PROLOGUE
As I felt someone in my back, I slightly smirked and moved my hips back and forth. I felt his kingdom in my buttocks, but I didn't mind it at all. Patuloy pa rin ako sa pagsayaw at pagindak kasabay ng tugtog ng musika. Pilit inaakma sa mga ritmo. Hindi ko alam kung ilang oras na ba ako nandito basta alam ko lang sa sarili kong lasing na ako.
Oo, lasing na ako.
I could feel the fury burning through my body. Pamilyar na pamilyar sa akin ang pabangong dumidikit sa akin ngayon pero masyado na akong nalulong sa alak para abalahin pa at tingnan kung sino ito. I grunted when his soft and big rough hand touched my backless back.
"Hmm," I moaned softly.
Humarap ako sa kaniya at ikinawit ang aking mga kamay sa kaniyang batok, hindi na ako nag-abala pang buksan ang aking mga mata. I just close my eyes and feel the warmth of his hand that almost hugging me.
I murmured when the heat starting to spread through my body especially the diamond between my thighs.
"Hmmm..."I feel him kissing my neck. Lick it and smell it.
"Damn baby, you smell so good." parang-nabuhusan ako ng isang baldeng yelo at bumalik ako sa aking katinuan ng marinig ko ang boses ng taong iyon. Automatiko kong binitawan ang pagkakayapos ko sa kaniyang leeg at tiningnan siya na hindi makapaniwala.
"W-why are you here?!" bulalas ko. People are looking at us, so I couldn't do anything but pull him to very nook and cranny of the bar.
"What the hell are you doing here? Sinusundan mo ba ako?!" Galit na sigaw ko at bahagyang tinuro-turo siya.
"Feelingera ka!" Hindi ako makapaniwalang hindi lang kagwapuhan ang meron siya, nandyan din pala ang bunganga niyang hindi makapigil sa pagputak. "Porket ba nandito rin ako, sinusundan na kita agad? Hindi ba pwedeng pinapunta lang ako dito para tignan at iuwi sa kaniyang pamamahay ang mahal na prinsesa?!"
Mahal na prinsesa? Me?
"Stop it, Merda!" I hissed. With a sigh, I walked away from him. I approached a waiter who was holding a selection of alcoholic beverages. I grabbed one and drink it right away.
"Thanks." Ngumiti lang ang waiter bago kinuha sa akin ang basong wala ng laman na hard drinks.
"Bebs—" I stop him by signalling him to 'shut-the-fuck-up!'
Ayokong pinagsasabihan niya ko kung anong gusto kong gawin. Kung gusto niyang umuwi pwes umuwi siya. Hindi ko kailangan ng alalay dito sa bar.
"Umuwi na tayo." Mahinahon niyang sabi.
"Stop..."
"Mapapahamak ka lang dito, kailangan na nating umuwi."
"Stop." Halos hindi ko na marinig ang boses ko dahil nababalutan na ito ng tugtog na nangagaling sa mga speaker ng bar. Halos nasa akin na din ang atensyon ng iilang lalaki, meron pang makapal ang mukha at lumapit saakin pero nang makitang binabakuran ako ng kausap ko ngayon e daig pa ang koneho kung gaano kabilis tumakbo.
"Umuwi na tayo, halika na—"
"I said stop!" sigaw ko, pero alam kung hindi ganun ang pagkakarinig niya sa pagkakasabi ko.
Sanay na akong mag-isa, hindi ko kailangan ng isang taong kakaawaan ako. Mas lalo lang nilang pinapatunayang mahina akong tao.
"Stop please, just this day. Pakawalan niyo muna ako. Hindi ko kailangan ng awa niyo, hindi ko kailangan ng gabay niyo. Hindi ko kayo kailangan. Kung ang nagpautos sayo kaya ka nandito 'e yung gago mong pinsan pwes, sabihin mo— Gago siya, Putang*na siya, tangina!— Tangina ang sakit-sakit pa rin talaga!"
BINABASA MO ANG
UNSPOKEN PROMISES (ON-GOING)
Romance(on-going) SPOKEN WORD POETRY SERIES #1 Halina't tunghayan niyo ang kwentong talagang makakabihag sa inyong puso. Ang kwento ni Beverly Garcia gamit ang kaniyang mga Tula. Sulat. Salita.
