მე გაჩუქებ მზეს /Z.M (დასრულებულია)

3.

საშინლად აღელვებული და დაბნეული ვიყავი.
მხოლოდ ის მამშვიდებდა,რომ ვინმე აუცილებლად მომძებნიდა და გავახსენდებოდი.

მყავდა რამდენიმე მეგობარი რომლებმაც ხშირი კავშირი მქონდა,თუმცა მათ იცოდნენ რომ თუ რამდენიმე თვე სადმე გავქრებოდი არ უნდა მოვეძებნე.

ეს უბრალოდ ჩემი ჩვევა იყო.

ბევრი რამ იყო აქ გასარკვევი,ჩემი განათლება?რა უნდა ვუყო კოლეჯს?
მშობლებს გავახსენდები?შეიძლება კი მაგრამ ჩემს მოსაძებნა თავს არ შეიწუხებენ.

ჩემს თავს ყოველ წამს ვუმეორებ,რომ იმ ბიჭის ფეხებთან არ დავიჩოქო და ჩემი გაშვება არ ვევედრო.
ოდნავ მაშინებს,თუმცა ჯერ-ჯერობით ფეხზე მყარად ვდგავარ.

ისეთი რამე უნდა მოვიფიქრო,რომ თვითონ გამიშვას.

საკმარისად ვთხოვე,ყურიც არ მათხოვა.

ისევ იმ ოთახში ავედი და შიმშილობა გამოვაცხადე.
ოთახიდან არ გავიდოდი და ეს იქნებოდა ჩემი პროტესტი.

შიმშილობა ნამდვილად პრობლემა იყო ჩემთვის რადგან ჭამა ყოველთვის მიყვარდა.
მაგრამ რა მაჭმევდა ასეთ დროს?ისიც კი არ ვიცისიმშვიდეს როგორ ვინარჩუნებ.

ერთ ადგილას ჯდომა კი არავითარი პრობლემა იყო,შემეძლო მთელი დღე ვწოლილიყავი ისე უბრალოდ და მხოლოდ მეფიქრა.
სულ არ ვიღლებოდი და ვიწყენდი.

ახლაც საწოლზე მუცელზე ვიწექი და ურექაციო სახით მივჩერებოდი ფანჯარას.

"წამოდი ვჭამოთ."-შავგრემანი ოთახში შემოდის მეუბნება.
ვაიგნორებ.-"sweetheart ნუ მაიგნორებ."-ტკბილი ხმით ამბობს.

როგორ მინდა მოკვდეს.
მიკვირს როგორ ვინარჩუნებ სიმშვიდეს და მის მოკვლას არ ვცდილობ.
მხოლოდ ჩემს წარმოსახვაში ხდება ეს რეალურად.

"სხვათა შორის მე ზეინი მქვია."-ამბობს და კარების ჩარჩოს ეყრდნობა.
ფანჯრის ანარეკლში ვხედავ.