𝑳𝗶եե𝐥ℯ ʂⱳℯℯե

"Ήμουν δικιά του και ήταν δικός μου"

🚫ΠΡΟΣΟΧΗ!!
Το κεφάλαιο έχει σκηνές ακατάλληλου περιεχομένου.
Παρακαλώ διαβάστε με δική σας ευθύνη.🚫

Καλή απόλαυση!

Την κοίταξα έκπληκτη. "Τι εννοείς;" ρώτησα. "Πιάσε το χέρι μου." είπε και άπλωσε το χέρι της. Δίστασα λίγο αλλά το έπιασα. Μεταφερθήκαμε σε μια πόλη. Κοίταξα μια πινακίδα που υπήρχε στην άκρη μιας πλατείας. Εγραφε: 'Παρίσι 1170'. "Είμαστε στην Γαλλία!" είπα έκπληκτη. Δεν ήξερα τι ήθελε να μου δείξει τόσο παλιά. "Στην Γαλλία του μεσαίωνα." με διόρθωσε η κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά. Κοίταξα πίσω μου. Είδα ένα κτίριο. Ήταν τεράστιο. Είχε ξύλινες σκαλωσιές παντού. 'Η Παναγία των Παρισίων!' σκέφτηκα. "Ωραία. Γιατί είμαστε εδώ;" ρώτησα. "Θα δεις." είπε μυστηριώδης και προχώρησε.

  Μπήκαμε σε ένα μέρος. Ήταν κάτι σαν μπαρ αλλά πολύ παλιό. Παντού υπήρχε κόσμος. Άλλοι έπιναν, άλλοι μιλούσαν και άλλοι χόρευαν στον ρυθμό της ζωντανής μουσικής. Είδα μια πανέμορφη γυναίκα με σκούρα κόκκινα μαλλιά και σμαραγδί μάτια.

Φορούσε ένα μαύρο μακρύ φόρεμα της εποχής και μια ποδιά. Σέρβιρε μια κανάτα με κρασί σε ένα τραπέζι γεμάτο με άντρες. Ένας από αυτούς έβαλε το χέρι του στους γοφούς της. Εκείνη αμέσως το έπιασε και το κοπάνισε πάνω στο τραπέζι πιέζοντας το. "Αν το ξανακάνεις αυτό θα σου βγάλω το χέρι και θα σε βάλω να το φας! Κατάλαβες;" είπε εκνευρισμένη. Ο άντρας της έγνεψε καταφατικά φοβισμένος. Ήταν πολύ δυναμική! Άφησε το χέρι του και πήγε προς την κουζίνα.
Όταν βράδιασε και αφού η γυναίκα τελείωσε το καθάρισμα κάποιον τραπεζιών, πήγε έξω από μια πόρτα. Κοίταξε δεξιά και αριστερά καχύποπτη και την άνοιξε. Ήταν το μπάνιο. Μπήκε μέσα και στάθηκε έξω από μία πόρτα. Έβγαλε ένα κλειδί από την τσέπη της ποδιάς της και την ξεκλείδωσε. Κατέβηκε τις σκάλες και πήγε σε ένα υπόγειο τούνελ. Πήρε ένα ξύλο και άναψε φωτιά με τις δυνάμεις της. Στο τέλος του τούνελ υπήρχε μια άλλη μεγάλη ξύλινη πόρτα. Την άνοιξε και μπήκε μέσα σε ένα μεσαίου μεγέθους δωμάτιο. Έκανε ένα ξόρκι και παντού άναψαν κεριά που το φώτισαν. Στην μέση είχε δύο καναπέδες και δύο πολυθρόνες απέναντι τους. Παντού υπήρχαν βιβλιοθήκες γεμάτες με βιβλία. Η γυναίκα έβγαλε ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη και το άνοιξε. Άρχιζε να διαβάζει. Από ότι καταλαβα το περιεχόμενο του βιβλίο είχε να κάνει με ξόρκια. "Δεν καταλαβαίνω. Γιατί με έφερες