[MAYDON] "THE 7 BADBOY's AND I" [Book1-Book2] [Monteriallé Series #1]

CHAPTER 19

☆☆☆

MAYLA'S POV

Pinili ko nalamang na hindi na gumawa pa ng ingay sa aming byahe, tahimik lang akong nakatanaw sa magaganda at naglalakihang buildings na aming nadadaanan.

Hindi ko alam kung saan kami pupunta at kahit na gusto kosiyang tanungin ay mas pinili ko nalamang na manahimik at wag nalamang gumawa ng ingay pa.

Pagkatapos kasi ng matindi naming titigan kanina'y..

Pakiwari ko'y nahihiya na akong kausapin pasiya.

Ang awkward ng paligid...

*cough*

Ngunit siya narin ang gumawa ng paraan upang basagin ang katahimikang pumapalibot saaming dalawa

DYLAN: Felix said na sa SM naraw sila mag hihintay saatin kaya doon tayo magtutungo. Anyway, ano bang klaseng cellphone ang gusto mo?

MAYLA: kahit ano nalang po siguro ser, hindi ko naman din alam kung ano anong klaseng cellphone ang meron, isa pa hindi pa ako nagkakaroon nun.

DYLAN: Really? That's crazy .. isang teenager hindi pa kahit kelan nagkakaroon ng phone? *chuckles*

MAYLA: Madali lang para sa'yo na sabihin yan ser kasi mayaman ka. Samantalang kaming mahihirap, kesa ipambili ng cellphone ang pera e' mas pipiliin nalang naming bumili ng makakain ano? Bakit yung pera ba nakakabusog?

DYLAN: No? But everyone needs it lalo na pag communication ang kailangan diba?

MAYLA: Hindi uso saaming mga taga probinsya yan ser.

DYLAN: Tss. What else can i say, your poor anyway. *smirk*

Dahilan para ako ay mapatingin sakanya, ang yabang talaga! >__<

MAYLA: Palibhasa mayaman ka.

DYLAN: Oh C'mon, I didn't say that to offend you..

MAYLA: Kaya nga madali lang sayo na husgahan ako, dahil ninakawan kita diba?

DYLAN: Na pwede namang nanghingi ka nalang hindi ba? Why'd you have to steal?

MAYLA: Kung nanghingi ba ako bibigyan mo ako? E' sa itsyura mo palang---

DYLAN: Oh see? Ikaw tong todo husga kaagad kahit pa hindi mo pa naman ako kilala.. Ofcourse magbibigay ako, Ng hindi lang isang daan. Baka nabigyan pa kita ng mas malaki pa sa isang daan!

MAYLA: Susss!

DYLAN: You do not believe me don't you?

Hindi ko nalamang siya sinagot bagkus ay mas itinuon ko nalamang ang pansin ko sa labas ng bintana..

*sigh*

Alam ko namang hindi tamang husgahan ko siya, pero hindi ko lang talaga mapigilang hindi makadama ng inis sa tuwing maririnig ko kung paano niya bigkasin ang salitang mahirap, kung paano siya mag-isip tungkol sa mga taong mahirap..

Para kasing sobrang baba na ng tingin niya saamin, porke ba't mayaman siya?

Simula palamang nung una, sobrang baba na ng tingin niya saakin, saaming mahihirap kaya paano ko siya papaniwalaan sakanyang mga sinasabi..

Tsk.

---

Pagkalipas ng isang oras, sa mahaba-habang byahe'y nakikita kona sa hindi kalayuan ang Pangalan ng SM, Ilang liko pa ay, nakarating nadin kami.