Tiny and the Aggressive

❇31.

L O U I S

Ξέχνα την. Μην την σκέφτεσαι!

Έλεγα, και ξανα ελεγα στον ρημαγμένο μου εαυτό.

Μην την σκέφτεσαι πια. Δεν νιώθει τίποτα για εσένα. Σε απέρριψε! Χωνεψε το!

ΠΩΣ; Ας μου πει κάποιος!
Πως να το χωνέψω απο την στιγμή που εχω ακομα την αίσθηση και την γεύση της απαλη της επιδερμίδας πανω στα χείλη μου και που το μονο που μπορω να σκεφτώ είναι πόσο πιο ωραία αίσθηση θα ειχαν τα αλλά μερη του σώματος της αν τα αγγιζα.

Όχι! Σίγουρα δεν μπορούσα να με αποτρεψω να την σκεφτομαι... ακόμα και αν με απέρριψε... μου ηταν αδύνατον.

"Που να σε παρει Louis!"

Φωναξα νευρικα και με οση δύναμη κατείχα στο χερι μου, πεταξα το αδειο πλεον μπουκαλι με το Ουίσκι στον τοίχο κάνοντας το θρύψαλα.

Δεν το ακουσε κανένας, ούτε εμένα που φωναζα απο την απόγνωση μου. Ολοι βρίσκονταν πανω στην βεράντα και εγω στον εξωτερικό χωρο του πάρκινγκ. Και να με ακουγε καποιος, απλα με αγνόησαν, μη θελοντας να μπλέξουν σε μπελα.

Το κεφάλι μου πονούσε, το ενιωσα για κάποιες στιγμές να μουδιαζει. Τα μάτια μου ετσουζαν και ήμουν σίγουρος πως είχαν γίνει κατακόκκινα απο το αλκοόλ. Ομως αυτο δεν με σταμάτησε απο το να κατευθυνθω προς τις σκάλες που οδηγουσαν προς την βεράντα για να μου βρω αλλο ενα μπουκάλι, ελπίζοντας πως οι επόμενες γουλιές αλκοόλ που θα καταναλωσω θα την σβήσουν απο τις σκέψεις μου.

Φτάνοντας όμως στην βεράντα, μπόρεσα να ξεχωρίσω την φωνη της Leila η οποία φώναξε δυνατα "Αρκετα!" σε κάποιον, κάνοντας με ετσι να κινηθώ βιαστικα προς το μέρος της για να δω τι συνέβαινε.

Τρεχοντας προς το μέρος απο όπου την ακουσα να φωνάζει, αντίκρισα τον Ryan να δίνει μπουνιά σε ενα απο τα ξαδέλφια του David, ενω ο αλλος κρατούσε βιαια την Zoi κοντα του απειλώντας την.

Αμέσως οι πελατες μου μετατράπηκαν σε δυο γερές γροθιές ενω όλοι οι μυς του σώματος μου τσιτωθηκαν.

Μη χάνοντας ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω, τον πλησιασα βιαστικά απο πισω, έπιασα το χέρι του απο τον λαιμό της Zoi φέρνοντας το σε μια αφυσικη γωνία και τον εσπρωξα προς τον Peter, ο οποίος τον περιέλαβε με μια και καλη μπουνια στο πρόσωπο ρίχνοντας τον αναισθητο στο πάτωμα.

Η Zoi μέσα στο κράτημα μου ετρεμε ασύστολα.. Δεν μπορουσε να ελέγξει τον εαυτο της, ούτε τα δάκρυα της, κατι μέσα στην ανύπαρκτη ψυχή μου, ένιωσα να ραγίζει βλέποντας την σε αυτήν την πρωτόγνωρη κατάσταση.