εδώ;" ρώτησα μπερδεμένη την κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά. "Είσαι εδώ γιατί πρέπει να μάθεις την ιστορία μας. Είναι χρέος σου να την μάθεις και η ιστορία μας ξεκινάει από αυτήν την γυναίκα. Την Liana Dilaurentis. Αυτή που έφτιαξε την οργάνωση 'Liars United'. Αυτή που έσπασε τα τετριμμένα και τις νόρμες των υπερφυσικών πλασμάτων με τον δυναμικό και ανεξάρτητο χαρακτήρα της!" είπε. Έλαμπαν τα μάτια της από θαυμασμό. Πίστευε πολύ στην Liana και αυτό ήταν κάτι που φαινόταν. "Μισό λεπτό. Είπες Liana Dilaurentis;!" ρώτησα. Πίστευα πως το επίθετο δεν ήταν απλά μια συνωνυμία. Η κοπέλα με κοίταξε. "Alison μόλις συνάντησες την δημιουργό όλης σου της οικογένειας." είπε με σοβαρό τόνο στην φωνή της. Κοίταξα την Liana ξαφνιασμένη. Φυσικά εκείνη δεν είχε καταλάβει τίποτα. Δεν πρόσεχε την παρουσία μας! Ήμασταν σαν φαντάσματα! Τελείωσε το διάβασμα, έβαλε το βιβλίο στην βιβλιοθήκη και πήρε ένα άλλο. Τότε ακούστηκε ένας θόρυβος από πάνω. Ήταν σαν κάποιος να χτυπάει την πόρτα. Η Liana άφησε το βιβλίο στον καναπέ και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα. Ανέβηκε τις σκάλες και κλείδωσε την πόρτα του μπάνιου. "Liana! Ξέρουμε ότι είσαι μέσα! Άνοιξε!" ακούστηκε μια βροντερή αντρική φωνή. Η Liana έντρομη έκρυψε τα κλειδιά στην τσέπη της ποδιάς της, τίναξε βιαστικά τα μαλλιά της μπροστά από έναν καθρέφτη, πήρε μια βαθιά ανάσα και άνοιξε την πόρτα. Εξώ βρισκόντουσαν πέντε άντρες με μαύρα ρούχα και μαύρες μπέρτες με κουκούλα. Ένας που ήταν μπροστά έβγαλε την κουκούλα. Ήταν ένας ψηλός λεπτός όμορφος άντρας με καστανόξανθα κοντά μαλλιά που είχαν μπούκλες στην άκρη τους, γαλάζια μάτια και ελάχιστο μούσι. "Liam! Σε τι οφείλεται αυτή η μεταμεσονύχτια επίσκεψη;" ρώτησε με ένα ψεύτικο χαμόγελο. "Ξέρεις πολύ καλά. Που το κρύβεις;" ρώτησε επιθετικά. "Που κρύβω τι; Δεν σε καταλαβαίνω. Αν έκρυβα κάτι θα το είχες μάθει μέχρι τώρα οπότε γιατί δεν με αφήνεις ήσυχη;" είπε με έναν ήρεμο αλλά με πολύ εκνευρισμό τόνο στην φωνή της. Προσπαθούσα να συγκρατήσει τα νεύρα της αλλά φαινόταν ότι δεν συμπαθούσε καθόλου τον Liam. Έκανε ένα βήμα προς τα πίσω αλλά ο Liam την άρπαξε από το χέρι. "Ξέρω τι είσαι και πολύ σύντομα θα το μάθει όλο το Παρίσι! Είσαι μια αιρετική και όσο κρύβεσαι τόσο περισσότερο φαίνεται!" είπε με μίσος και πονηριά. Τα μάτια της Liana έγιναν σκούρο μπλε. Σαν άγρια θάλασσα. Ο Liam την