UNSPOKEN PROMISES (ON-GOING)

P22

#SWP22 

Years passed and I'm still trying to move on. Nag-iisa nalang ako't kinakaya ang sarili sa lahat ng problemang darating. 3rd year college na ako ng muling mabuhayan ang puso ko. Sa akin pinamana lahat ni Daddy kaya mas lalo lamang lumaki ang galit sa akin ni Mommy ng malamang thirty percent lamang ang kaniya sa halos lahat ng ari-arian ni Daddy at ang iba'y hinati na sa aming magkakapatid. It's not fair. Mas malaki pa ang akin kaysa sa magulang ko. 

"Are you uncomfortable?" Biglang tanong ni Phoenix. I gave him a grin as I turned to face him.

"Yes, my dress is small it exposed my legs." ungot ko.

Napansin niya siguro ang palagi kong pagbaba ng aking bestida. Maliit nga sa bandang paanan niya. Hindi naman kasi ako bumili nito. Si lolo daw ang nagpabili sa kaniyang P.A para makadalo daw ako sa kanilang party ngayong gabi. 

Being allowed to reenter their ancestral home also makes me anxious. His mother constantly strikes a serious pose and speaks sharp words when she sees me, which makes me terrified of her.

Anton and I have been dating. It's been a year now; we were supposed to celebrate but it didn't go ahead because of the planned party today at their mansion that I still don't know what it's for. I've been texting my boyfriend for a while now but I don't know why he's not responding.

Busy ba siya sa party? 

Bumuntonghininga ako at napatingin sa dinaraanan namin. Kitang-kita na mula rito ang rancho ng mga Montecarlos. Sa kabila naman ay ang Santibastian. Halos sakupin na nila ang malaking Isla Amore sa kanilang mga lupain. Siguro'y one-fourth lamang nito ang amin at ganun din ang mga Villanueva. 

"Beverly," 

I looked at Phoenix. He reached for my hand that was resting on my thigh and squeezed it lightly.

"No matter what happens, always remember that you have me. Even if you lose everything, I'm here for you. You can lean on me anytime."

I felt better because of that.

Napangiti ako. "Thank you, Phoenix." 

Niyakap ko siya, ganun din siya sa akin. Mayamaya pa'y inaya na niya akong lumabas. Hawak ko siya sa kaniyang braso habang naglalakad kami sa gitna. Ramdam ko ang tinginan ng mga tao sa amin pagpasok namin sa function area ng kanilang ancestral house. Walang hiya kong iniikot ang aking paningin sa paligid para hanapin ang aking nobyo. 

"Beverly, mamaya na 'yan." Saway sa akin ni Phoenix kaya natigil ako sa ginagawa. 

"Sorry..." I scoffed.

He took me to the front, where his families were waiting. We quickly attracted there.

I immediately approached grandpa whose face brightened when he saw me. "Good evening, lolo ko!" I said and hugged him.

"Good evening, apo." Niyakap niya rin ako pabalik. "I thought you wouldn't wear the one I prepared for you. You're so beautiful, apo." mangha niya akong tiningnan.

"Salamat po, lo, pero sana hindi na po kayo nagabala nito." Ani ko. 

"Sus, ano ka ba. Pambawi ko nalang iyan!" Natawa nalang kaming dalawa.

Lumayo ako kay lolo at sunod namang binati ay ang mga kamag-anak nila Anton habang pinapakilala ito isa-isa sa akin ni Phoenix. Halos lahat sa kanila'y iwas at panay ang irap sa akin habang bumabati ako.

Dati pama'y ayaw na nila sa akin, kaya normal lang ito. Umupo kami sa katabi pang lamesa. Kasabay namin sa lamesa ay ang mga lalake at dalawang babaeng pinsan nila na mas maayos makipagusap sa akin. Kinakausap naman nila ako't inaayang kumain ng mga pagkain at inumin na nilalagay sa aming mesa.