𝑳𝗶եե𝐥ℯ ʂⱳℯℯե

Φιλία

   Άνοιξα τα μάτια μου και σηκώθηκα απότομα. Κοίταξα τριγύρω. Το μέρος έμοιαζε με αρχαίο ναό. Είχε παντού μαρμάρινους κίονες και δάδες με αναμένα κεριά. Το φως του ήλιου αχνοφαινόταν μέσα από το ξύλινο μισοσπασμένο ταβάνι. Ένιωσα έναν φρικτό πόνο στον λαιμό μου. Το δάγκωμα του Klaus είχε αρχίσει να εξαπλώνεται σε όλο μου το σώμα και όσο περνούσε η ώρα γινόταν χειρότερο. "Σε λίγο θα αρχίσουν οι παραισθήσεις αν δεν σε έχω σκοτώσει μέχρι τότε."  είπε σατανικά ο Klaus. "Klaus, ο Mikle μας έφερε εδώ για κάποιο λόγο. Δεν πρέπει να τσακωθούμε αν θέλουμε να βγούμε από εδώ μέσα. Δεν πρέπει να συμβεί αυτό!" είπα με ένα βλέμμα που προσπαθούσε να τον πείσει. Με πλησίασε. "Το μόνο πράγμα που θα συμβεί είμαι εγώ που θα καρφώσω αυτό εδώ το σίδερο στην καρδιά σου και μετά ο Mikle θα είναι παρελθόν." είπε με οργή. "Τι εννοείς;" ρώτησα παραξενευμένη. "Εσύ έκανες το ξόρκι για να φέρεις τον Mikle πίσω στην ζωή. Αν πεθάνεις το ξόρκι θα λυθεί και ο Mikle θα είναι νεκρός για πάντα!". "Μπορώ απλά να τον σκοτώσω!" είπα έντονα. "Ναι αλλά δεν θα τιμωρηθείς έτσι." είπε με κακία και πέταξε ένα κομμάτι σίδερο προς το μέρος μου. Το απέφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Ο Klaus βρήκε κάποια σκουριαμένα κόμματα από σίδερο, τα άναψε στις δάδες με τα κεριά και άρχισε να τα πετάει προς το μέρος μου. Έτρεξα με αστραπιαία ταχύτητα και συνέχεια κοιτούσα πίσω μου για να μπορέσω να αποφύγω τα πυρωμένα  σίδερα που ερχόντουσαν καταπάνω μου. Άκουσα την βροντερή φωνή του Klaus."Μπορείς να τρέξεις αλλά δεν μπορείς να κρυφτείς από μένα Alison! Όπου και να πας θα σε βρω....και θα σε σκοτώσω!" είπε με κακία. Συνέχισα να τρέχω ώσπου κάτι με έκανε να σταματήσω απότομα. Κοίταξα το σώμα μου. Το δάγκωμα είχε καλύψει σχεδόν όλο μου το δέρμα. Η πληγή ήταν τεράστια και δεν σταματούσε. Ακούστηκε η φωνή της Marlissa."Ξέρω ότι πονάει αλλά σου αξίζει αδελφούλα." είπε σατανικά. "Τι κάνεις εδώ; Σε σκότωσα!" είπα προσπαθώντας να διακρίνω την μορφή της. Όλα είχαν θολώσει και έκανα αρκετή προσπάθεια για να καταλάβω το άτομο που μου μιλούσε. Τότε ένα βέλος καρφώθηκε στην πλάτη μου. "Αν μας σκότωσες τότε γιατί είμαστε εδώ;" άκουσα την φωνή του Ted. "Μάλλον είσαι και εσύ νεκρή." είπε ο Alfred. Τότε ένα νέφος σκέπασε το σημείο που βρισκόμουν. Γονάτισα εξαντλιμένη. Κοίταξα δεξιά και αριστερά. Έκανα μεγάλη προσπάθεια να καταλάβω ότι η Marlissa, ο Ted και ο Alfred με πλησίαζαν απελπιστικά. "Φύγετε....