𝑳𝗶եե𝐥ℯ ʂⱳℯℯե

"...Επειδή σου αξίζει."

🚫ΠΡΟΣΟΧΗ!!
Το κεφάλαιο έχει σκηνές ακατάλληλου περιεχομένου.
Παρακαλώ διαβάστε με δική σας ευθύνη.🚫

Καλή απόλαυση!

Η Jacqueline πήρε μια κόφτη εισπνοή. Ανασηκώθηκε απότομα. Πρόσεξε πως βρισκόταν στο σπίτι του Liam. Εκείνος καθόταν δίπλα της και την κοιτούσε ανακουφισμένος αλλά και χαρούμενος. Εκείνη τον κοίταξε ταραγμένη. "Τι στο διάολο συνέβη;" αναφώνησε τρομαγμένη. "Είχες έρθει στο σπίτι που οι Mikaelson κρατούσαν την Alison και κάποιος σε μαχαίρωσε πισώπλατα με το μαύρο ξύλο που μπορεί να σκοτώσει έναν αρχέγονο. Αλλά κατέστρεψα το ξύλο. Οπότε είσαι ασφαλής." της εξήγησε φιλικά ο Liam. H Jacqueline συνηδητοποίησε τι είχε συμβεί! "Ημουν...νεκρή!" αναφώνησε έντρομη. Τότε κοίταξε το κολιέ που τις είχε δώσει ο Liam. "Χάρις αυτό επανήλθα...έτσι δεν είναι;" ρώτησε απορημένη. Εκείνος της έπιασε απαλά το δεξί χέρι και χαμογέλασε. "Ναι." απάντησε ήρεμα. "Σε ευχαριστώ. Αν δεν μου το είχες δώσει τώρα θα ήμουν νεκρή." είπε με ευγνωμοσύνη στην φωνή της. Ο Liam της χαμογέλασε ελάχιστα. Εκείνη κατάφερε να δει στα γαλάζια του μάτια ένα έντονο ζεστό συναίσθημα που εκδηλωόταν. Κατάλαβε πως ο έρωτας του για εκείνη μεγάλωνε συνεχώς κάτι που την γέμιζε με χαρά. Κοίταξε ένα ρολόι στα δεξιά της. Η ώρα ήταν περασμένες έντεκα το πρωί. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και πλησίασε την έξοδο. "Πρέπει να φύγω. Τα αδέλφια μου θα ανησυχούν." ενημέρωσε τον Liam. "Πότε θα σε δω ξανά;" την ρώτησε με τεράστια περιέργεια στην φωνή του. Τον κοίταξε έκπληκτη χωρίς να περιμένει αυτήν την ερώτηση. Δεν ήταν σίγουρη αν θα έπρεπε να βγει με κάποιον που κυνηγούσε τους φίλους και την οικογένεια της! Αλλά σκέφτηκε πως θα ήταν ένας πολύ καλός αποσυντονισμός. "Τι λες για...απόψε το βράδυ; Κατά τις εννιά Στο γνωστό μπαρ." πρότεινε ευγενικά. Ένα ενθουσιασμένο φως κάλυψε το πρόσωπο του Liam. "Κανονίστηκε! Αύριο το βράδυ λοιπόν." απάντησε χαρούμενος και η Jacqueline έφυγε από το σπίτι του.

