𝑳𝗶եե𝐥ℯ ʂⱳℯℯե

Κόσμος φυλακών

Δύο εβδομάδες πριν

Η Caroline άνοιξε τα μάτια της. Ήταν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Οι πληγές από την έκρηξη είχαν επουλωθεί. Πρόσεξε πως το αριστερό της χέρι ήταν συνδεδεμένο με ένα καλώδιο που οδηγούσε σε ένα πλαστικό μπουκαλάκι με ορό Μια νοσοκόμα μπήκε μέσα στο δωμάτιο. "Α ωραία. Ξύπνησες." είπε με ένα φιλικό χαμόγελο. "Που βρίσκομαι;" την ρώτησε περίεργη. "Είσαι στο νοσοκομείο." απάντησε καθώς την πλησίασε. Έβγαλε το καλώδιο από το χέρι της και έβαλε ένα τσιρότο στην πληγή. "Πως....πως βρέθηκα εδώ;" ρώτησε απορημένη. Η νοσοκόμα την κοίταξε. "Ήσουν σε μια έκρηξη ενός μπαρ στο Horrland και ένας άντρας σε έφερε εδώ." είπε φιλικά και πλησίασε την έξοδο. "Μήπως τον έλεγαν Klaus;" ρώτησε. Δεν ήξερε γιατί είπε αυτο το όνομα. Κάτι μέσα της ένιωσε την ανάγκη να μάθει που βρίσκεται χωρίς να ξέρει γιατί. "Τον έλεγαν Derek. Ψάχνεις κάποιον;" είπε. "Οχι.....όχι" απάντησε κάπως μπερδεμένη. Η νοσοκόμα χαμογέλασε λιγάκι. "Σε λίγες ώρες θα πάρεις εξιτήριο και θα μπορέσεις να φύγεις." είπε. "Α ωραία! Εμ....ευχαριστώ." απάντησε με το ίδιο μπερδεμένο βλέμμα. Η νοσοκόμα την κοίταξε για λίγο ακόμη και έφυγε κλείνοντας την πόρτα.

Την ίδια στιγμή η Raven άνοιξε απότομα τα μάτια της. Ανασηκώθηκε και κοίταξε τριγύρω. Το μέρος δεν έμοιαζε σαν την άλλη πλευρά! Ούτε σαν τον παράδεισο ή την κόλαση. Έμοιαζε περισσότερο στο Horrland μιας άλλης εποχής όχι και πολύ μακριά από την σημερινή. Σηκώθηκε και έκανε βόλτες στην πόλη ψάχνοντας κάποιον άνθρωπο. Προς έκπληξη της δεν βρήκε κανέναν! Ήταν ολομόναχη. Περιπλανήθηκε λίγο ακόμη στην πόλη μέχρι που πρόσεξε ένα σπίτι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ της. Ένα μεγάλο άσπρο σπίτι με γκαζόν που το περιέβαλε. Το πλησίασε και άνοιξε την μεγάλη άσπρη ξύλινη πόρτα με το χρυσό πόμολο. Μπήκε μέσα και κοίταξε τριγύρω. Είχε ένα ευρύχωρο σαλόνι δύο άσπρους καναπέδες άσπρες πολυθρόνες, ένα γυάλινο τραπεζάκι και ένα μαρμάρινο άσπρο τζάκι. Μπροστά της υπήρχαν δύο μαρμάρινες σκάλες που οδηγούσαν στα τέσσερα υπνοδωμάτια του σπιτιού. Η Raven ανέβηκε την μια σκάλα και κατευθύνθηκε σε ένα από τα δωμάτια. Μπήκε σε ένα ευρύχωρο δωμάτιο που δεν έμοιαζε καθόλου με το στυλ του υπολόλοιπου σπιτιού. Οι τοίχοι και το πάτωμα ήταν ξύλινα. Στην μέση είχε ένα ξύλινο διπλό κρεβάτι με ξύλινο κεφαλάρι και άσπρα σεντόνια. Απέναντι του υπήρχαν δύο ξύλινες πολυθρόνες με κόκκινα μαξιλάρια. Η Raven πλησίασε τις πολυθρόνες και κάθισε σε μια. Ήταν αρκετά αναπαυτική. Ακόμη δεν μπορούσε να καταλάβει τον λόγο που βρισκόταν σε αυτό το παράξενο μέρος. Πρόσεξε μια εφημερίδα πεσμένη στο πάτωμα. Την πήρε στα χέρια της και κοίταξε την ημερομηνία. Εγραφε: '15 Μαρτίου 1984'. Παραξενεύτηκε! Δεν ζούσε εκείνη την περίοδο και σίγουρα δεν είχε συμβεί και με θέμα την οικογένεια της τότε. Κάποια γκρίζα σύννεφα σκέπασαν τον γαλάζιο ουρανό. Φύσηξε ένας δυνατός αέρας. Η Raven σηκώθηκε απότομα από την πολυθρόνα θέλοντας να φύγει από το σπίτι. Βγήκε γρήγορα από το δωμάτιο και κατέβηκε της σκάλες. Ένας κεραυνός χτύπησε με δύναμη την σκεπή του σπιτιού και τα φώτα έσβησαν. Η Raven πλησίασε την έξοδο το σπιτιού ελάχιστα φοβισμένη. Είχε ένα έντονο άσχημο προαίσθημα που της έλεγε να φύγει από εκεί. Τότε μέσα από τις σκιές εμφανίστηκε ένας ψηλός γυμνασμένος άντρας.