𝑳𝗶եե𝐥ℯ ʂⱳℯℯե

Ψέματα

Έφυγα από την αγκαλιά του και σκούπισα τα ψεύτικα δάκρυα μου. "Πως νιώθεις;" ρώτησε με ένα βλέμμα έννοιας. Έβαλα την μάσκα του στεναχωρημένου ύφους στο πρόσωπο μου και τον κοίταξα. "Απαίσια! Δεν έπρεπε να το είχα κάνει ποτέ αυτό!" παραπονέθηκα και γύρισα από την αντίθετη πλευρά. Ο Klaus με κοίταξε σκεπτικός και ανήσυχος. Χαμογέλασα πονηρά. Το είχε χάψει! Έπρεπε να το περιμένω! Μερικές φορές είναι τόσο πεπεισμένος πως μπορεί να πετύχει τα πάντα! Είναι τόσο γελοίο! Όμως έπρεπε να συνεχίσω να παίζω θέατρο. "Μπορείς να με λύσεις τώρα. Δεν θα βλάψω κανέναν." είπα με έναν στενάχωρο τόνο στην φωνή μου και αναστέναξα. Γελούσα νοητά. Αλήθεια το πίστευε! Δεν είχε ιδέα τι έκανα. Ήρθε μπροστά μου και έσπασε τις αλυσίδες που με κρατούσαν δέσμια. Έβγαλε από την τσέπη του μπουφάν του, το ασημένιο δαχτυλίδι με το κόκκινο πετράδι. "Αυτό είναι δικό σου." είπε και το έβαλε στον παράμεσο του αριστερού μου χεριού. Σκέφτηκα ποιό θα ήταν το επόμενο πράγμα που θα έκανα αν είχα συναισθήματα. "Ευχαριστώ. Θα πάω να μιλήσω στον Elijah. Πρέπει να του....μιλήσω." είπα και προχώρησα. Με σταμάτησε πιάνοντας τον καρπό του δεξιού χεριού μου. Τον κοίταξα. "Ίσως να το κάνεις αργότερα αυτό. Πήγαινε ξεκουράσου." είπε ήρεμα. "Είμαι μια χαρά Klaus." απάντησα στενάχωρα και έφυγα από το υπόγειο.
Είχα πράγματι σκοπό να μιλήσω στον Elijah. Αυτό θα έκανα αν ένιωθα και δεν ήθελα να κινήσω υποψίες.

