𝑳𝗶եե𝐥ℯ ʂⱳℯℯե

Δαίμονες

Άκουσα μία φωνή να λέει το όνομα μου. Άνοιξα ελάχιστα τα μάτια μου. Είδα το πρόσωπο του Klaus να με κοιτάζει και να μου λέει κάτι. Δεν καταλάβαινα ακριβώς τι έλεγε. "Klaus.......;" είπα αδύναμα. Τον είδα να δαγκώνει το χέρι του και να το βάζει στο στόμα μου. "Πιες το. Θα σε θεραπεύσει." είπε. Ήπια λίγο από το αίμα του και άρχισα να νιώθω καλύτερα. Με βοήθησε να σηκωθώ. "Σε λίγη ώρα θα είσαι τελείως καλά." μου είπε με ήρεμη φωνή. Τότε είδα την Marlissa να πέφτει στον τοίχο με δύναμη και μια ξανθιά να την δαγκώνει και να πίνει το αίμα της. Θυμήθηκα ότι αυτή την κοπέλα την είχα δει όταν είχα πρωτοπάει στο Horrland. Τα ξανθά της μαλλιά ήταν χτενισμένα σε μπούκλες και είχε γαλαζογκρι μάτια. Φορούσε ανοιχτόχρωμα ρούχα και ένα βραχιόλι με αυτήν την πράσινη πέτρα που είχαν τα βαμπίρ. Έπιασε την Marlissa από τον λαιμό και την έφερε κοντά μου. "Ή θα την σκοτώσω ή θα την αφήσω ελεύθερη. Εσύ διαλέγεις." μου είπε και περίμενε να της απαντήσω. Από την μία δεν ήθελα να την σκοτώσει. Ήταν αδελφή μου και ότι και να είχε κάνει δεν μπορούσα να την σκοτώσω. Αλλά από την άλλη......δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς αν δεν αλλαζε συμπεριφορά. "Marlissa." της είπα. Με κοίταξε. Γυάλιζαν τα μάτια της και φαινόταν ότι ήθελε να με σκοτώσει ακόμα και έτσι. "Τι θες; Νίκησες. Αυτό δεν ήθελες να ακούσεις; Ωραία αφού το άκουσες σκότωσε με τώρα!" είπε με οργή. "Μπορείς να κερδίσεις την ζωή σου αν αλλάξεις." Γέλασε. "Δεν είμαι σαν και εσένα Alison. Είμαι σταθερή στις απόψεις μου. Δεν είμαι διπρόσωπη σαν και εσένα. Γι αυτό τελείωνε!" απαίτησε. Δεν της απάντησα. Απλά την κοίταξα με απογοήτευση. "ΚΑΝΤΟ!" φώναξε. Πήγε να μου επιτεθεί αλλά πρόλαβα να πάρω το όπλο και πάτησα την σκανδάλη. Η ατσάλινη σφαίρα καρφώθηκε στην καρδιά της. Όταν την είδα να πέφτει κάτω και το αίμα της να κυλάει στο πάτωμα συνηδητοππίησα τι είχα κάνει. Κοιτούσα το πτώμα της και είχα κοκαλώσει. Οι ενοχιές άρχισαν να στρυφογυρίζουν στο κεφάλι μου. Ο Klaus μου έπιασε το χέρι και με κοίταξε. "Το ξέρω ότι σου ήταν δύσκολο αλλά ήταν το καλύτερο. Δεν θα μπορούσε να αλλάξει και το ξέρεις." είπε με μια ήρεμη φωνή που προσπάθησε να με καθησυχάσει. Τον κοίταξα κάπως σοκαρισμένη. "Τελειωσε. Η 'Α' δεν θα με ξαναενοχλήσει πια. Αυτός ο εφιάλτης εξαφανήστηκε." Ένιωθα ανακουφισμένη αλλά και σοκαρισμένη με αυτά που είχαν προηγηθεί. Ο Klaus το είχε καταλάβει αυτό. Έτσι με αγκάλιασε και μου χαΐδεψε απαλά το κεφάλι. Ένιωσα μια αίσθηση γαλήνης και ηρέμισα. "Δεν θέλω να το διακόψω όλο αυτό αλλά πρέπει να βγάλουμε κάποια κορίτσια." είπε η ξανθιά. "Ναι σωστά έχεις δίκιο εμ......" "Jacqueline." είπε και χαμογέλασε. "Ευχαριστώ. Είμαι η Alison." απάντησα "Τι ξέρω. Ο Niklaus μου έχει πει πολλά για σένα." "Έτσι με ονόμασε ο πατέρας μου αλλά προτιμώ το Klaus." είπε ο Klaus και κοίταξε την Jacqueline."Λοιπόν αφού τελειώσαμε με τις γνωριμίες πάμε να βρούμε τα κορίτσια." είπα και φύγαμε.
Φτάσαμε σε ένα σκοτεινό διάδρομο που είχε πολλές πόρτες δεξιά και αριστερά. "Υπέροχα......" είπε η Jacqueline ειρωνικά. "Μπορώ να κάνω ένα ξόρκι για να τις βρω." είπα. Ο Klaus με κοίταξε ανήσυχος. "Είσαι σίγουρη; Δεν είσαι ακόμα τελείως καλά." "Είμαι σίγουρη Klaus. Μπορώ να το κάνω." είπα με ένα βλέμμα ηρεμίας. Συγκεντρώθηκα στον χώρο και στα κορίτσια και έκλεισα τα μάτια μου. Άρχισα να μουρμουράω ένα ξόρκι και τότε όλα τα κεριά άναψαν. Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα τις φλόγες. "Δέξια θα πάμε." είπα συγκεντρωμένη και προχώρησα. Άκουσα την Jacqueline να λέει στον Klaus "Τι ακριβώς συνέβη;" "Οι φλόγες της δείχνουν την σωστή κατεύθυνση." Ήτσν όντως παράξενο αλλα πλέον το είχα συνηθίσει. Σταμάτησα μπροστά από μία πόρτα και τα κεριά έσβησαν. Έσπασα την κλειδαριά με ένα ξόρκι και άνοιξα την πόρτα. "Alison!"είπε ανακουφισμένη η Hanna. Έτρεξαν όλες και με αγκάλιασαν."Χαίρομαι που είστε καλά." είπα και χαμογέλασα. "Νομίζαμε ότι θα σε σκότωνε." είπε φοβισμένη η Cheryl. "Αυτό θα συνέβαινε αν δεν ερχόντουσαν εγκαίρως ο Klaus με την Jacqueline." Γύρισα και τους κοίταξα. "Ευχαριστώ." του είπα . Μου χαμογέλασαν και οι δύο.