Tiny and the Aggressive

🔆20.

L E I L A

Μολις φτασαμε στο λιμάνι, ο Philip με μεγαλη προσοχη μας βοηθησε ολες να κατεβουμε απο το σκαφος ετσι ωτσε να βγει ξανα στην θαλασσα για να παρει τα υπολοιπα αγορια.

Εβρεχε και φυσούσε πολυ δυνατα, τοσο που εχανα την ισορροπία μου ωρες ωρες. Ολα μου τα ρουχα μου ηταν βρεγμένα, οπως και ολο μου το σωμα. Τα μαλλια μου ειχαν κολλησει στο προσωπο και στην πλατη μου, λες και έριχναν συνεχομενα εναν κουβα νερο πανω μου. Παρολο που οντως ημουν σε απαισια κατασταση, δεν θα αλλαζα γνώμη με τιποτα.

Και ετσι, καθως ο Philip καθοδηγουσε τα κοριτσια προς το αυτοκινητο καταλαβε πως καποια δεν πήγαινε πια απο πισω του, και αυτη ημουν εγω. Δεν θα πηγαινα πουθενα μεχρι να ξαναδω τον Ryan, και χαλασμος να γινει εγω θα τον περιμενω εδω.

Η Del και η Cali μπηκαν μεσα στο αυτοκινητο, ομως η Zoe σταματησε γιατι περιμενε εμενα και η Sophie σταματησε επειδη ηθελε να δει γιατι ο Philip γυρνουσε πισω σε εμενα...

"Τι κανεις Leila; Πρεπει να φυγουμε, αν μεινουμε αλλο λιγο εδω θα αρρωστησουμε, κυριως εσυ και η Zoe που εχετε αδυναμο οργανισμο!"

Ξεκίνησε να λεει ενω με ειχε πιασει απο τον καρπο τραβωντας με προς το αμαξι.

"Δεν παω πουθενα! Θα κατσω να περιμενω τον Ryan! Γυριστε εσεις σπιτι, δεν σας καθυστερω..."

Του φωναξα λιγο πιο αποτομα απο οτι σχεδιαζα να ακουστω και τραβηξα το χερι μου απο την λαβη του. Δεν μαρεσει οταν ο Philip μου το κανει αυτο.
Με αναγκαζει να κανω αυτο που θελει, δεν προσπαθει απλα να μου αλλαξει την γνωμη! Και αυτο το μισω!

"Leila θα περιμενεις τουλαχιστον 3 ωρες! Σταματα τις ηλιθιοτητες και παμε σπιτι! Δεν θα σε αφησω μονη εδω!"

"Για εσενα μπορει να ειναι ηλιθιοτητες, αλλα εγω τα αποκαλω συναισθηματα! Θα κατσω να περιμένω το αγορι που αγαπω μεχρι να γυρισει απο εκεινο το ηλιθιο σκαφος!"

"Και αυτος που αγαπας ποιος ειναι; ο Ryan; Αυτος που θα σε αντικαταστησει με την πρωτη ευκαιρια; Αυτος που διασκεδαζει με εσενα; Δεν σε βλεπει σοβαρα δεν το καταλαβαινεις; Τοσο χαζη εισαι;"

Ακουλουθησαν λιγα δευτερολεπτα νευρικής σιγής... Ολα γυρω μου σωπασαν και οι λεξεις που φωναξε μεσα στο προσωπο, ηχησαν πιο δυνατα στα αυτια μου.

Τα λογια του με πονεσαν περισσοτερο οχι γιατι μου ειπε κατι που ηδη βαθια μεσα στο μυαλο μου ισχυρίζομαι, αλλα επειδη δεν με ακουει, δεν με καταλαβαίνει! Αντι να μου συμπαρασταθεί σαν κολλητος που ειναι κάθετε και με βριζει και χλευάζει.