Είστε νεκροί..... Βλέπω παραισθήσεις." είπα αδύναμα. Ο Ted  έσκυψε κοντά μου. "Αν βλέπεις παραισθήσεις πως μπορώ να κάνω αυτό;" είπε ειρωνικά και κάρφωσε ένα κομμάτι σίδερο στον λαιμό μου. Ένιωσα το σίδερο να μπαίνει μέσα στον λαιμό μου και να σκίζει το λαρύγγι μου. Με όση δύναμη μου είχε απομείνει έπιασα το σίδερο και το πέταξα μακριά. Πήρα λίγες βαθιές ανάσες και τότε αισθάνθηκα κάτι παράξενο. Ακούμπησα τα χέρια μου στο πάτωμα και τότε εμφανίστηκε ένα αστέρι πεντάλφα. "Φύγετε μακριά μου!" τους πρόσταξα. Με αγνόησαν και συνέχισαν να πλησιάζουν με τα όπλα τους. Ένιωσα μια σκοτεινή ενέργεια να βγαίνει από τα άκρα των δαχτύλων μου. Πέταξα αυτή τη δύναμη ψηλά. Το ταβάνι έσπασε σε χίλια κομμάτια και όλα έπεσαν πάνω τους. "Alison." ακούστηκε η ήρεμη φωνή του Elijah. Σηκώθηκα  απότομα, γύρισα προς το μέρος του και τον κοίταξα. "Μείνε μακριά μου Elijah!" είπα τρομαγμένη και το αστέρι πεντάλφα που βρισκόταν στο πάτωμα τυλίχθηκε στις φλόγες. Ο Elijah με πλησίασε. "Alison χαλάρωσε. Εγώ είμαι. Ο Elijah." είπε και έκανε άλλο ένα βήμα προς το μέρος μου. "Είπα μείνε μακριά μου!" τον πρόσταξα. "Ξέρω ότι έχεις χάσει τον έλεγχο αλλά μπορείς να το παλέψεις και ξέρω ότι θα τα καταφέρεις. Έλα." είπε γλυκά και άπλωσε το χέρι του. Οι φλόγες που με κύκλωναν έσβησαν και με δισταγμό πλησίασα τον Elijah. Έπιασα το χέρι του. "Είσαι παγωμένη!" είπε τρομαγμένος. Άρχισα να χάνω τις αισθήσεις μου και έπεσα στην αγκαλιά του. "Πρέπει να βρούμε τον Klaus. Είναι ο μόνος που μπορεί να σε θεραπεύσει....Αλλά αν δεν το κάνει;" είπε με έναν παράξενο τόνο στην φωνή του που με έκανε να υποψιαστώ πως αυτός στον οποίο μιλούσα δεν ήταν ο Elijah. "Elijah....πρέπει να τον πείσεις...." ψελλησα αδύναμα και έβηξα στον αγκώνα του αριστερού χεριού μου. "Ηρέμισε. Όλα θα πάνε καλά." είπε με έναν ήρεμο ήχο που έκρυβε ειρωνεία μέσα του. Μου χαΐδεψε απαλά το κεφάλι και έκλεισα τα μάτια μου. Τότε ένιωσα την κίνηση των χεριών του που προσπαθούσαν να καρφώσουν κάτι σε εμένα. Έτσι άνοιξα απότομα τα μάτια μου, έπιασα το σίδερο και έσπρωξα τον Klaus στον τοίχο. "Μπορεί να έχω παραισθήσεις και να βλέπω άλλα πράγματα αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να σε καταλάβω Klaus. Εγώ και εσύ είμαστε το ίδιο πράγμα! Κάνουμε τα πάντα για να πάρουμε αυτό που θέλουμε." είπα εκνευρισμένη και πέταξα το κομμάτι σίδερο στα πλευρά του Klaus.