𝑳𝗶եե𝐥ℯ ʂⱳℯℯե

Παρολίγον αυτοκτονία

"Aria; Ωχ θεέ μου!" είπε η Addison καθώς έβλεπε το πτώμα της Aria κρεμασμένο. Δύο αστυνομικοί έλυσαν τα σκοινιά από τον λαιμό της, έπιασαν το πτώμα της και το ακούμπησαν προσεκτικά σε ένα σιδερένιο ράτζο. Η Spencer και η Hanna έτρεξαν κοντά στην Addison. "Βρήκαν τίποτα;" ρώτησε με δάκρια στα μάτια η Spencer. H Addison την κοίταξε βουρκωμένη. Ένα έντονο πρήξιμο είχε εμφανιστεί κάτω από τα μάτια της. "Μόνο το σπασμένο της κινητό! Δεν έχουν κάποιο άλλο στοιχείο για να αιτιολογήσουν την...αυτοκτονία της!" απάντησε δακρίζονταςς. Τότε ο Elijah, η Freya και η Jacqueline έφτασαν στο κτήριο. Πλησίασαν την Addison. "Που είναι η Aria;!" την ρώτησε τρομερά αναστατωμένος. "Elijah η Aria.." είπε η Spencer προσπαθώντας να του εξηγήσει. "Πείτε μου που είναι η Aria!!" απαίτησε τρομερά ανήσυχος. Η Jacqueline ακούμπησε απαλά τον δεξιό του ώμο. "Αδελφέ ηρέμισε." ψυθήρισε καθυσηχαστικά. Όμως εκείνος δεν την άκουγιε. Το βλέμμα του είχε εντοπίσει το πτώμα της Aria και ήταν καρφωμένο πάνω του. Τα βήματα του έγιναν τονισμένα και έντονα προς το μέρος της. Έσκυψε πάνω από το σιδερένιο ράτζο με το λευκό πανί. Το έπιασε και το απομάκρυνε ελάχιστα μέχρι να αντικρίσει το ασημένιο πρόσωπο της Aria. Τα μάτια του γούρλωσαν καθώς κοιτούσε άναυδος την τραγική εικόνα μπροστά του! Κατάφερε να προσέξει ακόμη και τα σημάδια απο τον πνιγμό της! Μα γιατί να κάνει κάτι τέτοιο στον ευατό της; Ήταν τόσο νέα και ελεύθερη να ζήσει την ζωή της έτσι όπως ήθελε...γιατί να την τελειώσει τόσο βάναυσα;! Προφανώς η απάντηση ήταν άγνωστη σε όλους εκτός από εκείνη. "Κύριε δεν μπορείτε να βρίσκεστε εδώ." είπε ένας αστυνομικός που βρισκόταν δίπλα του. Ο Elijah σκέπασε το πτώμα της Aria, σηκώθηκε και κοίταξε με ένα σοβαρό αλλά και γεμάτο λύπη βλέμμα τον άνδρα μπροστά του. "Εσύ δεν θα έπρεπε να βρίσκεσαι εδώ. Φύγε και πάρε τους υπόλοιπους μαζί σου!" τον ψυχανάγκασε. Ο άνδρας υπάκουσε στην εντολή του και απομακρύνθηκε από κοντά του. "Elijah..." είπε δειλά η Jacqueline καθώς ακουμπούσε συμπονετικά τον δεξιό του ώμο. Την κοίταξε σχεδόν βουρκωμένος. "Πρέπει να φύγουμε." συνέχισε. Κούνησε βιαστικά τον ώμο του θέλοντας να διώξει το χέρι της από κοντά του. "Freya μπορείς να κάνεις ένα ξόρκι ώστε να βρεις το πνεύμα της και να την φέρεις πίσω;" ρώτησε σκεπτικός. Φαινόταν πως προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να την επαναφέρει. "Θα προωθήσω να βρω το πνεύμα της. Αν και θα είναι δύσκολο επειδή έχει καταρριφθεί η άλλη πλευρά αλλά θα το κάνω." υποσχέθηκε. "Ωριαία." απάντησε ανακουφισμένος ο Elijah.

