𝑳𝗶եե𝐥ℯ ʂⱳℯℯե

Κάθε φορά...

Μπήκα μέσα στο μπαρ. Αμέσως η τζαζ μουσική χαλάρωσε όλο μου το σώμα! Πλησίασα την μπάρα και κάθισα σε ένα από τα μαύρα σκαμπό. Ο Phillip ήρθε κοντά μου. "Τι σκέφτεσαι να κάνεις;" με ρώτησε. "Θα τον αφήσω να πιστέψει πως νίκησε και μετά θα σκοτώσω την ομάδα του και θα τον ανακρίνω!" είπα. "Είσαι σίγουρη πως θα τον βρούμε εδώ;" ρώτησε. "Ναι! Κάθε βράδυ πάει και πίνει." απάντησα με μια ψεύτικη αδιαφορία. Όμως κάτι μέσα μου δεν ήθελε να το κάνει όλο αυτό. Για πρώτη φορά άκουσα μια φωνή να μου λέει: 'Σταμάτα! Μην τον πειράξεις!' Και να το λέει ξανά και ξανά! "Εσύ! Φέρε μου το πιο δυνατό ουίσκι!" ψυχανάγκασα έναν σερβιτόρο. Αμέσως μου έφερε ένα μπουκάλι με ουίσκι και δύο ποτήρια. Γέμισα το ένα ποτήρι και το ήπια χωρίς μα σταματήσω. Στράφηκα προς τον κόσμο ψάχνοντας για κυνηγούς. "Alison αν δεν είσαι έτοιμη να το κάνεις-". "Είμαι έτοιμη!" τον διέκοψα πίνοντας κι άλλο ουίσκι. Τότε είδα τον Edward να μπαίνει μέσα μαζί με άλλους δύο άντρες. Αμέσως το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω του. Δεν ξέρω αν ήταν από το αλκοόλ αλλά ένιωσα ξανά αυτή την ανάγκη να πάω να του μιλήσω ακόμη και να τον φιλήσω! Όχι όμως να τον σκοτώσω! 'Σύνελθε!' φώναξα επιτακτικά στον εαυτό μου. Ήπια κι άλλο απο το ποτό. Τα χρυσοκόκκινα μάτια του με κοίταξαν. Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από πάνω του. Και χειροτέρευε. "Πάω στο μπάνιο." είπα στον Phillip. Πήρα το μπουκάλι με το ουίσκι και έφυγα.

Μπήκα στο μπάνιο πίνοντας ουίσκι. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. "Ξεκόλλα!" είπα αυστηρά κοιτάζοντας το είδωλο μου. Αυτό το μπαρ ήταν εκείνο που είχε ανατινάξει η Liana. Είχαν καταφέρει να το ξαναφτιάξουν όπως ήταν πριν. Οι αναμνήσεις ήταν πολλές και ενοχλητικές! Θυμήθηκα την στιγμή που ο Edward είχε σκοτώσει την Hanna επειδή τον είχαν πληγώσει τα λόγια μου. Τα μισομεθυσμένα μάτια του που με ικέτευαν να μην τον πληγώσω! Τότε που είχα γίνει βαμπίρ και με είχε φέρει εδώ για να βρούμε την Jolene και να μου φτιάξει το δαχτυλίδι για τον ήλιο! Πάντα με προστάτευε και ήθελε το καλύτερο για μένα. 'Ίσως θα ήταν να καλό να κάνω μια εξαίρεση.' σκέφτηκα. 'Όχι! Θα δείξεις αδυναμία!' μάλωσα τον ευατό μου. Άνοιξα την βρύση και έριξα νερό στο πρόσωπο μου προσπαθώντας να ξεχαστώ. "Είσαι καλά;" άκουσα την σταθερή και ελαφρώς ανήσυχη φωνή του. Τον κοίταξα. Ευτιχώς που δεν μπορούσε να διαβάσει την σκέψη μου! Ήπια λίγο ουίσκι. Η σκέψη πως έπρεπε να τον σκοτώσω με τρόμαζε! Αυτό θα ήταν πολύ πιο εύκολο εάν εγκατέλειπα τα συναισθήματα μου. Αλλά δεν ήθελα να το κάνω για κανέναν λόγο! Τον πλησίασα. "Ναι." είπα και έκανα μια κίνηση να φύγω. Όμως με κράτησε από το χέρι. Τον κοίταξα. Γιατί έπρεπε να χάνομαι στο βλέμμα του κάθε φορά που τον κοιτούσα; Έξι χρόνια πέρασαν και τίποτα δεν άλλαξε! "Νομίζω πως πρέπει να συζητήσουμε κάποια πράγματα. Διαφωνείς;" ρώτησε. Η φωνή του ήταν ήρεμη και γλυκιά. 'Λες να έχει καταλάβει πως εγώ σκοτώνω κυνηγούς; Να κρατήσω αποστάσεις; Δεν θέλω...αλλά πρέπει!' παραπονέθηκα στον εαυτό μου. "Τι θες να πούμε;" ρώτησα απορημένη. "Δεν ξέρω που ήσουν αυτά τα έξι χρόνια αλλά από ότι καταλαβαίνω περνούσες δύσκολα. Αν θες να μιλήσεις σε κάποιον εδώ είμαι." με παρότρυνε. Κατάλαβα πως έκανε υπομονή. Ήταν λογικό από την στιγμή που δεν μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις μου. Έκανε μια κίνηση προς την έξοδο. "Αυτό ήθελες να μου πεις μόνο;" ρώτησα χωρίς να προλάβω να συλλάβω τα λόγια μου. "Μήπως έχεις να μου πεις εσύ κάτι;" με ρώτησε δείχνοντας έντονα την υπομονή του. Κατι μέσα μου ήθελε τόσο πολύ να του μιλήσω! Να του διηγηθώ τα πάντα ακόμα και τις χειρότερες στιγμές αυτών των έξι χρόνων! Αλλά όπως πάντα δεν έκανα τίποτα..δεν είπα τίποτα! "Τέλος πάντων! Όταν είσαι έτοιμη μου λες." είπε ξεφυσώντας και βγήκε από το μπάνιο κλείνοντας την πόρτα. Ακούμπησα το κεφάλι μου στον τοίχο καθώς το σώμα μου γλιστρούσε στο πάτωμα. Πήρα το μπουκάλι με το ουίσκι και ήπια το υπόλοιπο. Ήθελα τόσο πολύ να μεθύσω! Να ξεχάσω! Να διασκεδάσω χωρίς να σκεφτώ ούτε για μια φορά τα βάσανα που με δαιμόνιζαν κάθε φορά! Άκουσα τον ήχο από το μαστίγιο του Liam. Ένιωσα την πλάτη μου να ταράζεται και τις πλαγιές μου να ματώνουν. Τόσο τρελή είμαι; Είναι δυνατόν να έχω τόσο έντονες παραισθήσεις; Άκουσα το μαστίγιο ξανά να δέρνει την πλάτη μου. Ταρακουνίθηκα! Ανατρίχιασα!