Close To You (COMPLETED)

Chapter 14

Chapter 14

I know being with him will make me feel being in jail by my feelings. Pero ano ba ang magagawa ko? Ang iwasan s'ya? Thats will help me for sure but it will make me misserable also by thinking that he did nothing wrong.

Muli kong binuksan ang laptop at napag-pasyahan na tapusin na ang pinapagawa saakin ng aking step sister. Ito ang nag-silbing pinag-kakakitaan ko dahil binabayaran naman nila ako sa mga ginagawa kong paper works nila. At iyong ang nag-silbing taga-salba saakin sa mga projects sa school na kina-kailangan talagang mag-labas ng pera. Tumatanggap din ako ng mga kung ano-anong secret na projects ng mga school mates ko. Si Mama kasi hindi na muli ako binibigyan ng pera tulad noon kaya pinag-samantalahan ko na ang gustong mangyari ng kambal kong kapatid. I don't have any choice but to provide for my own needs.

Nang matapos ko 'yon ay napag-pasyahan kong pumunta ng canteen para sundan sina Charbhel. Nasa iisang mahabang table sila nina Belly, Seth, Jessy, Tina and Charbhel. They were laughing, may pahampas pa sa lamesa hindi ko alam kung sino nanaman pinag-tritripan ng mga 'to.

Nang makita ako ni Seth na papalapit ay tumayo ito at inakbayan ako. "Itong maganda nating kaibigan, maraming gustong pumila para manligaw." Kumunot ang noo ko pero hindi 'yon pinansin at tumabi nalang kay Charbhel para iabot sa kanya ang laptop.

"Thank you." Tumango s'ya at muling ibinalik saakin ang laptop.

"Ibalik mo sakin kapag tapos mo na lahat ng agenda mo." mapagbiro n'yang sinabi kaya kinuha ko muli iyon.

"Ano nga ulit 'yon Seth? Si Katrina marami gustong manligaw?" si Belly na nasa harap ko. Pinagigitnaan ako ni Seth at Charbhel, nasa harap naman si Tina at Belly.

"Oo, sa varsity namin, tanong sila ng tanong kasi diba kaklase ko s'ya tapos close pa." Ngumiti ako pero hindi ko nakakitaan ang sarili kong maging interesado sa sinasabi n'yang mga lalaking nagkakagusto saakin.

"Tapos ano sinabi mo?" si Tina naman ngayon ang nag-tatanong.

"Syempre, sinabi kong hindi naman s'ya 'yong madaling makuha kasi masyadong fierce." Tumawa sila kaya ngumuso ako at inirapan sila.

"Sobrang ganda kasi nitong dalawa, mag-bestfriend kayo talaga bago paman kayo pumasok dito?"

"Oo Belly, at mukha na nga kaming mag-kapatid n'yan ni Katrina."

"At pansin ko rin..." napalingon ako kay Seth na nasa tabi ko. "Mukha kayong mayaman eh, sa kilos, pananamit at pananalita."

"Pano naman magiging mayaman, Seth? Kung mayaman sila bakit sila dito mag-aaral kung pwede naman sa public school." Nagkatinginan kami ni Charbhel at natahimik. Sa apat na taon na pag-aaral namin dito. Sinikap namin na hindi malaman ng ibang tao ang pagkatao namin lalo na si Charbhel na talagang mula sa mga mayayaman na pamilya. Ayaw din namin na may isipin sila tungkol saamin.

"Pwede ba naman 'yon? Mga rich kid ngayon di gugustohin tumapak sa lupa ng mahihirap." napatitig ako kay Tina ng sabihin n'ya iyon. What if they'll know that we are from a well -off family? That we are the daughters of the people who runs business? Mag-babago kaya paniniwala nila tungkol saamin?

"At kung mayaman naman talaga sila... edi maganda kasi mas pinili nilang mag-aral dito." si Jessy na kala ko hindi na mag-sasalita dahil masyadong busy sa pagkain n'ya.

Tumikhim ako at ngumiti sa kanila. "Pare-pareho naman tayong tao eh. Ang pinagkaiba lang ang estado ng buhay at kakayahan ng mga tao. I don't want to put bubbles to those who have money pero kasi diba? Nasa pagsisikap ng tao ang kaya nilang marating? We are all equal when we were born pero nag-bago ang lahat ng magsimula magsumikap ang bawat isa para marating ang gusto nilang marating. Right?" Umiling saakin si Tina.