Την ίδια στιγμή ο Edward καθόταν στον άσπρο δερμάτινο καναπέ του σπιτιού του πίνοντας ένα ποτήρι κρασί. Χαμένος στις σκέψεις του. Ένα έντονο αεράκι φύσηξε στο σπίτι κάνοντας το ποτήρι να γλιστρήσει απο τα χέρια του και να πέσει στο πάτωμα. Έσκυψε να πιάσει τα χιλιάδες σκορπισμένα γυαλιά. Όταν σηκώθηκε, πρόσεξε μια οικεία μορφή να στέκεται μπροστά του. Άφησε τα γυαλιά πάνω στο τραπεζάκι μπροστά του και την κοίταξε άναυδους. "Victoria;" ψέλλισε. Εκείνη τον πλησίασε. Ένα χαμόγελο στόλισε τα χείλη της. "Γειά σου αδελφέ μου-". "Πως είναι δυνατόν; Αφού η άλλη πλευρά δεν υπάρχει!" απόρησε εκείνος. "Οι κυνηγοί δεν πηγαίνουν στην αλλη πλευρά αλλά σε ένα διαφορετικό μέρος που τους επιτρέπει να επισκέπτονται σπάνια τα αγαπημένα τους πρόσωπα." είπε με ένα ήρεμο χαμόγελο. Ο Edward εξακολουθούσε να την κοιτάζει μπερδεμένος. Ένιωθε κάτι παράξενο από εκείνη. Δεν μπορούσε να καταλάβει αν ήταν το γεγονός του θανάτου της ή όλα αυτά τα αλλόκοτα πράγματα που του έλεγε. "Γιατί να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο μόνο για κυνηγούς;" ρώτησε παραξενευμένος. Η Victoria ανασήκωσε τους ώμους της. "Δεν ξέρω! Μάλλον οι αρχαίες μάγισσες το έκαναν για να διατηρήσουν την ύπαρξη του είδους." είπε σοβαρά. Πλησίασε τον Edward και έπιασε απαλά την αριστερή του παλάμη. Τον κοίταξε στα μάτια. "Αφησε αυτά τώρα. Μου έλειψες και δεν έχω πολύ χρόνο μέχρι να...φύγω ξανά." είπε με ένα χαμόγελο και τον πλησίασε ακόμη περισσότερο. "Και μένα μου λείπεις...έπρεπε να σε είχα βγάλει από εκεί. Τώρα δεν θα σε είχε δολοφονήσει η Cassandra..." είπε καθώς κοιτούσε θλιμμένος το χλωμό πρόσωπο της. "Μην κατηγορείς τον εαυτό σου! Δεν φταις εσύ που είμαι κολλημένη σε ένα απαίσιο μέρος επειδή δεν κατάφερες να με σώσεις. Δεν είναι δικό σου λάθος!" είπε με ένα ειρωνικό ήρεμο βλέμμα. "Ναι..." ψέλλισε παραξενευμένος ο Edward από την απότομη συμπεριφορά της. Η Victoria τον κοίταξε στα μάτια. "Αλλά να ξέρεις πως σε αγαπώ πολύ και πάντα θα ισχύει αυτό σε όποια μορφή και να βρίσκομαι!" συνέχισε με το ίδιο βλέμμα και αγκάλιασε σφιχτά τον Edward. Την αγκάλιασε και εκείνος με περισσότερη δύναμη μέχρι που την πέταξε μακριά του. Εκείνη σηκώθηκε με αστραπιαία ταχύτητα και τον κοίταξε ξαφνιασμένη. "Τι κάνεις;" ρώτησε απορημένη. "Πιστεύεις πως είμαι τόσο ανόητος ώστε να πιστέψω το θέατρο σου Cassandra;" είπε τσαντισμένα. Η Victoria πήρε την μορφή της Cassandra. "Για λίγο το πίστεψα." είπε με ένα σατανικό χαμόγελο. Τότε ο Edward ένιωσε έναν φρικτό πόνο να κυριεύει το σώμα του! Λύγισε τα πόδια του προσπαθώντας να αντισταθεί. "Που είναι ο αδελφός μου; Έψαξα παντού αλλά δεν τον βρήκα!" είπε εκνευρισμένη η Cassandra. "Ναι γιατί δεν θα τον βρεις εδώ....