[MAYDON] "THE 7 BADBOY's AND I" [Book1-Book2] [Monteriallé Series #1]

CHAPTER 16

☆☆☆

MAYLA'S POV

[6:00 am in the morning]

Bumangon na ako't naligo..
Pagkatapos ay nagbihis nalang ng natitira ko nalamang na damit..

T-shirt ito ni papa, napakahaba nito saakin , umaabot hanggang balakang ko, dahil matangkad na tao si Papa..
Samantalang nagsuot lamang ako ng Maikling short dahil iyon nalamang din ang natitira kong damit..

Bale tatlong damit na tigpapares lang pala ang nadala ko dito, dahil yung iba ko pang damit ay itinapon na ni Tiya sa putikan, ang hirap ng kunin ng mga iyon kaya iniwan nalamang namin..

*sigh*

Ngayon namomroblema na ako kung anong damit pa kaya ang aking susuotin, partida di panga ako umaabot ng isang linggo, wala na akong maisuot na damit!

Pagkalabas ko ng aking kwarto'y kumuha na muna ako ng tubig sa Ref upang uminom..
Pakiwari ko kasi'y naubusan na ako ng tubig saaking katawan kaya ako ay uhaw-na-uhaw na.

Sakto namang lumabas ng kani-kanilang kwarto sina Manang Esme at Ate Emila

Agad na napadako ang mga tingin ko sa paa ni Manang

MAYLA: T-teka Manang? Y-yung paa mo po baka mabinat!

Pag-aalala kong saad

ESME: *Laugh* Ano ka ba ihja, tignan mo nga oh!

Turo sakanyang mga paa, sabay lakad ng pabalik balik, waring ipinapakita saakin na okay na ang kanyang paa

MAYLA: Hindi na po ba masakit?

Umiling siya

ESME: Hindi na *smile* salamat sa'yo.

Sinsera niyang sabi, dahilan para mapangiti narin ako

EMILIA: Oy bata ka, Ang haba ng iyong biyas at ang puti ng iyong hita, bakit ganyan ang suot mo? Uy.. May krass ka sa isa sa mga amo natin ano? *laugh*

Nanlaki ang aking mga mata sakanyang sinabi't muntikan kopang maibuga sakanya ang tubig na aking iniinom

Dahil sa labis na pagkataranta na baka may makarinig sakaniya'y agaran kong tinakpan ang kanyang bibig gamit ang aking mga kamay

MAYLA: Ateeee! Ano ka ba! baka may makarinig, iisipin pa nila na totoo yang mga sinabi mo!

Nagpupumiglas siya saaking ginawa kaya agad kodin siyang pinakawalan

EMILIA: E' bakit ganyang ang suot mo? Nakakaakit kaya!

Muli kosiyang sinenyasang tumahik dahil baka nga may makarinig

EMILIA: ayt. Okay, sorry.

MAYLA: Anong magagawa ko Ate, E' eto nalang ang natitira kong mga damit! Nung pinalayas kami ng aming tiya, yung mga damit naming magkakapatid itinapon niya sa putikan! Halos lahat! Ito nalamang naisalba kong damit ko, at kakaunti nalang ding damit ng mga kapatid ko! Wala akong choice!

EMILIA: Ganun ba? *sigh* Sorry.. di ko naman kasi alam ang kwento ng buhay mo ano? Oy teka! Pinapasabi nga pala ni sir Felix na maghanda kanaraw dahil may lakad kayo ngayon.

MAYLA: Isa pa nga yan sa mga ipinag-aalala ko, e' damit na pang bahay nga walang-wala na ako, pano pa kaya ang damit panlakad! Tsk.

-----

DYLAN: What's with the noi----

Napabalikwas kami ng tayo't napalingon sa gawi ng nagsalitang iyon, at gayon nalamang ang pagkamaang bagang ko ng makitang si sir Dylan iyon...