"Sa henerasyon kasi natin, 'yong mga kaedad lang natin pansin mo? Doon sa private school they were born with silver spoon in their mouth. Mayaman na." Ngumiti at pero nandoon ang pagkapahiya hindi narin nagsasalita si Charbhel sa tabi ko, do we have to talk about the different status of life?

"Ganoon iyon dahil may nagsumikap. Look, there's nothing wrong being poor in our generation. We can change it naman diba? That's why we are here, studying, working so hard to reach our dreams."

Ngumiti sila saakin kaya iyon din ang ginawa ko, "Hindi lang maintindihan ng ibang tao, they were afraid to invest to something, when in fact it was just hardwork, patience and understanding."

"You know, Katrina? 'yang mindset mo ang nagugustohan ng mga tao sa'yo. Napaka-swerte ng pamilya mo sa'yo." Hindi muli ako nakapag-salita sa sinabi ni Seth. My parents? Naramdaman ko ang hawak ni Charbhel sa kamay ko sa ilalim ng mesa kaya pinilit koa ng sarili kong ngumiti sa kanila.

May sasabihin pa sana sila pero tumunog ang cellphone ko para sa isang mensahe.

Mr. Serious

Maghihintay parin ako.

Napatayo ako bigla sa binasa at dinampot ang bag ko pati na ang laptop.

"Saan ka pupunta?" Nagtatakang tanong ni Charbhel saakin, "Manonood tayo ng laro nina Seth"

"Ah, kasi may pupuntahan pa ako, sorry."

"Okay lang, mukha naman importante 'yan sa'yo." tinignan ko si Seth na humihingi ng tawad. Pero kasi nag-hihintay saakin si Shan, kanina pa 'yon.

"Sige. Sorry talaga, sa susunod na game promise, manonood ako." Ngumiti lang sila saakin saka ako tumakbo palabas ng canteen at dumeretso na palabas ng eskwelahan.

Hindi naman siguro masa na I-spoil ang sarili ko diba? Dahil hindi naman ito pang matagalan, sasagarin ko na. Lakad takbo ang ginawa ko para marating ang tagpuan namin at comfort place.

Marami akong nakakasalubong na college students na papasok sa school namin, siguro manonood sila ng laro, pero ako ay ang gustong makita ay si Shan.

Nang marating ko ang lugar ay nakita ko s'ya doon na nakaupo at nakatingin sa maulap na kalangitan at nag-sisiliparan na mga ibon. Kung marunong lang ako mag-pinta, ipipinta ko s'ya ngayon mismo.

Naramdaman n'ya siguro ang pag-dating ko kaya lumingon s'ya saakin at ngumiti, ti-nap n'ya ang tabi n'ya para doon ako maupo kaya sinunod ko naman.

Hindi ako nag-salita ng makatabi ako sa kanya ganoon din s'ya saakin. I smiled. Andito nanaman ang kakaibang pag-pintig ng puso ko.

"I want to see you so bad." Nanlaki ang mga mata ko at napatingin sa kanya na nakatingin din saakin, "Dahil nasanay akong palagi kang kasama at nanibago ng hindi kana nagpapakita sa nag-daang linggo." Ngumiti ako at pilit kinakalma ang sarili ko. "You are like a sister to me, you know that right?" Pumikit ako kasabay ng pagtulo ng mga luha ko, hearing it from him hurt me so much. Tumango ako sa kanya at ngumiti pero hindi ko natago sa kanya ang pag-tulo ng mga luha ko.

"Don't do that again, iniiwasan mo ba ako?" umiling ako sa kanya at humikbi na pinag-taka n'ya hindi ko napigilan ang sarili ko, kasabay ng pagliliparan ng masasayang ibon, kasabay ng tugtugin mula sa kanyang cellphone nararamdaman ko ang sakit ng mga salitang binitawan n'ya. I am aware about it. I am aware about his feelings towards me. And that wouldn't be the same with me.

Wala sa sariling napayakap ako sa kanya at umiyak, I want to convince myself that him having feelings towards me wouldn't be impossible pero ng sabihin n'ya iyon ay nagpadurog at nag-pawala ng pag-asang pinanghahawakan ko. I am just a sister to him. That's final.

At sa mga susunod na oras, araw at buwan o kung aabutin pa ng taon, gusto kong sulitin ang panahon na iyon na kasama s'ya. Gusto kong maramdaman ito ng mas malinaw at ihanda ang sarili ko na ang nararamdaman ko ay kailangan ko rin bitawan.

"Thank you for saving me, thank you for giving me strength from all the pain and for being my crying shoulder... K-kuya Shan."