𝑳𝗶եե𝐥ℯ ʂⱳℯℯե

Εφιάλτες (μέρος 2ο)

Ο μεσημεριανός ήλιος είχε σκεπάσει την πόλη. Ολοι οι άνθρωποι κυκλοφορούσαν με ζεστά ρούχα θέλοντας να αποφύγουν το κρύο του Ιανουαρίου. Η Liana βρισκόταν στο σπίτι της στο Horrland μαζί με την Amelia. Ήθελαν να αναπληρώσουν τα χρόνια που έχασαν μαζί αλλά παράλληλα σχεδίαζαν και κάτι απρόβλεπτο για εμάς. "Σε αγαπώ." ψυθήρισε η Amelia καθώς φιλουσε με πόθο την Liana. Εκείνη της χαμογέλασε γλυκά. "Και εγώ." ψυθήρισε καθώς τα μάτια της έλαμπαν από έρωτα. "Τι θα κάνεις με τους Mikaelson;" ρώτησε περίεργη. "Αυτό που σου είπα πριν. Θα είναι το κατάλληλο μάθημα για όλους και θα τους ξεφορτωθώ." απάντησε πονηρά. "Και αν δεν πετύχει;" ρώτησε. "Δεν θέλω ηττοπάθειες Amy! Τώρα που έχω εσένα δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω τους Mikaelson να μου καταστρέψουν την μέρα. Θα τους νικήσω όλους έναν προς έναν." είπε γλυκά και αποφασιστηκά. "Ναι σωστά!....Θα πάω για ψώνια στην πόλη. Θες να έρθεις;" ρώτησε. "Δυστυχώς πρέπει να τελειώσω το ξόρκι. Πήγαινε εσύ. Δεν θέλω να σε κρατήσω εδώ. Θα σε βρω αργότερα." απάντησε εύθυμα. Την κοίταξε. "Εντάξει. Τα λέμε μετά." είπε με ένα χαμόγελο. Την φίλησε και βγήκε από την πόρτα του σπιτιού.
Η Liana χαμογέλασε ελάχιστα. Ύστερα κατέβηκε σε ένα υπόγειο. Ηταν γεμάτο με αντικείμενα σκεπασμένα με άσπροα σεντόνια. Προχώρησε προς το κέντρο του υπογείου. Ένα μεγάλο κυλινδρικό αντικείμενο βρισκόταν εκεί σκεπασμένο με ένα άσπρο σεντόνι. Η Liana έβγαλε το σεντόνι. Ήταν ένα φέρετρο! Το άνοιξε και κοίταξε με κακία το άτομο που βρισκόταν μέσα. "Η 'βασιλεία' των Mikaelson τελειώνει σύντομα και εσύ είσαι το κλειδί γι αυτό....Το μόνο που μένει είναι ένα ξόρκι." είπε σατανικά κοιτάζοντας το άτομο που βρισκόταν μέσα στο φέρετρο.