Ανέβηκα τις σκάλες και καθώς πήγαινα στο δωμάτιο μου. Τον είδα καθισμένο στο κρεβάτι μου να κοιτάζει την σπασμένη κορνίζα που είχε την φωτογραφία με εμένα και τα κορίτσια. Τα μάτια μου έκαναν έναν κύκλο ειρωνικά. Αηδίασα που τον είδα έτσι αλλά ήξερα ότι έπρεπε δυστυχώς να πάω κοντά του. Τον πλησίασα αθόρυβα και κάθισα δίπλα του. Ήξερα ότι έπρεπε να πω κάτι για εκείνη την στιγμή με τα κορίτσια. Ήταν γελοίο αλλά απαραίτητο. "Ήταν όμορφη εκείνη η μέρα." είπα ήρεμα και τον κοίταξα. Το βλέμμα του συναντήθηκε με το δικό μου. "Γιατί είσαι εδώ;" ρώτησε παραξενευμένος. "Ο Klaus κατάφερε να επαναφέρει τα συναισθήματα μου Elijah. Είμαι εντάξει τώρα...." είπα ήρεμα και στενάχωρα. Ένα βλέμμα ανακούφισης ήρθε στο πρόσωπό του. Με αγκάλιασε. Σιχάθηκα εκείνη την στιγμή αλλά τον αγκάλιασα και εγώ. Το κεφάλι μου ακούμπησε για λίγα δευτερόλεπτα στον αριστερό του ώμο και πρόλαβα να αλλάξω την έκφραση μου σε μια έκφραση αηδίας! Όταν έφυγα από την αγκαλιά του τον κοίταξα με ντροπή και στεναχώρια. Είδα πόσο πληγωμένος ήταν. "Εγώ.....δεν έπρεπε να-". "Σταμάτα. Δεν θέλω να απολογηθείς. Πες μου μόνο γιατί μου το κράτησες κρυφό ενώ μου είχες υποσχεθεί το αντίθετο." είπε απαιτητικά αλλά και πληγωμένα. Αλήθεια πίστευε στις υποσχέσεις, στην πίστη και σε όλες αυτές τις βλακίες που για μένα ήταν αδιάφορα! Ήθελα να σκάσω στα γέλια. "Το ξέρω......και συγγνώμη! Το φιλί μου με τον Edward ήταν......ένα λάθος! Δεν ένιωσα τίποτα γιατί δεν υπάρχει κάτι που νιώθω γι αυτόν!" είπα με ένταση στην φωνή μου. Ο Elijah σηκώθηκε και πλησίασε το παράθυρο. "Δεν έχει νόημα πια...." είπε σιγά. Σηκώθηκα απότομα. "Φυσικά και έχει νόημα!" είπα δυναμόνοντας τον ήχο της φωνής μου και τον πλησίασα. Ακούμπησα απαλά τον δεξιό ώμο του. "Elijah, πρέπει να καταλάβεις τι νιώθω για σένα! Σε αγαπώ! Πες με υπερβολική αλλά δεν μπορώ να μείνω μακριά σου! Δεν το αντέχω! Και αυτό το φιλί είναι κάτι που θα μετανιώνω για πάντα!" είπα με μια στενάχωρη και έντονη φωνή. Ένα δάκρυ κύλισε στο αριστερό μου μάγουλο. Αν ήξερα ότι είχα τόσο μεγάλο ταλέντο στην ηθοποιία θα το είχα εκμεταλλευτει κάπως. Ήμουν τόσο πειστική. Κάθε λέξη και κίνηση το σώματος μου φαινόταν σαν αληθινή! Με κοίταξε με αυτό το σοβαρό αλλά και πληγωμένο βλέμμα που υποδήλωνε ότι η συζήτηση δεν θα είχε καλό τέλος. "Το έκανες όμως και εγώ αυτό μετράω." είπε. Άφησα τον ώμο του. "Πίστεψε με! Αν μπορούσα να πάω πίσω στο παρελθόν και να αποτρέψω αυτήν την στιγμή θα το έκανα!" είπα δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής μου. Ένιωθα πως έπαιζα σε ισπανική σαπουνόπερα! Τα λόγια μου ήταν αυτά που δήλωναν την αληθινή αγάπη και αφοσίωση στο ταίρι! Μόνο που για μένα ήταν απλά αστεία! Συνέχιζε να με κοιτάζει με το ίδιο βλέμμα. "Τελειώσαμε Alison. Θεώρησε αυτό σαν την τελευταία μας συζήτηση γιατί δεν θα με ξαναδείς." απάντησε. Ήθελα να φωνάξω από την ανακούφιση που μου έφερε αυτό. 'Τέλεια! Ένας ανόητος βρικόλακας φεύγει από την φατρία!' σκέφτηκα και συγκράτησα με όλες μου τις δυνάμεις το χαμόγελο που ήθελε να απλωθεί στα χείλη μου. Έπρεπε τώρα να δώσω την καλύτερη μου παράσταση μπροστά στον Elijah. Έτσι άρχισα να δακρύζω. "Όχι! Όχι Elijah! Μην μου το κάνεις αυτό!" τον παρακάλεσα δακρίζοντας. Με κοίταξε με ένα συγκρατημένο και πληγωμένο βλέμμα. "Αντίο Alison." είπε σοβαρά και βγήκε από την πόρτα του δωματίου.