κοίταξε ξαφνιασμένος. Τότε τον σταμάτησε ένας κουκουλοφόρος και έβγαλε την κουκούλα του. Έμεινα έκπληκτη. "Elijah!" ψυθήρισα ξαφνιασμένη. "Τι κάνεις Elijah;" είπε εκνευρισμένος ο Liam. "Θα ήταν καλύτερο να μην το κάνεις αυτό εδώ. Μπορούμε να καταλάβουμε αν η Liana είναι αιρετική χωρίς να κυνδιεψούμε την θέση μας." είπε με σοβαρό βλέμμα. Ο Liam χαλάρωσε το χέρι του από την Liana. "Εντάξει. Αλλά θα μείνει κάποιος εδώ για να μας αποδείξει ότι δεν είναι αιρετική. Elijah θα το κάνεις εσύ;" είπε. "Φυσικά." απάντησε. Ο Liam και οι άλλοι τρεις κουκουλοφόροι έφυγαν. Η Liana ξεφύσηξε εκνευρισμένη. "Τι θέλεις;" ρώτησε. "Να σε προστατέψω από αυτούς. Ξέρουν τι είσαι και θα σε σκοτώσουν!" είπε σοβαρά ο Elijah. "Αν φοβόμουν τόσο πολύ ότι θα με κυνηγούσαν να μην με άλλαζες ποτέ!" είπε δυναμόνοντας τον τόνο της φωνής της και πλησίασε τον Elijah. Κοιτάχτηκαν στα μάτια. "Ξέρεις ότι δεν είχα άλλη επιλογή. Ήταν ο μόνος τρόπος για να ζήσεις! Γι αυτό είμαι μαζί τους. Για να τους πείσω ότι δεν είσαι αυτή που νομίζουν." είπε με ένταση στην φωνή του. Δεν ήταν η ένταση του θυμού αλλά η ένταση της αγάπης και της ανησυχίας. Την αναγνώρισα αμέσως. Είχε την ίδια ένταση στην φωνή του πολλές φορές όταν ανησυχούσε για εμένα. Η Liana απομακρύνθηκε λίγο. "Γι αυτό παράτησες τα αδέλφια σου; Για να με προστατέψεις ή για να βρεις τρόπο να κάνεις τον αδελφό σου τον Klaus Ιβρύδιο όπως θέλει;" ρώτησε απαιτητικά. Το βλέμμα του Elijah έδειχνε ότι είχε ξαφνιαστεί με αυτήν την ερώτηση. Την πλησίασε και της χαΐδεψε απαλά τα μαλλιά. "Είμαι εδώ γιατί σε αγαπώ και θέλω να σε προστατέψω." είπε με έναν σιγανό και γλυκό τόνο στην φωνή του. "Ευχαριστώ για την βοήθεια αλλά το έχω υπό έλεγχο αλήθεια." είπε. Δεν μπορούσα να βλέπω τον Elijah με άλλη. Ήξερα ότι ήμασταν στο παρελθον και ότι αυτά έχουν συμβεί αλλά δεν μπορούσα ούτε στην ιδέα να τον βλέπω με άλλη ακόμα και αν αυτή είναι κάποια που έζησε πολλά χρόνια πριν. "Πες μου γιατί με έχεις φέρει εδώ. Γιατί δεν νομίζω πως τα γκομενικά της Liana με το αγόρι μου, μου διδάσκουν αυτήν την ιστορία που 'είμαι υποχρεωμένη να μάθω' όπως είπες." είπα με έναν εριστικό τόνο στην φωνή μου και σταύρωσα ενοχλημένη τα χέρια μου. Η κοπέλα έκανε έναν μομφασμό. "Ναι έχεις δίκιο. Ωραία! Πιάσε το χέρι μου. Θα πάμε σε μια σημαντική στιγμή στην ζωή της." είπε και άπλωσε το χέρι της. "Το ελπίζω." είπα ειρωνικά και το έπιασα.
