Tiny and the Aggressive

✳19.

L E I L A

"Πρεπει να παμε να πουμε στα παιδια τι συνεβη, για να δουμε τι θα κανουμε ολοι μαζι."

Πρότεινα εγω κοιτώντας με το βλεμμα μου μια τον Ryan και μια τον David οι οποιοι συμφώνησαν αμεσως.

Ο David δεν μπορουσε να σταματησει να ανεβοκατεβαίνει πανω στο κατάστρωμα απο το άγχος και τα νεύρα του.

Ελεγε διαρκώς πως έφταιγε αυτος και πως επρεπε να ηταν πιο προσεκτικος. Η κατασταση μας δεν ηταν τοσο κρίσιμη, δεν υπήρχε ανησυχία για το αν θα βυθιστεί το σκαφος, απλα δεν γνωρίζαμε πως και ποτε θα φτασουμε σπιτι μας.

"Παιδια παντε εσεις προσεκτικά κατω και πειτε τους τι εγινε ενω εγω παω να ειδοποιησω το λιμενικό."

Δηλωσε βιαστικα ο David και έσπευσε να παει στο δωματιο ελεγχου αφήνοντας μας μονους.

"Ελα πάμε και εμεις κατω."

Απαντησε ο Ryan και μου εκανε νοημα να παω πρωτη ετσι ωστε να εχει τον πληρη έλεγχο των κινησεων μου ενω το χερι του παρεμενε σταθερα κολλημένο στην πλατη μου.

Μολις κατεβηκαμε κατω στην καμπίνα, ειδαμε την Zoi καθισμένη στο σαλονι εχοντας μια κρυα κομπρεσα πανω στο κεφαλι της ενω ο Peter καθοταν διπλα της κρατώντας το χερι της ενω τα υπόλοιπα παιδια με την πρωτη ματια, φαίνονταν καλα, μονο τα κοριτσια εδειχναν πιο τρομαγμενα απο τα αγορια.

"Zoi μου, εισαι καλα;"

Την ρωτησα ανησυχη πλησιάζοντας την βιαστικα.

"Εγω καλα ειμαι, χτυπησα λιγο το κεφαλι μου οταν επεσα απο το ταρακουνητο. Τι εγινε εκει εξω Lei;"

Με ρωρησε απορημένα έχοντας κατεβασει για λιγο τον παγο απο το κεφαλι της.

"Πεσαμε πανω σε υφαλο και εχει δημιουργήσει προβλημα στο σκάφος. Δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα αλλο περα απο το να περιμενουμε το λιμενικο. Ο David το εχει αναλάβει ηδη."

Τους ειπα οσο το δυνατον πιο ηρεμα μπορουσα για να μην τους πανικοβαλλω. Ετσι και αλλιως δεν ειχαμε να φοβηθούμε τιποτα. Ολα θα πηγαιναν καλα.

"Δηλαδη το μονο που μας κραταει στην επιφανεια ειναι ο υφαλος;"

Συμπέρανε ο Philip, ανακατεύοντας νευρικα τα μαλλια του.

"Καπως ετσι."

Απαντησε o Ryan ξεφυσωντας νευρικα ενω στεκοταν επίμονα διπλα μου χωρις να απομακρυνθεί λεπτο.