και αν δεν τον βρεις εδώ δεν θα τον βρεις πουθενά!" είπε προσπαθώντας να στηριχθεί στα πόδια του. Η Cassandra τέντωσε το δεξί της χέρι μπροστά κολλώντας τον Edward στον τοίχο. Τον πλησίασε κοιτάζοντας τον με ένα τρελά εξοργισμένο βλέμμα. "Αν τον πειράξεις-". "Η αδελφή μου είναι νεκρή εξαιτίας σου! Του αξίζει!" την διέκοψε εκείνος. Η Cassandra απομακρύνθηκε ελάχιστα από κοντά του. Τον κοίταξε με ένα κακιασμένο βλέμμα. "Βλέπω το πρόβλημα σου! Θρηνείς και ταυτόχρονα θέλεις να με σκοτώσεις! Με μισείς επειδή πήρα την αδελφή σου με το μέρος μου, την κράτησα, την έστρεψα εναντίον σου και τελικά την σκότωσα!" είπε με μια προκλητική πονηρή φωνή. Ο Edward προσπάθησε να ξεκολλήσει το σώμα του από τον τοίχο εμφανώς τσαντισμένος με τα λόγια της! Η Cassandra τον πλησίασε και τον κοίταξε στα μάτια. "Ξέρεις ποιές άλλες ήθελαν την αδελφή σου νεκρή;..Οι αρχαίες μάγισσες!" αποκάλυψε πονηρά. Το πρόσωπο του Edward γέμισε με θυμό και χιλιάδες ερωτηματικά! "Τι εννοείς;" απαίτησε. "Η Victoria ήταν πάντοτε ένα πρόβλημα για τις αρχαίες μάγισσες. Έπαιρνε τους κυνηγούς του Liam ώστε να τους απομακρύνει από κοντά του, αρνιόταν να γίνει κυνηγός...! Όλο αυτό τις εξόργισε και ήθελαν να την ξεφορτωθούν. Έτσι όταν έκανα το ξόρκι για να αυξήσω την δύναμη μου, επικοινώνησα μαζί τους και μου είπαν τι ήθελαν να κάνω. Ο φόνος της αδελφής σου δεν είναι τίποτα σε σχέση με όσα έχει να περάσει κοντά τους!" εξήγησε υποχθόνια. Ο Edward έξαλλος πια από τα νέα που είχε ακούσει της επιτέθηκε σπάζοντας το ξόρκι της. Την έριξε στο πάτωμα και κράτησε τους ώμους της. "Θα σε κάνω να υποφέρεις γι αυτό για το υπόλοιπο της μίζερης αιώνιας ζωής σου! Θα σκοτώσω τον αδελφό σου και θα σου στείλω το πτώμα του!-". "Ή μπορώ να σκοτώσω την Alison και να σου στείλω το δικό της πτώμα." μούγκρισε ρίχνοντας τον μακριά με τις δυνάμεις της. Σηκώθηκε όρθια και τον κοίταξε ελάχιστα τσαντισμένη. "Τώρα που έχει χάσει την μνήμη της είναι πιο εύκολος στόχος-"."Έχω ακόμη τα ένστικτα μου!" την διέκοψε η φωνή μου. Την πλησίασα αγριεμένη. "Motus!" είπα έντονα τεντώνοντας μπροστά το δεξί μου χέρι. Η Cassandra κόλλησε στον τοίχο με δύναμη. Ένα σατανικό και συγχρόνος κοροϊδευτικό χαμόγελο απλώθηκε στα κόκκινα χείλη της. "Δεν έχεις ιδέα από τα ξόρκια που μπορείς να κάνεις για να με αντιμετωπίσεις!" είπε γελώντας. "Κάνεις λάθος! Πράγματι δεν έχω την μνήμη για να ανακαλέσω όλα τα ξόρκια που γνωρίζω αλλά μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν άλλο τρόπο!" είπα με ένα σοβαρό και δυναμικό βλέμμα. Κοίταξα έντονα την Cassandra και ένα μαύρο νέφος την σκέπασε αποδυναμώνοντας την. Στην συνέχεια φλόγιες την περικύκλωσαν καθώς προσπαθούσε να ξεφύγει. Ο Edward με κοιτούσε έκπληκτος! Ένιωθα μια ζεστή φλόγα να καίει μέσα μου καθώς την έβλεπα να υποφέρει. Το απολάμβανα! Συγκεντρώθηκα σε αυτό το παράξενο είδος δύναμης και εξαφάνισα την Cassandra.