Ένα άσπρο εκτυφλωτικό φως εμφανίστηκε για λίγα δευτερόλεπτα. Τότε μεταφερθήκαμε στο ίδιο μέρος μια μέρα αργότερα. Η Liana βρισκόταν στο υπόγειο και έφτιαχνε κάποια φίλτρα. Τότε μπήκαν μέσα τρεις κοπέλες. Ήταν πολύ όμορφες. Οι δύο είχαν πολύ ανοιχτόχρωμο δέρμα και η άλλη σταρένιο.Όλες κρατούσαν στα χέρια τους από ένα μαύρο βιβλίο. "Σας ακολούθησε κανείς;" ρώτησε η Liana. "Οχι." απάντησαν ομόφωνα. Τότε μπήκε μέσα τρέχοντας η κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά. Ήταν λίγο διαφορετική. Φορούσε ένα άσπρο μακρύ φόρεμα και κοσμήματα. Κρατούσε και αυτή στα χέρια της ένα μαύρο βιβλίο. "Συγγνώμη που άργησα." είπε λαχανιασμένη. "Δεν πειράζει Amelia." είπε ήρεμα η Liana. Κοιτούσα την κοπέλα ξαφνιασμένη. "Ήξερες την Liana! Γι αυτό την λατρεύεις τόσο!" είπα ξαφνιασμένη κοιτάζοντας της. "Ναι αλλά κατάφερε να κάνει κάτι που δεν ήξερα πως γινόταν. Με έκανε αθάνατη και κατάφερα να κρατήσω τις μαγικές μου δυνάμεις. Πάντα έλεγε πως όλα γίνονται αρκεί να έχεις τα κατάλληλα μέσα." είπε με ένα χαμόγελο θαυμασμού. "Από δω και στο εξής τα πράγματα για εσάς θα αλλάξουν. Θα αλλάξετε. Θα γίνετε πιο δυνατές και θα μπορείτε να νικήσετε τους εχθρούς σας. Όμως ποτέ δεν πρέπει να αποκαλυφθείτε σε κανέναν! Οι κυνηγοί είναι παντού και αν σας βρουν θα σας σκοτώσουν!" είπε με σοβαρό βλέμμα. "Γιατί οι κυνηγοί να θέλουν να μας σκοτώσουν;" ρώτησε η Amelia. "Πιστεύουν πως είμαι αιρετική επειδή είμαι βαμπίρ και μάγισσα με σκοτεινή και φωτεινή μαγεία και πιστεύουν ότι όποιον βοηθάω με τις δυνάμεις μου πρέπει να πεθάνει. Όμως αυτό θα αλλάξει. Μαζί θα το αλλάξουμε! Όταν κάνω το ξόρκι δουλειά σας θα είναι να προστατεύστε τους 'αιρετικούς' και όποιον άλλο θέλουν να κυνηγήσουν οι κυνηγοί!" είπε με μια δυναμική και πειστική φωνή. Όλες την πίστεψαν.
Έπιασαν τα χέρια τους μεταξύ τους. "Επαναλάβετε μετά από εμένα. Levīto esīeo avís metîka.". Άρχισαν να λένε το ξόρκι ξανά και ξανά. Άναψε φωτιά γύρω τους και φύσηξε δυνατός αέρας. Τα μαύρα βιβλία απέκτησαν ένα μαύρο αστέρι πεντάλφα και από κάτω δύο αρχικά 'L.U.' Όταν τελείωσαν το ξόρκι άνοιξαν τα μάτια τους. "Είμαστε στην ίδια πλευρά τώρα. Είμαστε όλες το ίδιο. Σε αυτά τα βιβλία βρίσκονται όλα τα ξόρκια και όλη η ιστορία που πρέπει να ξέρουμε εμείς και οι επόμενες γενιές μας για την μαγεία. Τα βιβλία αυτά μπορούν να τα ανοίξουν μόνο μέλη της οργάνωσης μας. Καταλάβατε;" ρώτησε. "Συγγνώμη αλλά τι είναι το 'L.U.';" ρώτησε μια ξανθιά κοπέλα με πράσινα μάτια. "Αυτό είναι το όνομα της οργάνωσης μας. 'Liars United'." είπε η Liana.