[MAYDON] "THE 7 BADBOY's AND I" [Book1-Book2] [Monteriallé Series #1]

CHAPTER 32

☆☆☆

MAYLA'S POV

Pagkatapos ng senaryong iyon, ay sa kabila na nga kami kumain.

Dinig ko parin ang paghagulgol nina Tiya mula sa kabila ngunit mas minabuti ko na lamang na hindi iyon pansinin.

Menudo, Lumpia at Sinabawang Baka ang Inorder ni sir Dylan, Pati narin softdrinks.

DYLAN: Let's eat.

Nakangiti niyang sabi.. bat para sakanya parang balewala lang yung kaninang senaryo?.. ni hindi mo man lang mababakas sa mukha niya ang awa kina Tiya..

*sigh*

Ngunit sa kabila niyon ay Di ko maiwasang hindi mapasulyap sakanya, Ang bilis maglaho ng Madilim niyang awra kanina at ngayon ay maaliwalas na naman ang kanyang mukha..

*sigh*

DYLAN: Mn? Mayla kumain kana, mag aalas cinco na, baka gabihin na tayo sa pag uwi.

Aniya, tumango ako saka sinunod nalamang siya sakanyang gusto.

Masiglang kumakain ang mga bata, maging si Rafael at Jessa..

*smiles*

Kahit pa may nangyaring ganoon.. ang mahalaga, masaya ang mga kapatid ko.
Mga bata pa sila kaya hindi pa nila gaanong naiintindihan ang mga nangyari..

----

Pagsapit ng saktong alas Cinco'y nagpasiya na kaming Umuwi, sakto namang dumating ang Demolition team, kasama ang may-ari ng lupa. Nilapitan niya si Sir Dylan, Kaya si Sir Dylan naman ay sinenyasan kaming pumasok na sa Kotse.

Pinagmamasdan ko nalamang sila sa may bintana, Nag-uusap silang dalawa..

Kinalauna'y dinukot ni sir Dylan sakanyang pantalon ang kanyang wallet, at may kinuha mula roon, saka iyon inabot sa lalaki.

Pagkatapos niyon ay muli na itong humakbang palapit sa gawi namin saka siya sumakay sa kotse.

MAYLA: Anong pinag-usapan ninyo?

DYLAN: Hm? Wala.

Maikli niyang sagot saka niya sinimulang paandarin ang kanyang kotse't pinaharurut ito.

----
Nakatulog na si Rafael sa bisig ko, Dahilan para ako ay mapangiti.

Mukhang napagod tong isang to kakapanood ng videos sa cellphone e' *chuckles*

Nilingo ko sina Jessa sa likuran, at gaya rin ni Rafael, nakatulog narin sila.

MAYLA: Napagod ata silang lahat.

DYLAN: Hayaan mona, bubuhatin nalang natin pag nasa Bahay Ampunan na.

Aniya.

Tinapunan kosiya ng tingin, at matamang titigan.

MAYLA: Mahilig ka pala sa bata?

DYLAN: Oo naman, who wouldn't. I mean.. kids are precious you know, they're stress reliever, happy pill. *chuckles*

MAYLA: *smiles* Akala ko.. kasi, pakikitunguan mo rin sila ng masama gaya nung una mokong nakita..

Natawa siya ng bahagya ngunit nananatili parin ang mga mata sa harapan

DYLAN: Kasi nga bata sila Mayla. *chuckles*

MAYLA: Ganun? So pag sakin okay lang na pagsungitan *pout*

DYLAN: Sometimes.. when I'm on a badmood. You know, i told you to not judge a book by it's cover right?

Tumango ako