𝑳𝗶եե𝐥ℯ ʂⱳℯℯե

Ανακούφιση

Ο Edward με είχε αφήσει ελεύθερη. Θεώρησε πως χωρίς καθόλου πίεση θα του έλεγα τα πάντα από την στιγμή που ανοίχτηκα. Αλλά κανείς δεν του είπε πει πως δεν ήμουν έτοιμη. Ναι ήταν σπαστικό γι αυτόν και τους υπόλοιπους αλλά δεν μπορούσα να τους διηγηθώ ακόμη όλη αυτή τη φρίκη! Αρκετές φορές έκλαιγα μόνη μου όσο τα θυμόμουν. Ήθελα λίγο χώρο...μόνη μου!

Έφτασα στο νεκροταφείο. Διέσχισα τους τάφους σταματώντας μπροστά από έναν. Δάκρισα και γονάτισα νιώθοντας τα πόδια μου να καταρρέουν. 'Courtney Dilaurentis.' έλεγε η επιγραφή. Και απο πάνω είχε μια φωτογραφία της. Τι ειρωνεία που αυτό ήταν το μόνο σημείο που μπορούσα να είμαι κοντά της. Λέμε τώρα! Τίποτα δεν υπήρχε εκεί μέσα! "Γειά σου Courtney. Ελπίζω να έχεις βρει γαλήνη και...να περνάς καλύτερα από εμένα. Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα πολύ! Να πάρω εκδίκηση για σένα να κυνηγήσω και να σκοτώσω τον Liam και τους ομοίους του! Να βρω ξανά τους φίλους μου, να πάω σε ψυχολόγο και να φτιάξω τέλος πάντων την ζωή μου!" έκανα μια παύση για να πάρω μια κόφτη ανάσα ανάμεσα στους λιγμούς μου. "Πραγματικά προσπάθησα να τα κάνω όλα αυτά κι ας μην φαινόταν! Όμως δεν μπορώ να σκοτώνω κυνηγούς χωρίς να τον σκέφτομαι. Δεν μπορώ να ακούω την ψυχολόγο να μου λέει πόσο θα με βοηθήσει να αντιμετωπίσω ότι έχω αφήσει πίσω μου χωρίς να φοβάμαι να κοιτάξω πίσω μου! Δεν μπορώ ούτε να μιλήσω πια στους φίλους μου. Νιώθω χαμένη και μόνη! Κυρίως μόνη διότι παρόλο που όλοι θέλουν να με βοηθήσουν ή να ασχοληθούν μαζί μου, τους διώχνω μακριά μου. Και ναι το ξέρω και ναι το κάνω παρόλο που με πονάει εν τέλη!" σκούπισα τα δάκρια μου. "Προφανώς...είμαι μια μαζόχα που θέλει να κάνει κακό στον εαυτό της ποιος ξέρει; Ίσως και να μου αξίζει όλη αυτή η μοναξιά μετά από ότι έκανα! Θα μπορούσα να μιλούσα σε σένα αυτή τη στιγμή...όχι σε έναν άδειο τάφο!" πήρα μια βαθιά ανάσα χωρίς να μπορώ να σταματήσω να κλαίω. "Και ξέρεις τι είναι χειρότερο από όλα; Έχω πάρει την εκδίκηση μου το θυμάμαι σαν χθες! Το χαμόγελο στα χείλη μου τον Liam να πεθαίνει, τους κυνηγούς να καίγονται! Την συνεργασία μου με τον Phillip και όλα τα συναφή!
Ναι αλλά γιατί δεν νιώθω τίποτα καλό μου λες; Γιατί δεν χαίρομαι που με φοβούνται αυτοί που φοβόμουν; Μπορείς να καταλάβεις τι σκατα πάει λάθος με μένα; Αντί να χαίρομαι που έχω το πάνω χέρι, νιώθω μόνη! Νιώθω πως κουβαλάω ένα τεράστιο φορτίο με γυάλινα αντικείμενα που με το παραμικρό στραβοπάτημα θα πέσουν και σπάσουν! Δεν νιώθω χαρούμενη, ήρεμη, ευχαριστημένη!" σηκώθηκα σχεδόν εκτός ελέγχου.