ဦးရဲ့အဖြည့်ခံ~~~[Complete]

[20]<Zg>

ZAWGYI💫

ဦးရဲ႕အျဖည့္ခံ~~~[20]
••••••••••••••

"ေမာင္ဒီလိုျဖစ္ရတာနင့္ေၾကာင့္...နင္ဂ်ီမတိုက္ရင္ေမာင္လည္းထိခိုက္စရာမလိုဘူး...ခုေတာ့နင္နားပူနားဆာလုပ္လို႔ေမာင္ခုလိုျဖစ္ရၿပီ ေက်နပ္လား...ဟမ္!!!..."

"ဟအင္း...အီး...ဟီး...ဟီး...အင့္..."

ဝမ္ခ်င္ဘယ္ေလာက္ပင္ဆူေငါက္ေနေပမဲ့ေျဖရွင္းခ်က္မေပးပဲငိုခ်ည္းပဲငိုေနသည့္ေကာင္ေလးကိုသူ မသနားမိ။ေဆး႐ုံကိုaccidentေၾကာင့္ေမာင္ေရာက္လာတယ္လို႔merryဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့သူ႕မွာေမာင့္ကိုစိုးရိမ္တာထက္ဒီေကာင္ေလးအေပၚေဒါသပိုထြက္မိတယ္။ဒီေကာင္ေလးေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ေမာင္လည္းလမ္းျဖတ္ကူးစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။

ရိေပၚေရွ႕ကေဒါသတႀကီးဆူပူေနသည့္က်ဲဝမ္ခ်င္ကိုလည္းဘာမွျပန္မေျပာမိ။ေခါင္းမွာပတ္တီးအေဖြးသားနဲ႕ေဆး႐ုံကုတင္ထက္လွဲေလွ်ာင္းေနသည့္ဦးကိုသာၾကည့္ရင္းငိုရိုေနမိတယ္။

"အင့္...အဟင့္..."

"က်စ္...ဒီမွာ မင္းစကားမေျပာတတ္လို႔ေမာင္ကမင္းကိုသနားေပမဲ့ မင္းကိုသံေယာဇဥ္ရွိလြန္းလို႔ေစာင့္ေရွာက္ထားတယ္မထင္နဲ႕...မင္းလည္းေျခေတြလက္ေတြအစုံရွိေနတာပဲ...ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္နိုင္တဲ့အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီပဲဟာ...ေမာင့္ကိုပဲ​ေတာင့္တဲ့လိုတြယ္ကပ္မေနနဲ႕...ေနာက္တခါမင္းေၾကာင့္ေမာင္ထိခိုက္ရင္ငါ့အဆိုးမဆိုနဲ႕...ၿပီးေတာ့ကိုယ့္ေနရာကိုယ္သိ မင္းကိုေမာင္ကသနားလို႔အခ်ိန္တခုထိပဲအနားေခၚထားေပးမွာ အခြင့္ေကာင္းသိပ္ယူမေနနဲ႕...ကိုယ့္အဆင့္ကိုယ္သိသင့္တယ္ေကာင္ေလး..."

ဝမ္ခ်င္မွာေမာင့္ကိုထိခိုက္လို႔ေဒါသထြက္တာထက္ေမာင့္ရဲ႕ဂ႐ုစိုက္မႈေတြကိုလုယူေနသည့္ထိုေကာင္ေလးကိုမနာလိုတာေၾကာင့္မဆိုင္ေပမဲ့စိတ္ထဲရွိရာေတြအကုန္ေျပာပစ္ပလိုက္တယ္။ေမာင့္အနားကလြင့္ထြက္သြားေစခ်င္တာေၾကာင့္ရင့္ရင့္သီးသီးစကားလုံးေတြကိုထပ္ကြန့္ကာေျပာမိေတာ့ကုတင္ေပၚကေမာင့္ကိုသာမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ၾကည့္ေနသည့္ေကာင္ေလး။တုန္ယင္ေနသည့္လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကိုစုပ္ကိုင္လို႔တအီအီငိုေနေပမဲ့ဝမ္ခ်င္ထိုေကာင္ေလးကိုဘယ္လိုမွဂ႐ုဏာမ်က္ဝန္းျဖင့္ၾကည့္မရေတာ့။ေမာင့္အခ်စ္ေတြကိုသူ႕စီကလုယူသြားသည္လို႔ယူဆထားတာေၾကာင့္ဒီေကာင္ေလးကသူ႕ရန္သူပဲ။