."

စားေသာက္ဆိုင္ကအျပန္ဝမ္ခ်င္ကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးရသည့္အခ်ိန္ကညေနပင္ေစာင္းလုလု။

"အင္းပါ...ဒါဆိုဂ႐ုစိုက္ျပန္ေနာ္ေမာင္...ရိေပၚ..."

"အာ...အမ္း..."

ဝမ္ခ်င္အသံၾကားမွကားေနာက္ခန္းမွာၿငိမ္ကုဒ္ေနသည့္ေကာင္ေလးကေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ႏႈတ္ဆက္အၿပဳံးေလးၿပဳံးျပလာတယ္။

"ဝမ္ခ်င္ေမာင္သြားၿပီေနာ္...တခုခုဆိုေမာင့္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္..."

ဝမ္ခ်င္ကအိမ္အႀကီးႀကီးမွာမိန္းမသားတစ္ေယာက္တည္းေနရတာမို႔ေရွာင္းက်န့္ထိုသို႔ေျပာမိျခင္း။ဝမ္ခ်င့္အဖြားကလည္းဆုံးသြားတာသုံးႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္ရာတကယ္လည္းသူကလဲြဲၿပီးဝမ္ခ်င့္မွာအားထားရာမရွိတာအမွန္ပင္။

"အင္း...ေမာင္...႐ႊတ္!...ဘိုင့္ဘိုင္..."

driver seatကေရွာင္းက်န့္ပါးကို႐ႊတ္ခနဲလွမ္းနမ္းလိုက္သည့္က်ဲ​ဝမ္ခ်င္ေၾကာင့္ရိေပၚေခါင္းကိုငုပ္နိုင္သေလာက္ငုပ္ထားလိုက္တယ္။မဟုတ္ရင္သူထပ္ငိုမိမလားမေျပာတတ္ဘူး။လက္ကာျပကာၿခံထဲဝင္သြားတဲ့က်ဲဝမ္ခ်င္ကိုမ်က္စိတဆုံးလိုက္ၾကည့္ေနသည့္ဦးကိုလည္းမဝံ့မရဲေလးခိုးၾကည့္မိေသးတယ္။ေရွာင္းက်န့္ဝမ္ခ်င္အိမ္ထဲဝင္သြားေတာ့မွသက္ျပင္းခ်လိဳက္မိကာကားေနာက္ၾကည့္မွန္ကတဆင့္ေနာက္ခန္းကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့သူ႕နဲ႕အၾကည့္ခ်င္းဆုံသြားသည့္ေကာင္ေလးမ်က္လုံးေလးေတြကသူစိတ္ထင္လို႔ပဲလားမသိနီေဆြးေနသေယာင္။ခ်က္ခ်င္းျပန္ငုပ္ခ်လိဳက္သည့္ေခါင္းလုံးဝါေလးေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ရင္ထဲအမ်ိဳးအမည္မသိသည့္ခံစားခ်က္ႀကီးကိန္းဝပ္လို႔။

"Bae...စားခ်င္တာရွိလားအိမ္အျပန္လမ္းမွာဝင္ဝယ္သြားမယ္ေလ..."

"ဟအင္း..."

သူ႕ကိုေမာ့မၾကည့္ပါပဲေခါင္းေလးရမ္းကာဟအင္းဆိုသည့္ေျဖသံေလးကအဖ်ားခက္တုန္ရီသလားပဲ။ေရွာင္းက်န့္ေနာက္ခန္းကကေလးငယ္ကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ရင္းအိမ္ကိုကားနဲ႕ျပန္လာလိုက္ေတာ့တယ္။တလမ္းလုံးတိတ္ဆိတ္ေနသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ဘယ္လိုစကားစ​ေျပာရမွန္းမသိ။ေခါင္းႀကီးငုပ္ကာၿငိမ္ကုပ္ေနသည္မို႔ေရွာင္းက်န့္စုပ္ခဏခဏသပ္ေနမိတယ္။မေနနိုင္တဲ့အဆုံးကားကိုလမ္းေဘးထိုးရပ္လိုက္ေတာ့ေခါင္းေလးေထာင္ၾကည့္လာတယ္။