Tiny and the Aggressive

🔅26.

R Y A N

"Pett... Peter! Έξυπνα ηλίθιε!" Του ψιθύρισα οσο πιο ησυχα μπορούσα ενω παράλληλα τον έσπρωχνα ταρακουνοντας ολο το κρεβατι . Αφου εβλεπα πως δεν ειχε συγκινηθεί στο ελάχιστο,  αρχισα να του δινω σφαλιάρες μέχρι που άνοιξε τα μάτια του και με αγριοκοιταξε. 

"Έτσι και με χτυπήσεις αλλη μια φορά, θα σου βγάλω το χερι και θα σου το χωσω στον κωλο!" Γρυλισε απειλητικα σπροχνωντας με μακριά για να γυρισει και να ξαναβολεψει την Zoi μέσα στην αγκαλιά του, η οποία ήταν 10 φορές πιο αναίσθητη απο αυτον! Ούτε που ενοχλήθηκε απο τα σκουντηματα μου.

" Peter τελειώνε!" Τίποτα για απάντηση!

Έτσι, εχοντας μια φαεινή ιδέα, εκανα το γύρω του κρεβατιού και άνοιξα το πάπλωμα για να ξαπλώσω δίπλα στην Zoi, ομως μόλις ένιωσε ο Peter τις κινήσεις μου πετάχτηκε όρθιος απο την θέση του έτοιμος να με αφήσει ανάπηρο απο χέρια.

"Τσακισου και σηκω απο το κρεβάτι πριν σε ευνουχισω!"

Μουρμουρισε επικίνδυνα αργα κάνοντας με να σκάσω στα γέλια. Τότε ήταν που ξύπνησε και η Zoi η ποια κοιτούσε μια εμένα και μια τον Peter.

"Τι γίνεται... Ryan... τι στο..."

Αναφώνησε ξαφνιασμενη καθώς πεταγοταν γεμάτη απορία απο την θέση της πλησιάζοντας τον Peter για να κρυψει  τον εαυτο της πίσω απο το σωμα του.... το ημίγυμνο σώμα της πισω απο το ημίγυμνο δικο του...

Βλέποντας τους σε αυτήν την κατάσταση τα μάτια μου γουρλωσαν ελαφρώς κάνοντας τον Peter να νευριάσει ακόμα περισσότερο που δεν είχα τσακιστεί ήδη να φύγω.

"Ohh shit.. " αναφώνησα εξω ενα πονηρό χαμόγελο είχε ήδη ζωγραφιστει στα χείλη μου. Οκ, αυτο ήταν αναπάντεχο! Οκ... αλλά εγώ γιατί ζήλεψα τωρα;

"Ούτε λεξη παραπάνω! Βγες εξω!" Γρυλισε ξανά έτοιμος αυτήν την φορά να μου χημιξαν απο τα νερα του.

Φιλος να σου τύχει...

Χωρίς να πω τίποτα, σήκωσα τα χέρια μου ψηλά ως σύμβολο ανακωχης,  δάγκωσα  το χείλος μου έτσι ώστε να μην γελάσω και φέρω την Zoi σε δύσκολη θέση απο οτι ήταν ήδη δηλαδή, έκλεισα το ματι στον Peter και έπιασα το πόμολο της πόρτας ομως σταμάτησα γυρνώντας να τους ξανακοιταξω.

"Σε ενα λεπτο να ειστε εξω. Μας περιμένει η Deli."

Τους είπα και βγήκα απο το δωμάτιο αφήνοντας τους μόνους να ντυθούν.

Μονο περήφανος ένιωθα για τον ηλίθιο φιλο μου! Επιτέλους κατάφερε να κερδίσει την καρδιά και την εμπιστοσύνη αυτης που του αρεζε.