Εκείνη την ώρα η Amelia κυκλοφορούσε στην πόλη μπαίνοντας σε διάφορα μαγαζιά με ρούχα. Λίγη ώρα αργότερα πήγε σε ένα μαγαζί και δοκίμασε διάφορα τζιν παντελόνια και στενές μπλούζες. Αφου φόρεσε ένα μαύρο τζιν και μυα μαύρη μακριμάνικη μπλούζα με ντεκολτέ, κοιτάχτηκε στον καθρέφτη του δοκιμαστηρίου. "Δεν θα συνηθίσω ποτέ τον νέο τρόπο ντυσίματος." είπε παρατηρώντας τον εαυτό της. Ξαφνικά πέρασε μια γνωστή μορφή από πίσω της. Κοίταξε παραξενευμένη προς την έξοδο του καταστήματος αλλά δεν είδε τίποτα περίεργο. Συνέχισε να αλλάζει ρούχα αδιάφορη. Αφου τελείωσε τα ψώνια της, βγήκε έξω από το κατάστημα κρατώντας τις σακούλες. Ακούστηκε η δόνηση του κινητού της. Το έβγαλε από την μαύρη τσάντα που κρεμόταν από τον δεξί ώμο της και πάτησε το κουμπί 'απάντηση'. "Γειά." είπε με μια εύθυμη φωνή. "Που είσαι;" ακούστηκε η φωνή της Liana. Κοίταξε τριγύρω. "Εξω από ένα καφέ που έχει κίτρινες καρέκλες." απάντησε. Η Liana γελασε ελάχιστα σαν να έδειχνε πως το διασκεδάζει. "Εντάξει. Έρχομαι να σε βρω." είπε εύθυμα και έκλεισε το τηλέφωνο. Η Amelia περίμενε λίγα λεπτά έξω από την καφετέρια. Ύστερα συνέχισε να προχωράει μπαίνοντας σε ένα μικρό, στενό και απομονωμένο σοκάκι που οδηγούσε σε μια αδιέξοδο. Ακούστηκε ένας θόρυβος από πίσω της. Σαν να πέταξε κάποιος ένα σιδερένιο κουτί. Γύρισε και κοίταξε τον δρόμο πίσω της. Δεν ήταν κανείς εκεί. Προχώρησε αλλά ο θόρυβος ακούστηκε ξανά. Σταμάτησε. "Αλήθεια τώρα Klaus; Θα με τρομάξεις με ανόητα κουτιά;" ρώτησε ειρωνικά τον Klaus που στεκόταν ακριβώς από πίσω της. Τον κοίταξε. Το βλέμμα του είχε μίσος και κακία. "Είπα να ξεκινήσω με κάτι απλό την εκδίκηση μου." απάντησε με οργή. "Α ναι σωστά! Το κάνεις για την κόρη σου την........Katelyn σωστά;" ρώτησε με ειρωνεία. Ο Klaus ξεφύσηξε εκνευρισμένος και την κόλλησε στον τοίχο ρίχνοντας όλες τις σακούλες από τα χέρια της. "Άκουσε με Amelia. Ίσως να ξέρεις πόσο παρανοϊκός και εκνευριστικός μπορώ να γίνω αν μπλέξεις μαζί μου οπότε καλά θα κάνεις να λύσεις το ξόρκι που έκανε η χαζογκόμενα σου στην Raven αλλιώς θα σας σκοτώσω και τις δύο με τρόπους που δεν έχετε φανταστεί!" είπε με μια μοχθηρή και σκοτεινή φωνή γεμάτη κακία και μίσος. Η Amelia έκανε έναν ειρωνικό μομφασμό. "Μας απειλείς αλλά στην πραγματικότητα μας χρειάζεσαι! Χωρίς εμάς δεν έχεις καμία ελπίδα να λύσεις το ξόρκι!" είπε με κακία. Την κοίταξε για λίγο σκεπτικός. "Όχι. Χρειάζομαι μόνο μια από τις δυο σας και δυστυχώς δεν είσαι εσύ αγάπη." απάντησε με ειρωνεία. Έχωσε το χέρι του μέσα στο σώμα της Amelia και ακούμπησε την καρδιά της. Εκείνη προσπάθησε να πάρει ανάσα με αρκετή δυσκολία. Τότε ψέλλισε ένα ξόρκι. Ο Klaus έπεσε με δύναμη στον απέναντι τοίχο. Η Amelia πήρε δυο απότομες βαθιές ανάσες και τον κοίταξε με ένα βλέμμα μίσους και απέχθειας. Είπε ένα νοητό ξόρκι και τότε άρχισε να σπάει όλα τα κόκαλα του κρατώντας τον κολλημένο στον τοίχο. "Όπως βλέπεις δεν είσαι σε θέση να απειλείς! Έχεις κάνει απαίσια πράγματα σε εμένα και στην Liana και σου αξίζει να τιμωρηθείς! Εύχομαι να μην ξυπνήσει ποτέ η κόρη σου για να νιώσεις τον πόνο που σου αξίζει!" φώναξε με οργή. Ο Klaus κατάφερε να της πετάξει ένα μεγάλο κυλινδρικό μεταλλικό κουτί που απόσπασε για λίγο την προσοχή της. Όταν ξεκόλλησε από τον τοίχο πήγε με αστραπιαία ταχύτητα κοντά της και την πέταξε με όλη του την δύναμη στον απέναντι τοίχο. Την πλησίασε με αστραπιαία ταχύτητα και έσφιξε τον λαιμό της. "Θα υποφέρεις μια αιωνιότητα αν δεν λύσεις το ξόρκι!" γρύλισε με οργή. Τον κοίταξε με το ίδιο βλέμμα. "Τουλάχιστον θα υποφέρουμε μαζί." απάντησε με κακία. Με μια γρήγορη και απότομη κίνηση από το γόνατο της έχωσε μια κλωτσιά στην κοιλιά του και πριν προλάβει να ξαναπιάσει τον λαιμό της εκείνη είχε εξαφανιστεί με αστραπιαία ταχύτητα. Ο Klaus οργισμένος κλώτσισε έναν κάδο και εξαφανήστηκε με αστραπιαία ταχύτητα.