PSYCHOPATH'S LOVE SERIES 1: SPENCER CARSON (BOOK 2)

Kabanata 7

Ba't niya pa ba ako pinakasalan kong sasaktan niya rin lang naman ako?

Ba't niya pa ba ako pinakasalan e hindi naman ako ang mahal niya?

Ang mga katanongang iyon ay ang bumabagabag sa akin simula nang makita ko silang naghahalikan sa loob nang mall.

Noong una'y hiniling ko sa panginoon na sana'y panaginip lang iyon...Na sana ay bangungut lang iyon. Na sana'y hindi totoo ang lahat nang iyon.

Pero ang hiling kong iyon ay nawala na parang bula nang mapagtanto kong totoo pala talaga ang lahat. Na totoo pala ang nangyayari.

Mas namulat pa ako sa realidad nang masundan pa nang masundan ang pagkakahuli ko sakanila nang akto.

I saw them kissing not only once, twice , thrice but many times. They even kissed on public na para bang wala na silang hiya na nararamdaman sa katawan nila. Kahit na'y pinagtitinginan na sila nang mga tao ay wala parin silang pakialam dahil ang mga nagbabagang halik lamang nila para sa isa't-isa ang inaalala nila.

I tried to confront him many times. Pero sa tuwing gagawin ko ang bagay na iyon ay parang umuurong ang dila ko. Parang natatakot ako at nauuwi nalang ako sa pagtitikom nang bibig ko. I can't confront him kasi siya nalang ang meron ako at natatakot akong pag ginawa ko ang bagay na iyon ay baka paalisin niya ako.

Wala pa naman akong kaanak dito. Patay narin ang mama at papa ko kaya natatakot talaga ako sa maaring mangyari pag ginawa ko ang bagay na iyon. Paano kong palayasin niya kami? Saan kami pupulutin nang anak ko?

Kaya nama'y mas pinili ko nalang na mag lugmok sa isang sulok habang dinadamdam ang sakit na ibinibigay niya sa akin.

I silently sobbed. Palihim kong pinunasan ang mga mata ko habang nakatingin sa madilim na kawalan. Pilit kong pinipigilan ang sarili kong huwag gumawa nang kahit ano mang ingay. Para hindi magising ang taong natutulog sa tabi ko.

It is already one in the morning, pero hanggang ngayon ay gising parin ako. Palihim na umiiyak habang dinadamdam ang natutulog kong asawa sa tabi ko.

Kahit gustong gusto ko nang ipikit ang mga mata ko at pilitin ang sarili kong matulog ay hindi ko magawa. Kahit anong pilit ko'y hindi ko talaga magawa.

Patuloy parin kasing binabagabag ang isipan ko sa mga nakita ko kanina. Hindi ko kasi alam kong ano ang gagawin ko, kong ipagpapatuloy ko ba itong pagpapakatanga ko O iiwan nalang siya? I don't know. And it is really confusing.

Pinunasan ko ang luha sa mga mata ko gamit ang kumot na tumatakip sa mga hubad naming mga katawan.

Kakatapos palang namin sa aming jugjugan session at heto na naman ako umiiyak matapos niya kong tirahin. Naiiyak kasi ako dahil sa kaisipang hindi lang si vajayjay ko ang tinitira niya. Iwan ko ba pero sa tuwing nagsisiping kami'y nawawalan na ako nang gana.

Siguro dahil ito sa mga nalaman ko. Sa mga napagtanto ko. Napagtanto ko kasing hindi lang ang bibingka ko ang tinitira niya. May bibingka rin kasi si Valentine na labis na kinakailangan ang dilig niya.

Isa sa mga dahilan kong bakit nawawalan ako nang gana sa tuwing nagsisiping kami ay dahil sa mga kaisipang pagkatapos niyang tirahin ang bibingka ni Valentine ay uuwi siya sa akin atsaka titirahin ang bibingka ko. And it's hurts me a lot.

Napahiga ako nang matuwid, nahigit ko rin ang hininga ko nang maramdaman ko ang pagpulupot nang mga kamay niya sa bewang ko. I closed my eyes as I feel the warmth of his hug.

The warmth that I always wishing for.

"Are you awake?" he huskily asked with his bedroom voice. I gulped and pretend to be asleep.