LACİVERT

15 Şubat'

Bugün kalemi elimden Miray aldı. Kendi doğum gününü mesajını kendisi vermek istedi. Ben de elimdeki siyah kalemi Miray'a verdim. Bu bölümde hiç olmayacağım. Sadece şunları söyleyip gideceğim.

Miray... Benim en güçlü, en güzel, en asil karakterim. İyi ki doğdun, iyi ki varsın, iyi ki... Sen. İyi ki... Hep gül, benim güzel kızım. Seni o kadar çok seviyorum ki... Kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerdeyim şuan. Kısacası iyi ki sen Miray...

İyi ki sen...

🥺🥺🥺🥺🥺🥺

Merhaba!

Ben Miray... Miray Aydın. Sizinle tanıştığımızda kendim için şey demiştim "soyadımın tam tersi bir hayatım var..." Hatırlıyor musunuz? Tüm kalbimle inanıyorum ki hatırlıyorsunuzdur. Aydınlık olmayan bir hayatım, ışıkları sönmüş bir kalbim vardı. Yapayalnızdım. Bu intihara kadar ilerleyebilirdi. Hatırlıyorsunuz değil mi?

En iyi siz biliyorsunuzdur zaten... Öyle değil mi? Çünkü benim sizinle paylaşmadığım duygu, his, anı kalmadı. Hatta biliyor musunuz... Bir tek siz biliyorsunuz içimdeki küçük Miray'ı...

Bugün... Yani 15 Şubat pazartesi. Benim doğum günüm. Aslında bunları size yazarkenki hislerimi size nasıl anlatabilirim bilemiyorum. Çünkü ilk kez doğum günümü kutluyorum. Hani bi his vardır bilir misiniz. Böyle heyecandan ve mutluluktan karnın kasılır. Midende kelebekler uçuyormuş gibi hissedersin ya... Onu bir tek ben yaşıyor olamam değil mi?

Küçükken hep kocaman bir ailemin olmasını isterdim. İçinde babam, annem belki bir iki tane kardeş... Dayılar, amcalar, halalar, teyzeler kuzenler... Hayat bana bir baba vermedi ama, dünyalar güzeli bir anne ve onlarca arkadaş hediye etti. Ve bir de... Meriç'i...

Annem küçükken beni uyutmak için elini kalbime koyar ve ninni söylerdi. Büyüdüm. Ninni dinlemez oldum ama annemin o sıcak elini hep kalbimde hissettim. O bu dünyadan gitse bile...

Eskiden yaşadığım onca şey beni yalnızlığa sürükledi. Bunu sizde biliyorsunuz. Bana zorbaca davrandılar, beni aralarına almadılar ve bana kendimi savunmayı öğrettiler. Bir insana el kaldırmak dünyanın en berbat hissi, ama kendini koruyabilme duygusu her şeyin önüne geçiyordu.

Annem öldüğünde kendimi koruyamamıştım. En savunmasız olduğum dönemde ruhum da bana küsmüştü. Artık o kadar yorulmuştum ki, bu hayatta yolun sonuna geldiğimi hissetmiştim. Nerden bilebilirdim yolun sonunda beni bekleyen güzel günleri? Nereden bilebilirdim yolun sonunun aslında yeni bir hayatın başlangıcı olduğunu?

Meriç... Meriç... Meriç... Bana ne yaptığını bilmiyorsun bile. Beni nasıl kendi içine çektiğini görmüyorsun bile... Aşk adam... Aslında senin yanında aşk bile sönük kalıyor. Başka bir ismi olmalı bu durumun. Başka bir histi bu yaşadığım. Sen hayatsın. Sen ölümsün. Sen yaşamsın... Sen gökkuşağısın, kar tanesisin, yere düşen ilk yağmur damlasısın. Sen o kadar özel, o kadar güzelsin ki... Hani Özdemir Asaf diyor ya;

"Benim sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor."

Bana mavi kelebek diyorsun ya... Kelebekler ölüm kokar sevgilim... Gerçekten ölüm kokar... Hem ben kelebek olamayacak kadar kirliyim bu hayatta.

Herkese tek tek teşekkür ediyorum. Biliyorsunuz teşekkür etmeye bayılırım. Önce anneme, sonra Meriç'e şimdide size teşekkür ederim... En başından beri beni merak edip okuduğunuz için. Bu yolda yanımda olduğunuz için. Benimle birlikte ağlayıp benimle birlikte güldüğünüz için. Ve şimdi sizden bana söz vermenizi istiyorum. Her ne olursa olsun düşmeyeceksiniz. Düştüğünüzde de kalkmasını bileceksiniz. O hayatınızın aşkı var ya... Onu her zaman bekleyeceksiniz. Güleceksiniz, ağlayacaksınız, hatta gülerken ağlayacaksınız. Onlarca arkadaşa gerek yok... Biz bize yeteriz.

Ve sen... Bunu okuyan gözler, gülümseyen dudaklar... Kısacası sen! Şunu asla unutmayacaksın.

Ben, ve sen, bir gün birleşeceğiz. Biz olacağız. Beni sevdiğiniz için çok teşekkür ederim. Sizi çok seviyorum.

🦋💙🦋💙🦋💙🦋💙🦋

Sizden bir sürü doğum günü mesajı aldım.

Ama biri var ki içimi ısıtan...

denizz_aktas 🥺

🥺🦋💙💙🥺🥺🦋💙🥺