UNSPOKEN PROMISES (ON-GOING)

P13

#SWP13

"Kamusta ka?" Tanong ni Anton habang binabalatan ang aking ice cream na binili. 

Pagkatapos ng event kanina'y nagpaalam na ako sa mga kasama ko dahil si Anton ay kinukulit na akong umalis. Hanggang ngayon pa rin talaga hindi mawala-wala sa isip ko ang gulat sa pagkakakita ko sa kaniya dito. 

"Okay lang, ikaw? Mukhang namamayat ka ah." Sabi ko rin. 

"Madalas akong nagpupuyat ngayon kasi hindi lang naman pag-aaral ang inaatupag ko doon. Dad wants me to take over the company. Kapag naka graduate na ako, ako na agad ang hahawak nun." 

Perks of being a eldest child. Hindi lang naman si Anton ang nag-iisang anak nila Tito Arman at Tita Beatrice, may babae din silang anak at halos magka edad lang kaming dalawa. Hindi ko nga lang iyon nakikita pa. 

"Kaya mo 'yan, naniniwala ako sayo." 

"Basta, suportahan mo lang ako. . .hindi ako susuko." Kumindat pa siya na ikinatawa ko. 

Binigay niya sa akin ang nabalatan na Ice cream kaya agad ko itong nilantakan. Cookies and cream are my favorite flavor of ice cream. Kapag may stock kami sa bahay ay nauubos ko agad at halos hindi na abutin pa ng isang linggo. Hindi naman ako pinapagalitan ni Manang, e pano, ako lang naman ang nagiisang paborito niyang alaga. Hindi nga ako maiwan-iwan e! 

"I heard about you joining that poet group, are you happy?" He smiled gentle. 

Sunod-sunod akong tumango. "Akala ko nung una hindi ako makaka survive sa Poetry House, since they all holding a title of being a Poets. Nakakainggit din kapag naririnig kong naguusap sila about their books and collaboration. Mayroon din mga sikat at halos nahihiya na akong lapitan sila kasi pakiramdam ko kapag nangyari iyon ay masasaktan ko lang sila." 

"Okay lang naman kahit hindi mo pa naaabot ang mga bagay na mayroon na sila ngayon. Nagsisimula ka palang, marami ka pang mga oras upang ipatuloy ang ginagawa mo. Kung gusto mong magkaroon ng libro, gawin mo lahat ng makakaya mo para magkaroon ka. Kung gusto mong maging sikat, gawin mo rin ang lahat ng paraan para maging sikat ka ng hindi nakakapanakit ng ibang tao. There's a lot of things you can do. I know you can do all of it and I, myself, believe in you." 

Humikbi ako.

Inaamin kong inisip ko rin nung una'y gusto kong sumikat ng madalian. Yung tipong gusto ko makilala nila ako agad pero habang nasa proseso na ako doon ko lang napagtantong mahirap pala at nagmumukha lang akong desperada. 

"Shhh...don't cry, alam kong kaya mo 'yan." Tumango ako bilang pagsang-ayon. "Kainin mo na 'yan, matunaw pa." 

Pagkatapos namin ubusin ang aming mga ice cream ay niyaya na niya akong umalis. Pupunta kami ngayon sa lolo niya para bisitahin ito. Ito rin ang isang dahilan niya kung bakit umuwi siya dito ngayon. Madalas daw kasing hinahanap ni lolo si Anton. Bukang-bibig niya ito palagi at halos walang araw na hindi niya ito hinahanap kanila Phoenix at nagtatanong kung kailan ito uuwi kaya walang magawa si Anton kundi umuwi. 

Nang makarating kami sa kanilang mansyon ay agad na siyang bumaba at pinagbuksan ako. Lumabas na ako. Agad niya naman hinawakan ang aking kamay at iginaya na ako papasok ng kanilang mansyon. 

Bumungad agad sa akin ang eleganteng hagdan at ang mga malalaking gintong vase sa magkabilang gilid nito. 

"Nasaan si lolo?" 

"Nasa dining area po, Sir." Tugon nito at agad kinuha kay Anton ang kaniyang mga gamit. Kaya binigay naman nito ng huli.  

Agad na kaming pumunta sa dining. Gabi na't wala pa rin naman kami naghapunan kaya nagpasya kaming sabayan nalang si lolo sa kaniyang dinner.