Η Freya έψαχνε την Amelia. Αφού αποφάσισε να ακούσει τις χρήσιμες συμβουλές της Adeline, ήταν έτοιμη να της μιλήσει για τα συναισθήματα της. Την βρήκε να κάθεται στο κρεβάτι του ευρύχωρο και φωτεινού δωματίου της. Την πλησίασε και κάθισε κοντά της. Αμέσως το βλέμμα της συναντήθηκε με το δικό της. "Γειά." είπε ήρεμα αλλά και κοφτά. "Η Adeline έφυγε." την πληροφόρησε. "Το ξέρω." απάντησε ελαφρώς στενάχωρα η Amelia. H Freya έπιασε απαλά το χέρι της καταλαβαίνοντας τον κρυφό ψυχικό πόνο της. Αμέσως η Amelia ένιωσε μια απότομη ζεστασιά να απλώνεται απλόχερα σε όλο της το σώμα! "Ξέρω πως στεναχωήθηκες πολύ που έφυγε ακόμη κι αν δεν ήθελες να το δείξεις. Είναι δύσκολο να χάνεις τις φίλες σου....αλλά θέλω να ξέρεις πως εγώ θα είμαι εδώ για σένα οποιαδήποτε στιγμή. Ποτέ δεν θα νιώθεις μόνη όσο είσαι κοντά μου." είπε με μια σιγανή φωνή κρύβοντας μάταια τον έρωτα της μέσα της. Η Amelia κοίταξε παραξενευμένη την Freya. Διαπίστωσε πως κάτι είχε αλλάξει μεταξύ τους. Τα συναισθήματα της δεν ήταν το ίδιο φιλικά όπως παλιά. Μέσα τους κρυβόταν η αγάπη και ο φλογερός παθιασμένος έρωτας της για εκείνη κάτι που φοβόταν να εκδηλώσει. "Ευχαριστώ.." είπε κάπως δειλά. Ήταν φανερό πως και οι δϋο κρατούσαν με όλες τους τις δυνάμεις τα συναισθήματα έρωτα που έτρεφαν η μια για την άλλη. Πέρασε ένα λεπτό βασανιστικής σιωπής ανάμεσα τους. Ύστερα η Freya κοίταξε την Amelia αποφασισμένη να λύσει αυτό το ζήτημα μεταξύ τους. "Amelia πριν φύγει η Adeline....μου είπε κάτι..κάτι που έχει σχέση με εμάς..." είπε δειλά με νόημα στην φωνή της. "Α!" έκανε η Amelia συγκρατώντας τον ενθουσιασμό της. "Ναι....είπε πως σου αρέσω όπως μου αρέσεις και εσύ!...." συνέχισε και κοίταξε τα καστανά μάτια της Amelia που πετούσαν φλόγιες έρωτα. "....Και το καλύτερο κομμάτι από όλα είναι πως.....είχε δίκιο! Μου αρέσεις Amelia. Μου αρέσεις πολύ βασικά!" ομολόγησε. Τα μάτια της Amelia άστραψαν από χαρά και έρωτα ακούγοντας αυτά τα λόγια! Πλησίασε την Freya τόσο πολύ του τα χείλη της ακούμπησαν τα δικά της. Και οι δύο απόλαυσαν το φλογερό τους φιλί. Αφού απομακρύνθηκαν η μια από την άλλη η Amelia πέρασε τα δάχτυλα του αριστερού της χεριού μέσα από τα ξανθά μαλλιά της Freya. "Και μένα μου αρέσεις πολύ! Απλώς δεν ήξερα αν ένιωθες και εσύ το ίδιο!" είπε σιγανά. Η Freya της χαμογέλασε γλυκά. "Νομίζω πως και οι δύο το ίδιο πιστεύαμε αλλά κάναμε λάθος." απάντησε και την φίλησε ξανά. Η Amelia χαΐδεψε τα μαλλιά της και η Freya τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό της χαιδεύοντας της κατάλευκη πλάτη της. Η Amelia την κόλλησε με αστραπιαία ταχύτητα στο τοίχο που βρισκόταν ακριβώς πίσω από το κρεβάτι και συνέχισε να την φιλάει. Η Freya πέρασε ξανά τα χέρια της πίσω από την πλάτη της αφήνοντας τις τιράντες της μπλούζας και του σουτιέν της να γλίστρήσουν στα χέρια της. Η Amelia έβγαλε απότομα την μπλούζα της Freya και μετά την δική της και φίλησε τον λαιμό της αργά και ρυθμικά. Η Freya ανέπνευσε βαριά νιώθοντας τόσα ζεστά και όμορφα συναισθήματα να την κυριεύουν. Η Amelia έβγαλε τα υπόλοιπα ρούχα που έκρυβαν τα σώματα και των δυο. Κοίταξε ξανά την Freya με περισσότερο πάθος. Τα μάτια τους αντάλλαζαν σπίθες έρωτα μεταξύ τους. Η Freya ανασηκώθηκε ελάχιστα μέχρι που τα χείλη της συνάντησαν τα χείλη της Amelia. Συνέχισαν να φιλιούνται και να απολαμβάνουν την στιγμή του έρωτα τους.